موراویا با سبک خاص خود که بر تحلیل روابط انسانی، تنهایی، و میل به ارتباط تأکید دارد، فضایی آکنده از حسرت، جذابیت و بیگانگی خلق می‌کند. پایان داستان، مانند بسیاری از آثار او، خواننده را در تردید و تأمل درباره‌ی ماهیت واقعی احساسات انسانی باقی می‌گذارد.
فرارو- آلبرتو موراویا (۱۹۰۷-۱۹۹۰) نویسنده، روزنامه‌نگار و منتقد ادبی برجسته‌ی ایتالیایی بود که با آثارش، به ویژه در حوزه‌ی روان‌شناسی شخصیت و نقد اجتماعی، جایگاه مهمی در ادبیات مدرن اروپا به دست آورد.
نوشته‌های او اغلب بر مفاهیمی، چون ازخودبیگانگی، روابط پیچیده‌ی انسانی، پوچی، شهوت و فساد اخلاقی تمرکز دارند و با زبانی ساده، اما نافذ، روان‌شناسی درونی شخصیت‌هایش را واکاوی می‌کنند. رمان‌های «تحقیر» و «دنباله‌رو» از شناخته‌شده‌ترین آثار او هستند که بعد‌ها به فیلم‌های موفقی نیز تبدیل شدند.
موراویا که تجربه‌ی جنگ جهانی دوم، فاشیسم و بحران‌های اخلاقی قرن بیستم را از نزدیک لمس کرده بود، در آثارش تصویری تلخ، اما واقع‌گرایانه از انسان مدرن ارائه می‌دهد. سبک او تحت تأثیر ادبیات اگزیستانسیالیستی و رئالیسم انتقادی قرار دارد و آثارش همچنان الهام‌بخش نویسندگان و خوانندگان سراسر جهان است.
