منظور رهبرانقلاب از جاری شدن کلام خداوند بر زبان ایشان چه بود؟

سعید صلح‌میرزایی، طی یادداشتی در روزنامه جوان نوشت: رهبر انقلاب در تمجید از همسر فداکار شهید سلیمانی فرمودند: «شاید بیست سال پیش یا بیست و سه چهار سال پیش [بود که]اینجا در این حیاط، با بچه‌های سپاه، فرماندهان سپاه ــ شاید حدود بیست نفر بودند ــ نماز خواندیم، بعد من نشستم روی پله، یک صحبت گرم و گیرایی کردم؛ قبلاً هم فکرش را نکرده بودم؛ خدای متعال همین‌طور حرف می‌زد! در واقع زبان من بود، حرف خدا بود؛ خیلی جلسه عجیبی بود، خیلی تأثیراتی گذاشت. بعد از آن جلسه، چند نفر از بچه‌ها به من مراجعه کردند، یکی از آن‌ها حاج قاسم بود؛ آمد یک جمله‌ای از ایشان نقل کرد، گفت عیال من این‌جوری می‌گوید؛ در همان جهتی که من صحبت کرده بودم. من دیدم تأثیر همسر چقدر زیاد است.» (۱۰/۱۰/۱۴۰۲)

ضد انقلاب که به‌دنبال غلبه دادن حاشیه‌ها بر متن بیانات رهبر انقلاب است تا مقصود حقیقی کلام ایشان به مخاطب منتقل نگردد، به این بخش از کلام ایشان پرداخت که فرمودند: «خدای متعال همین‌طور حرف می‌زد! در واقع زبان من بود، حرف خدا بود.» و این خط خبری را پرتکرار دنبال کردند که رهبر انقلاب، ادعای وحی کرده است که عملاً این شبهات در مؤمنانی که با ادبیات قرآنی و اهل بیتی مأنوس هستند تأثیرگذار نیست، اما جهت توضیح بیشتر نکات زیر تقدیم می‌شود:

۱- براساس مبانی دینی و قرآنی، همه افعال انسان‌ها و اتفاقات عالم براساس خواست الهی و با قدرت او انجام می‌شود که به آن، توحید افعالی می‌گویند.

۲- همچنین براساس آیات متعدد قرآن کریم، تعبیر وحی فقط برای انبیا به کار نرفته است. وحی خداوند به مادر حضرت موسی علیه‌السلام یکی از این نمونه‌ها است. در این موارد، واژه وحی به معنای الهام است که در زندگی روزمره ما نیز گاهی این موارد را حس می‌کند.

۳- براساس روایات اسلامی، هرگاه مؤمنی واجبات الهی را مقید باشد و همچنین به نوافل و مستحبات، اهتمام ویژه داشته باشد، خداوند هدایت رفتار او را برعهده می‌گیرد: «خدا فرمود:‌ای محمد! هرکه به یکی از دوستانم اهانت کند، آشکارا به جنگ من آمده است و من به یاری دوستانم از هر چیز شتابان‌ترم... و هیچ یک از بندگانم به من تقرب نجوید با عملی که نزد من محبوب‌تر باشد از آنچه بر او واجب کرده‌ام؛ و به‌درستی که به‌وسیله نافله (مستحبات) به من تقرب می‌جوید تا آنجا که من دوستش می‌دارم و، چون دوستش دارم، آنگاه گوش او می‌شوم که با آن می‌شنود و چشمش می‌شوم که با آن می‌بیند و زبانش می‌گردم که با آن سخن می‌گوید و دستش می‌شوم که به آن می‌گیرد» (کافی، ج ۲، ص ۳۵۲).

۴- از نظر عرفی هم وقتی کسی درباره سخن خوبی از قبل، فکر نکرده باشد و ناگهان ببیند که نکات ارزنده‌ای بر زبانش جاری شده است این‌گونه تعبیر می‌کند که «خدا به زبانم انداخت.» کسانی که عمری است پای منبر علمای ربانی و خطبا نشسته‌اند بار‌ها این تعبیر را شنیده‌اند و هیچ‌گاه این برداشت را نکرده‌اند که آن شخص، ادعای گزافی همچون نبوت کرده است.

۵- اصل کلام رهبر انقلاب در این بیانات مغفول مانده است: اولاً ایشان به همسر محترم شهید سلیمانی نسبت می‌دهند که همان نکاتی را که ایشان به زبانشان جاری شده است قبلاً این خانم فهیم به شهید سلیمانی گفته است. ثانیاً از تأثیر کلام ایشان بر شهید سلیمانی سخن گفته‌اند که هر دو نکته در واقع تمجیدی از فهم و تعالی بانوان مسلمان و مؤمن و انقلابی ایرانی به برکت نهضت امام خمینی (ره) است.