توجه به معیشت جامعه پرستاری و رفع کمبود نیرو در این حوزه، تقسیم عادلانه منابع و سهیم کردن آن‌ها در سیاست‌گذاری‌های حوزه سلامت، از جمله درخواست‌های رئیس شورای عالی سازمان نظام پرستاری از دولت چهاردهم است.
به گزارش ایسنا، دکتر وحید زمان‌زاده، با بیان اینکه بهبود وضعیت معیشت جزو خواسته‌های جامعه پرستاری از دولت چهاردهم است، اظهار کرد: برنامه مشخص و منعطفی درباره وضعیت معیشت پرستاران وجود ندارد. شرایط و معیشت زندگی پرستاران به ویژه در شهر تهران به دلیل مسائل مختلف مانند اجاره‌بها سخت است. جامعه پرستاری از دولت آتی می‌خواهد یک برنامه جامع و منطعف با توجه به شرایط موجود طراحی کند و معیشت پرستاران را در کانون توجه قرار گیرد.
وی در ارتباط با تعداد نیرو‌های شاغل در گروه پرستاری گفت: در حال حاضر، تناسب میان تعداد تخت‌های بیمارستانی و پرستاران مناسب نیست و تمام کشور با کمبود شدید پرستار مواجه است. کمبود پرستار نسبت به تعداد تخت‌های بیمارستانی در شهر تهران بسیار مشهود است. سهیمه و ظرفیتی که برای جذب پرستار در آزمون استخدامی دانشگاه‌های علوم‌پزشکی درنظر گرفته بودند، خالی مانده است. از طرفی هم درآمد پرستاران با سختی و وظایف محوله آن‌ها همخوانی ندارد.
رئیس شورای عالی نظام‌پرستاری ادامه داد: کمبود نیروی پرستاری در مراکز درمانی مشهود است. دلیل کمبود نیروی پرستاری در مراکز درمانی، توسعه بیمارستانی و استخدام قطره چکانی نیرو‌های پرستاری است. موضع جذب و استخدام پرستار باید در کانون توجه سازمان‌های «برنامه و بودجه» و «اداری استخدامی» قرار گیرد؛ وضعیت استخدم به نحوی است که مشکلات کمبود نیروی پرستاری به راحتی و در زمان کوتاه حل نمی‌شود و به زمان طولانی نیاز دارد.
زمان‌زاده گفت: برخی پرستاران به دلیل بازنشستگی از چرخه ارائه خدمت خارج می‌شوند و از طرف دیگر، استخدام این گروه شغلی به صورت قطره چکانی است. این مسائل سبب می‌شود موضوع کمبود نیروی انسانی پرستاری در زمان کوتاه حل نشود. جامعه پرستاری از دولت آتی می‌خواهد به استخدام نیروی پرستاری توجه کند و برنامه خود را ارائه دهد.
وی با بیان اینکه برای حل مشکلات کمبود پرستار به نیروی حد واسط متوسل شده‌اند، گفت: به منظور حل مشکلات کمبود پرستار طی سال‌های اخیر به نیرو‌های حد واسط متوسل شده‌اند، اما نیروی حد واسط از منظر درمانی نمی‌تواند جایگزین پرستاران شود. به طور مثال، توسعه بهیاری نمی‌تواند از منظر قانونی توجیه‌کننده جایگاه پرستاری باشد؛ بنابراین به جای توسعه نیروی حد واسط می‌توان ظرفیت دانشکده‌های پرستاری را افزایش داد.
زمان‌زاده با بیان اینکه ترک کار و عدم ماندگاری از دیگر چالش‌های جامعه پرستاری به حساب می‌آید، گفت: میزان ماندگاری در حرفه پرستاری کم است و پرستاران ترجیح می‌دهند به گروه‌های شغلی دیگر روی بیاروند. درآمد ماهیانه یک پرستار حدود ۱۵ تا ۲۰ میلیون تومان است؛ در حالی که یک ناخن‌کار چندین میلیون تومان درآمد دارد و بیشتر از درآمد ماهیانه پرستار است. درآمد ۱۵ تا ۲۰ میلیونی پرستاران با وجود شیفت‌های سخت و تعداد زیاد بیمارانی است که تحت نظر دارند. با وجود سختی کار فراوان، انتظار‌هایی از این گروه شغلی وجود دارد و خواهان انجام کار‌های بزرگ هستند. در حال حاضر، هر پرستار معادل ۲ تا ۳ نفر کار می‌کند. مهاجرت‌های شغلی و مهاجرت جغرافیای به دلیل مسائل معیشتی است؛ جامعه پرستاری از دولت آتی می‌خواهد به مضوع ماندگاری شاغلان این گروه شغلی توجه کند.
وی با اشاره به مسائل حکمرانی سلامت اظهار کرد: پرستاران، حدود ۶۰ درصد نظام سلامت را تشکیل می‌دهند. اگرچه پرستاران حدود ۶۰ جامعه نظام سلامت کشور را تشکیل می‌دهند، اما نقش بارزی در نظام سیاستگذاری و نظام تصمیم‌گیری ندارند. یک گروه خاص در عرصه تصمیم‌گیری‌ها حاکم است و این موضوع سبب آسیب مردم می‌شود. جامعه پرستاری از دولت آتی می‌خواهد که پرستاران نیز در عرصه تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی در نظر گرفته شود.
رئیس شورای عالی نظام پرستاری درباره مطالبه دیگر پرستاران از دولت آتی گفت: نظام پرداخت و نحوه توزیع منابع در نظام سلامت به صورت عادلانه باشد؛ در حال حاضر، توزیع منابع به صورت عادلانه نیست. پرستاران درباره توزیع منابع احساس تبعیض می‌کنند؛ ارائه یک فرمول برای توزیع عادلانه منابع از دیگر خواسته‌های جامعه پرستاری به حساب می‌آید.
وی با بیان اینکه قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری پس از وقفه‌ای ۱۵ ساله در دولت سیزدهم اجرا شد، گفت:، اما لازم است قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری به روز شده و مشکلات آن مرتفع شود. مشکلات قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری به نحوی است که میزان کارانه دریافتی پرستاران ناچیز است و برخی ترجیح می‌دهند که نظام پرداخت به روش پیش از اجرای تعرفه‌گذاری باشد.
زمان‌زاده با بیان اینکه معاونت پرستاری در وزارت بهداشت وجود دارد، اظهار کرد: با توجه به اینکه پرستاران در نظام سلامت نقش بسزایی دارند، تشکیل معاونت پرستاری در دانشگاه‌های علوم‌پرشکی از دیگر خواسته‌های جامعه پرستاری از دولت آتی به حساب می‌آید.
وی با بیان اینکه تعداد استاد نسبت به دانشجوی رشته پرستاری در وضعیت نامساعدی قرار دارد، اظهار کرد: تعداد استاد نسبت به دانشجو حدود یک‌بیستم است؛ در حالی که بر مبنای برنامه ششم توسعه این تعداد باید یک به ۱۰ یا یک به ۱۲ باشد. سازمان‌های «اداری و استخدامی» و «برنامه و بودجه» باید نسبت به حل مسائل مربوط به اعضای هیات‌علمی گام بردارند. دریافتی یک استادیار رشته پرستاری حدود ۲۰ میلیون تومان است که برای یک استاد که در شهر تهران ساکن است، کم محسوب می‌شود. جامعه پرستاری از دولت چهاردهم می‌خواهد به این مسائل و مشکلات توجه کند.
