زنان جوانی را دیدم که لباس زعفرانی‌رنگ هندوها را پوشیده بودند و در حال اجرای رقص‌های محلی سنتی بودند و پلاکارد‌هایی در دست داشتند که از مسلمانان می‌خواستند بین «پاکستان یا قبرستان» یکی را انتخاب کنند.
فرارو- رعنا ایوب روزنامه نگار مسلمان هندی در مقاله‌ای در واشنگتن پست نوشت: هند در حال آماده شدن برای میزبانی اجلاس گروه ۲۰ در سال جاری است و تلاش زیادی می‌کند تا این مناسبت را به جشنی از حکومت نارندرا مودی تبدیل کند. حزب بهاراتیا جاناتا (BJP) به رهبری مودی از سال ۲۰۱۴ نیروی سیاسی پیشرو در هند است و اثر خود را در این کشور به جا گذاشته است.
به گزارش فرارو، مودی مشتاق است تا تحولات اقتصادی را برجسته کند و هند را به یک بازیگر حیاتی در صحنه جهانی تبدیل کند. او در حال به نمایش گذاشتن اهداف دموکراتیک خود است و پوستر‌هایی که هند را به عنوان "مادر دموکراسی" معرفی می‌کنند، در اکثر دیدار‌ها با مقامات خارجی که از دهلی نو یا بمبئی بازدید می‌کنند، قابل مشاهده است.
اما داستانی بسیار تاریک‌تر در هند وجود دارد. دولت به طور سیستماتیک اقلیت ۲۲۰ میلیونی مسلمان را سرکوب، به حاشیه رانده و نفرت را برانگیخته است. این کمپین در طول سال‌ها به آرامی در حال افزایش است و امروز به سطوح جدیدی از شدت رسیده است و نشان می‌دهد هند یک دموکراسی سالم نیست.
فقط در چهار ماه گذشته، بمبئی و شهر‌های مجاور در ایالت ماهاراشترا شاهد ۵۰ تظاهرات نفرت ضد مسلمانان با حضور هزاران هندو بود که اغلب توسط رهبران بهاراتیا جاناتا رهبری و در آن شرکت کردند.
من در چهار گردهمایی از این دست در سراسر غرب هند شرکت کرده ام. من جمعیت زیادی را دیدم، از بچه‌های خردسال تا افراد ۸۰ ساله که در خیابان‌ها راهپیمایی می‌کردند و آکروش هندو (خشم هندوها) را ابراز کرده و خواستار حذف «موریانه‌ها» و «خائنان ریش‌دار» - اصطلاحاتاتی هندوها علیه مسلمانان در هند بکار می‌برند - بودند. زنان جوانی را دیدم که لباس زعفرانی‌رنگ هندوها را پوشیده بودند و در حال اجرای رقص‌های محلی سنتی بودند و پلاکارد‌هایی در دست داشتند که از مسلمانان می‌خواستند بین «پاکستان یا قبرستان» یکی را انتخاب کنند.
هیچ کدام از این‌ها خود به خود نبوده است. نارندرا مودی به دلیل ناتوانی در بر عهده گرفتن مسئولیت در توقف شورش‌های سال ۲۰۰۲ در گجرات که منجر به کشته شدن بیش از ۱۰۰۰ نفر در زمانی که وزیر ارشد بود و حتی به خاطر برافروختن احساسات در آستانه قتل عام مورد انتقاد قرار گرفته است.
اعضای بهاراتیا جاناتا از آن زمان تاکنون به ایجاد نفرت و تنش‌های بین جوامع ادامه داده اند. فقط در یکی از نمونه‌های اخیر، دوندرا فادناویس، معاون وزیر ماهاراشترا، ماه گذشته تجمعی در آیودیا برگزار کرد، در نزدیکی جایی که یک گروه هندو در سال ۱۹۹۲ مسجد نمادین بابری را ویران کردند. دولت مودی در حال برنامه‌ریزی برای ساخت یک معبد جدید هندو در آن مکان است. فدناویس در برابر جمعیت گفت: چه شما [با صدای بلند بگویید]چه نه، واقعیت این است که هند اکثریت هندو دارد.
ماه گذشته، یکی دیگر از وزیران استانی دولت مودی، که ریاست ایالت شمالی اوتاراکند را بر عهده دارد، اظهار داشت که دولت مودی «جهاد زمینی» را تحمل نخواهد کرد، منظور او خرید زمین‌ها توسط مهاجران مسلمان برای تغییر در بافت جمعیتی اکثریت هندوها است.
لفاظی‌های مسموم اثر می‌گذارد. اندکی پس از این سخنرانی ها، در طول جشن‌های بزرگداشت راما، خدای هندوها حملات متعددی در سراسر هندوستان صورت گرفت. مهمترین حمله، حدود ۱۰۰۰ شورشگر هندو، یک مدرسه مذهبی مسلمانان را در ایالت شمالی بیهار به آتش کشیدند که کتابخانه مدرسه در آتش سوخت.
تحریکات خطرناک ادامه دارد. همین حال، مودی در یک گردهمایی پیش از انتخابات محلی این ماه از یک فیلم جدید بسیار اسلام هراسانه تمجید کرد.
به غیر از چندین گروه مدنی که از مسلمانان دفاع می‌کنند، دیوان عالی قوی‌ترین نهاد در مقابل اسلام‌هراسی بهاراتیا جاناتا بوده است. اما حتی در میان بالاترین قضات کشور احساس درماندگی وجود دارد.
قاضی ک. م. جوزف در جریان یک جلسه استماع، که طی آن مقامات محلی بهاراتیا جاناتا را به دلیل عدم پیگرد قانونی نقض سخنان نفرت انگیز در یک گردهمایی محکوم کرد، فریاد زد: «دولت ناتوان است، دولت ناتوان است. به موقع عمل نمی‌کند. اصلاً چرا ما دولتی داریم که سکوت می‌کند؟»
از آنجایی که مقامات خارجی همچنان به دیدار هند در آستانه اجلاس G-۲۰ ادامه می‌دهند، آن‌ها نباید چشم خود را بر آنچه در حال وقوع است ببندند. در حالی که زندایا، جیجی حدید، تام هالند و پنه لوپه کروز برای افتتاح یک مرکز فرهنگی جدید به بمبئی آمدند، اوباش هندو با موسیقی تمجید از نابودی مسلمانان می‌رقصیدند و بیرون مساجد شمشیر می‌زدند؛ و در همان زمان که مودی از نخست وزیران استرالیا، ژاپن و ایتالیا و آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه ایالات متحده استقبال کرد، سه مسلمان کشته شدند.
مودی ادعا می‌کند که او یک رهبر جهانی بی بدیل است که کلید صلح جهانی را در دست دارد. رهبران غربی به او به‌عنوان شریکی برای ایستادگی در برابر چین در حال ظهور مخالف تجاوزات آشکار روسیه به اوکراین نگاه می‌کنند.
مودی هرگز در زندگی حرفه‌ای خود در سیاست ملی‌گرایانه هندو، خود را شجاع‌تر از این پیدا نکرده است. این بی‌وجدانی است که جامعه بین المللی در برابر آنچه در حال وقوع است سکوت کند.
