داستان سقوط حکومت «معمر قذافی» در لیبی

ما فرصت تماشای این ویدئوی زیبا را مدیون نتانیاهو هستیم! چرا که او بود با مطرح کردن موضوع خلع سلاح لیبی در ملاقات با ناجی احتمالی ایران یعنی ترامپ بحث سقوط دیکتاتور، فرارو را تشویق به ارایه آن نمود. درود

غزافی ادعای خدایی هم داشت؟

میراثی که از سایه‌ی چهار دهه حکومت فردی قذافی بر جای مانده است.!!!
""چه عبارت زیبایی""

سركار خانمِ فدایی ! سلام ...ببخشین فضولی میکنم ولی قذافی خل نبود ... خل منم که ساعت ۲ نصف شب کامنت میفرستم براتون ... انشالله سانسور نشه طرفدارای قذافی بخونن کیف کنن شمائم بدونى قذافى كى بود ...قذافی عاشقِ مهمونياى ِ خصوصى بود ... تو مهمونیاشم خونواده های ِ خاصی دعوت میشد ... خونواده مرحوم هاشمی رفسنجانی يه نمونه شون ... مهدى هاشمى ام که دوست و شریکِ تجارى پسرِ قذافی (سیف الاسلام) بود ... از فاطی تا یاسر ، از فائزه تا محسن و مهدى جمع میشدن میرفتن لیبی ، گاو و بره بریون میبستن به شکمبه شون ... خونواده قذافى ام که میومدن بازدید ، پاتوقشون خونه رفسنجانى بود ... تو مهمونیای قذافی یه رقاصه ای قِر ميداد اينائم دست ميزدن شونه مینداختن بالا همچین و همچون ... قذافی که سقوط کرد همینا بشکن زدن براشون ... يه مهدى هاشمى ديگه ای ام با قذافی دوست بود ... سید مهدی ِ هاشمی داداشِ دامادِ مرحوم منتظری که واحدِ نهضتای سپاهو راه انداخت . همونی که بعدنا سپاه قدس شد ... كتاب ِ سبزِ قذافى رو اينا تو ايران پخش ميکردن ، رابطشونم سعيد مُجير بود ... مگه نمیگین فراروفکتین !؟... اینایی که گفتم فکته ...به نويسنده برنامه ام بفرمايين اونى كه خله امینه ، قذافى خيلى ام عاقل بود ... اگه عاقل نبود تو شاخصِ توسعه انسانی اولِ آفریقا و بیست و پنجمِ جهان نمیشد . اونم دم مرگش وقتی پاش لبِ گور بود ... شاخصِ توسعه انسانى يعنى اميد به زندگی و رفاهِ مردم ... درسته ديكتاتور بود ولى كشورش رو به رشد بود ... توسعه سياسى رو فراموش كرد ، مردم خسته شدن از شكنجه و سانسور ... مردمو بست به گوله ، سرنگون شد ... فریدون مشیری یه شعر خوبی داره . میگه：

پشه ای در استکان آمد فرود ،
تا بنوشد آنچه واپس مانده بود .
کودکی از شیطنت بازی کنان ،
بست با دستش دهانِ استکان .
پشه دیگر طعمه اش را لب نزد ،
جَست تا از دامِ کودک وارهد .
خشک لب می گشت حیران راه جو ،
زیر و بالا، بسته هرسو راهِ او .
روزنی می جُست در دیوار و در .
تا به آزادی رسد بارِ دگر .
هرچه بر جهد و تکاپو می فزود ،
راهِ بیرون رفتن از چاهش نبود .
آنقَدَر کوبید بر دیوار سر ،
تا فروافتاد خونین بال و پر .
جان گرامی بود و آن نعمت لذیذ ،
لیک آزادی گرامی تر ، عزیز !!!!!

به خاطرِ فريدونِ مشيرى ام كه شده سانسور نکن !!!!!!!!!!