دایناسور‌ها زنده بودند، اگر سیارک قاتل نبود

دایناسور‌ها زنده بودند، اگر سیارک قاتل نبود

دانشمندان، سوابق مربوط به حدود ۸ هزار فسیل از آمریکای شمالی را که مربوط به عصر کامپانین (۸۳.۶ میلیون تا ۷۲.۱ میلیون سال پیش) و عصر ماستریختین (۷۲.۱ میلیون تا ۶۶ میلیون سال پیش) بود، با تمرکز بر چهار خانواده آنکیلوسوروس (مارمولک خمیده)، سراتوپسید (شاخ‌چهرگان)، هادروسارید (اردک‌منقاران) و تیرانوسارید (دایناسور‌های گوشتخوار بزرگ) مطالعه کردند.

تاریخ انتشار: ۲۱:۴۷ - ۲۲ فروردين ۱۴۰۴

یافته‌های جدید دانشمندان نشان می‌دهد که دایناسور‌ها قبل از برخورد یک سیارک با زمین رو به انقراض نبودند و شرایط نامناسب برای تبدیل‌شدن آنها به فسیل و لایه‌های سنگی پنهان اواخر دوره کرتاسه باعث شده آنها یا حفظ نشوند یا نتوان آنها را به‌راحتی پیدا کرد.

به گزارش ایرنا به نقل از وبگاه لایو ساینس، دانشمندان می‌گویند که وقتی یک سیارک به زمین برخورد کرد و دایناسور‌ها را از بین برد، آنها رو به زوال نبودند.

پژوهشگران با بررسی نزدیک به ۱۸ میلیون سال شواهد فسیلی نتیجه گرفتند این فکر که قبل از برخورد سیارک به زمین در ۶۶ میلیون سال پیش، تنوع دایناسور‌ها رو به کاهش بود، احتمالاً بر اساس داده‌های فسیلی اشتباه بوده است.

از مدت‌ها پیش، اکتشافات فسیلی نشان داده که تعداد و تنوع دایناسور‌ها قبل از برخورد سیارک با زمین در پایان دوره کرتاسه کاهش یافته بود؛ بر این اساس، پیش از این، برخی از پژوهشگران بر این باور بودند که دایناسور‌ها حتی قبل از برخورد فاجعه‌بار یک سنگ فضایی با زمین نیز در مسیر انقراض بودند.

در هر صورت، از مدت‌ها پیش، این موضوع محل مناقشه بوده است و سایر پژوهشگران استدلال می‌کردند که تنوع دایناسور‌ها در زمان نابودی‌شان مشکلی نداشت.

اکنون یافته‌های جدید که در کِرِنت بایالاجی/ زیست‌شناسی کنونی (Current Biology) منتشر شده، نشان می‌دهد که نتیجه‌گیری درباره نادر بودن دایناسور‌ها قبل از انقراض، ممکن است صرفاً به دلیل کمبود فسیل‌های مربوط به آن دوره باشد.

دانشمندان، سوابق مربوط به حدود ۸ هزار فسیل از آمریکای شمالی را که مربوط به عصر کامپانین (۸۳.۶ میلیون تا ۷۲.۱ میلیون سال پیش) و عصر ماستریختین (۷۲.۱ میلیون تا ۶۶ میلیون سال پیش) بود، با تمرکز بر چهار خانواده آنکیلوسوروس (مارمولک خمیده)، سراتوپسید (شاخ‌چهرگان)، هادروسارید (اردک‌منقاران) و تیرانوسارید (دایناسور‌های گوشتخوار بزرگ) مطالعه کردند.

تجزیه‌وتحلیل آنها نشان داد که تنوع دایناسور‌ها حدود ۷۶ میلیون سال پیش به اوج خود رسید، سپس تا زمانی که برخورد سیارک با زمین، دایناسور‌های غیر پرنده را از بین برد، کاهش یافت. این روند در ۶ میلیون سال قبل از انقراض جمعی دایناسورها، با کاهش تعداد فسیل‌های هر چهار خانواده یادشده در سوابق زمین‌شناسی، آشکارتر بود.

با این حال، پژوهشگران دریافتند هیچ نشانه‌ای از شرایط محیطی یا عوامل دیگری که این کاهش تنوع دایناسور‌ها را توضیح دهد، وجود ندارد. بر اساس مدل‌های طراحی‌شده توسط پژوهشگران، همه خانواده‌های دایناسور‌ها گسترده و عادی بودند؛ بنابراین غیر از وقوع یک رویداد فاجعه‌بار مانند برخورد سیارک به زمین دلیل خاص دیگری برای انقراض آنها وجود نداشت.

bato-adv
پرطرفدارترین عناوین