گسستگی بین خویشتن کنونی ما و خویشتنِ آیندۀ ما پیامدهایی جدی برای چگونگی تصمیمگیریهایمان دارد. ممکن است که اهمالکاری را انتخاب کنیم و بگذاریم نسخهای دیگر از خویشتن ما از پس مسائل یا کارها برآید.
«وقتی احساسات منفی را نادیده میگیریم، بدن ما با تلاش بیشتری سعی میکند توجه ما را به آن مشکل بخصوص جلب کند. سرکوب عواطف و احساسات، ما را جسمی و روحی از پا در میآورد. این روند ناسالم است و در طولانیمدت پایدار نخواهد بود.
در دفاع از کتابهای خودیاری
خوشبینی شدید نقطهٔ اشتراک این فعالان مدرن است. این گمان جدی را دارند که بهترین راه برای خوشحال کردن کسی این است که به او بگوییم که همهچیز خوب خواهد شد. بهتمامی از روحیهٔ پیشینیان اصیلترشان بریدهاند که میدانستند سریعترین راه برای این که حال کسی را خوب کنیم این است که به او بگوییم اوضاع چنان بد است که حتی فکرش را هم نمیتواند بکند و شاید بسیار بدتر از آن.
در خودیاری، نیمی از این افراد اصلاً مشخص نیست از کجا آمدهاند. این صنعت مبتنی بر نیازهای بازار است، نه پژوهش و تحقیق. این وظیفه به دوش خواننده است که مطالب را الک کند و تصمیم بگیرد چه چیز درست است و چهچیز غلط؛ که البته اینکار همیشه هم آسان نیست.
خیلی از مردم به این علت از موقعیتهای ترسناک خوششان میآید که بعد از تجربۀ آن، اعتماد بهنفسشان بالا میرود. به آخرین باری فکر کنید که یک فیلم ترسناک دیدید یا از یک خانۀ وحشت زنده بیرون آمدید. حتماً با خودتان فکر کردید «آره! انجامش دادم! تونستم از پسش بربیام!». پس این تجربه میتواند عاملی باشد که عزت نفس شما را تقویت کند.
یک فرد سالم از گذشته عبور میکند، مشکلات گذشته را با تمام تلخیها و شکستهایی که داشته، رفع یا قبول میکند و از کنار آنها میگذرد و البته تلاش میکند از آنها درس بگیرد تا تکرار نشوند.
علم روانشناسی و پاسخ به یک پرسش مهم:
ویژگی های خاصِ روانشناسی افراد، به وضوح توضیح می دهند که چرا برخی، در بحبوحه پاندمی ویروس کرونا، از ماسک استفاده نکرده و به پروتکل های بهداشتی احترام نمی گذارند. نباید فراموش کرد که انسان ها به گروه های مختلف روانشناختی تعلق دارند و باید متناسب با ویژگی های خاص هر گروه، رویه هایی را جهت اقناع سازی آن ها برای استفاده از ماسک، طراحی کرد.
اگر کسی از یک فیلم، سریال یا بازی ویدئویی ترسناک نترسد، اصلا از آن لذتی نمیبرد. دوست داشتن یک اثر ترسناک بدون ترسیدن، مثل دوست داشتن یک فیلم اکشن بدون علاقه داشتن به صحنههای اکشن است. در نتیجه باید پذیرفت که آدمهای زیادی در جهان وجود دارند که از ترسیدن لذت میبرند و هرچه بیشتر میترسند و اذیت میشوند، بیشتر هم مشتاق لمس وحشت در آثار مختلف هستند.
در گفتگو با حسن رفیعی، نایبرئیس انجمن روانپزشکان مطرح شد:
نایبرئیس انجمن روانپزشکان درباره لایحه حمایت از افراد دارای اختلال روانی گفت: در این قانون تعریفی برای اختلال روانی ذکر شده که محل اختلاف است. همان متخصصانی هم که متن این لایحه را نوشتهاند، میدانند که الان بعد از این زمان طولانی تعاریف در منابع علمی ما عوض شده و این در قانونی که ممکن است تصویب شود، لحاظ نشده است.
شخصیت ما به طور دقیقی با سبک زندگی و طبع بدن و حتی اعضای بدن در ارتباط است و تحقیقات علمی میتوانند ثابت کنند که اعضای صورت ما شخصیتمان را فاش میسازند.
ما بهنحوی به اندوه بها میدهیم که باعث میشود شادی سادهلوحانه بهنظر برسد
ما همیشه و همهجا در جستجوی شادی هستیم. درست است؟ نه کاملاً. مسلماً مردم اغلب اوقات میخواهند شاد باشند، ولی حقیقت غریب این است که ما آرزوی شادی همیشگی نداریم. گاهی غمگینایم زیرا دلیلی داریم و گاهی غمگینایم زیرا میخواهیم غمگین باشیم. گویا نوعی لذت پیچیده در غم و اندوه هست. اندوه باعث میشود خاص و جذاب و پخته بهنظر برسیم. اما آیا ممکن است این درست باشد؟ آخر چرا حُزن و اندوه باید جذّاب باشد؟
زهره احمدی روانشناس بالینی مطرح کرد
زهره احمدی، روانشناس بالینی میگوید: «شیوع کرونا سبب شده که فوبیا، ترس یا اضطراب وارد زندگی برخی از افراد شود، زیرا آنها مدام در شبکههای مختلف مجازی با این نکته روبهرو میشوند که این ویروس ناشناخته است و صحبتهای افراد کارشناس و غیرکارشناس را در شبکههای مجازی درباره کرونا رصد میکنند که سبب افزایش ترس در آنها میشود.»
