یک تحلیل تازه از رصدهای یک دهه تلسکوپ فضایی هابل نشان می‌دهد که سیاره اورانوس برای تکمیل یک چرخش کامل ۱۷ ساعت، ۱۴ دقیقه و ۵۲ ثانیه زمان نیاز دارد که ۲۸ ثانیه بیشتر از تخمین ارائه شده توسط فضاپیمای وویجر ۲ ناسا در حدود چهار دهه قبل است.
تلسکوپ هابل نشان می‌دهد که یک روز در اورانوس در واقع طولانی‌تر از آن چیزی است که تصور می‌کردیم.
به گزارش ایسنا به نقل از اسپیس، یک تحلیل تازه از رصدهای یک دهه تلسکوپ فضایی هابل نشان می‌دهد که سیاره اورانوس برای تکمیل یک چرخش کامل ۱۷ ساعت، ۱۴ دقیقه و ۵۲ ثانیه زمان نیاز دارد که ۲۸ ثانیه بیشتر از تخمین ارائه شده توسط فضاپیمای وویجر ۲ ناسا در حدود چهار دهه قبل است.
در ماه ژانویه سال ۱۹۸۶، وویجر ۲ اولین و تاکنون تنها فضاپیمایی بود که اورانوس را کاوش کرد و ستاره‌شناسان با داده‌های آن، دوره چرخش این غول یخی را ۱۷ ساعت و ۱۴ دقیقه و ۲۴ ثانیه تعیین کردند. این تخمین بر اساس سیگنال‌های رادیویی منتشر شده از شفق‌های قطبی این سیاره فیروزه‌ای کم رنگ و اندازه‌گیری میدان مغناطیسی مستقیم آن بود.
این رقم به بستری برای محاسبه مختصات این دنیای رازآلود و نقشه‌برداری از سطح آن تبدیل شد. یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که دانشمندان ممکن است نیاز به تجدید نظر در برخی از این نقشه‌ها داشته باشند.
تخمین اولیه بر اساس داده‌های وویجر ۲ حاوی عدم قطعیت‌های ذاتی بود که منجر به خطای ۱۸۰ درجه در طول جغرافیایی اورانوس شد و باعث شد جهت‌گیری محور مغناطیسی آن تنها چند سال پس از پرواز این فضاپیما به طور کامل از دست برود. در نتیجه، بر اساس این مطالعه، سیستم‌های مختصات متکی به دوره چرخش قدیمی اورانوس قابل اطمینان بودن خود را از دست داده‌اند.
برای حل این مشکل، گروهی از اخترشناسان به سرپرستی لوران لامی (Laurent Lamy) از رصدخانه پاریس، حرکت شفق‌های اورانوس را با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی هابل که بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۲ جمع‌آوری شده بود، ردیابی کردند. محققان با ردیابی حرکت این نور‌های درخشان در مدت کمی بیش از یک دهه، توانستند به طور دقیق چرخش‌های مغناطیسی و دوره چرخشی سیاره را با دقت مغناطیسی تخمین بزنند.
لامی در بیانیه‌ای افزود: مشاهدات مداوم هابل بسیار مهم بود. بدون این انبوه از داده‌ها، تشخیص سیگنال دوره‌ای با سطح دقتی که به دست آوردیم، غیرممکن بود.
به گفته محققان، این رویکرد اکنون می‌تواند برای تعیین نرخ چرخش هر جرم آسمانی دارای میدان مغناطیسی و شفق، نه تنها در منظومه شمسی، بلکه در سیارات فراخورشیدی و دیگر جهان‌های دور استفاده شود.
بر اساس این مطالعه جدید، تخمین به‌روز شده دوره چرخش اورانوس، سیستم مختصات بسیار مطمئن‌تری را برای این غول یخی ارائه کرده است. سیستمی که انتظار می‌رود برای چندین دهه دقیق باقی بماند تا ماموریت‌های آینده بتوانند داده‌های دقیق‌تری را ارائه دهند. لامی و گروهش در مطالعه جدید نوشتند که تخمین‌های بهبودیافته می‌تواند در برنامه‌ریزی ماموریت‌های آتی به اورانوس و انتخاب مکان‌های ورود به جو مناسب، مفید باشد.