مغز در تجربههای نزدیک به مرگ
تجربههای نزدیک به مرگ هنگامِ حوادث مهلکِ خاصی رخ میدهند که طی آنها بدن به خاطر ترومای غیرنافذ، حملۀ قلبی، خفگی، شوک و ... آسیب میبیند. حدود یکدهم از بیماران ایست قلبی در بیمارستان چنین چیزی را تجربه میکنند. هزاران نفر از بازماندگان این موقعیتهای دردناکِ نامعلوم از تجربۀ ترک بدن آسیبدیدۀ خود و مواجه با قلمرویی ورای زندگی روزانه، که محدودیتهای معمول زمان و مکان بر آن حاکم نیست، گفتهاند. این تجربههای نیرومند و رازآمیز ممکن است برای همیشه زندگی آنها را تغییر دهد.
معیارمان برای انتخاب دوست، همسر یا همکار چیست؟ خیلی از ما بیدرنگ میگوییم: «خب معلوم است، یکی از اولین ملاکهایمان این است که ’باشخصیت‘ باشد»؛ و از نگاهمان این باشخصیت بودن، یک صفتِ همیشگی و تغییرناپذیر است که رفتارها و واکنشهای فرد به سادگی نمیتواند آن را تغییر دهد. دقیقاً برخلاف متفکران سنتیای همچون ارسطو که شخصیت را انتخابی عامدانه و پرورشیافته میدانستند، امروزه فکر میکنیم شخصیتداشتن نوعی صفت ذاتی و طبیعی است. آیا این اصطلاح واقعاً معنی روشنی دارد؟
مروری بر کتاب امیدواری آموختهشده نوشتۀ دان تومازلو
در سالهای اخیر، روانشناسان بهتدریج به تخیل و امید توجه کردهاند. اکنون روشن شده است که لازم نیست بردگان گذشته باشیم، بلکه میتوانیم در آینده سیر کنیم. امید جعبهابزاری دارد و یادگیری برخی عادات کمکمان میکند قطبنما را بهسمت آیندۀ مثبتمان نشانه بگیریم، اما هرگز تئوری منسجمی دربارۀ امید وجود نداشته است. اکنون دان تومازلو در کتاب جدیدش منابعی ارزشمند و کمککننده در این زمینه جمعآوری کرده است.
گفتگو با حسن رفیعی درباره ابعاد روانی مواجه با مرگ ناشی از کرونا
یکی از عواملی که با تشدید احتمال فرسودگی تیم درمان رابطه دارد، فقدان کنترل آنها بر روالهای کار است؛ بنابراین سهیم کردن و جلب مشارکت آنها در تصمیمهای مدیریتی میتواند به پیشگیری از این مشکلات در آنها کمک کند. همچنین در اینجا هم باید با تقویت روابط اجتماعی به کاهش فشار روانی (استرس) در آنها کمک کرد. این کار هم با افزایش جلسات بحث گروهی در مورد بیماران میتواند انجام شود و هم با برگزاری جلسات ویژهای برای تامین حمایت روانی-اجتماعی از آنها با تسهیلگریِ روانشناسان و مددکاران اجتماعی.
پاسخهای یک روانشناس به اضطراب این روزها
یک روانشناس در گفتگو با فرارو می گوید: ابتداییترین اقدام، آگاهیِ واقعی داشتن از کمّ و کیف و میزانِ جدیت این موضوع، یعنی ویروس کرونا است. باید دانست که ما، اکنون با یک موقعیت و موضوع جدی روبهرو هستیم. موضوعی که باید جدی گرفته شود. موضوعی که مراقبتهای فراتر از حالت عادی را میطلبد. اما این جدی گرفتن به چه معناست؟ آیا به این معناست که از شدت هراس و وحشت، زندگی عادی خودمان را دچار اختلال کنیم؟ بیتردید خیر.
چگونه التهابات روانی جامعه ایران بعد از ماجراهای سقوط هواپیمای اوکراینی فروکش میکند
سقوط هواپیمای اوکراینی موجب گسترش فضایی از غم و اندوه و شکلگیری تنش در جامعه شده است. کارشناسان روانشناس در گفتگو با فرارو درباره بهبود فضای روانی جامعه با اظهار نظر درباره وضعیت موجود، به تعریف مجموعهای از اقدامات روانی و روحی پرداختند و همدلی را اولویتی اساسی دانستند.
نکته مهمی که درباره اهداف روانشناسی مطرح میشود، این است که روانشناسی، علمی است که فقط از سوی روانشناسان به کار گرفته نمیشود؛ بلکه هر فرد دیگری نیز میتواند از اهداف ذکرشده در زندگی بهره ببرد؛ مثلا والدین میتوانند در مواجهه با کودک خود چهار هدف اشارهشده را به کار گیرند: ۱. او چه کار میکند؟ (توصیف) ۲. چرا آن کار را انجام میدهد؟ (تبیین) ۳. اگر منِِ والد در برابر رفتار کودک، فلان رفتار را انجام دهم، او چه کار خواهد کرد (پیشبینی) ۴. اگر آن رفتار منفی باشد، منِ والد چه رفتاری در پیش بگیرم؟ (تغییر).
خواندن این نوشته کمک میکند زودتر به اوضاع مسلط شوید، به سراغ یک رشته ورزشی تازه بروید، از گوشی موبایل، تبلت و پخشکننده موسیقیتان کمک بگیرید، همچنان آراسته بهنظر برسد و به زندگی ادامه دهید. جدایی پایان دنیا نیست، چون حتی با وجود ثبت شدن مهر طلاق در شناسنامهتان، زندگی همچنان ادامه خواهد داشت. اگر نمیخواهید بقیه شما را به چشم یک بازنده یا شکستخورده نگاه کنند، میتوانید با اختیارات بیشتر کنترل زندگی را به دست بگیرید و آن را همانطور که خودتان همیشه دوست داشتید به پیش ببرید