یادداشتی از سجاد سالک در روزنامه اعتماد
فعلاً دو- دو مساوي. اين نتيجه رقابت اصلاح طلبان و اصولگرايان در عرصه اعلام حضور براي شرکت در انتخابات است. اگر تا همين هفته گذشته اصولگرايان به خاطر داشتن تنها يک کانديدا در صحنه به خود مي باليدند و از انسجام و اتحاد خود حرف مي زدند، محسن رضايي با حضور در ميدان رقابت، بازي را مساوي کرد تا همه چيز به روزهاي پاياني کشيده شود.
اين در حالي است که همچنان احتمال انصراف يک کانديداي اصلاح طلب به سود ديگري وجود دارد اما اصولگرايان حالا که دو نامزد دارند ديگر محال است يکي از آنها کنار برود و اساساً تاخير و تعلل محسن رضايي براي اين بود که يا اصلاً نيايد يا اگر اعلام آمادگي کرد، ديگر کنار نرود.
اين آخرين فرصت محسن رضايي براي عرض اندام در انتخابات رياست جمهوري است. او دوره قبل هم کانديدا شد و با آنکه بسيار جدي و مصمم نشان مي داد در آخرين روزها انصراف داد.
اين بار اگر قرار باشد انصراف دهد ديگر بايد فکر و خيال کانديداتوري را از سر خود بيرون کند چرا که در افکار عمومي به عنوان يک کانديداي انصرافي شناخته خواهد شد.
انصراف مجدد وي يک پيامد منفي ديگر هم براي وي در بر خواهد داشت و اينکه تيم انتخاباتي اش را در انتخابات آينده نيز از دست خواهد داد. به راستي چه کسي حاضر است براي کانديدايي تلاش کند که هر لحظه احتمال انصرافش وجود دارد؟
رضايي اينها را خوب مي داند و همه اين محاسبات است که باعث مي شود رضايي اين بار تا آخر در صحنه بماند.
اما حضور رضايي در انتخابات چه کانديدايي را بيشتر از همه متضرر مي کند؟ به نظر مي رسد محسن رضايي کمترين آراي مشترک با مهدي کروبي را داشته باشد.
شعارهاي مهدي کروبي و وعده هايي که مطرح کرده هيچ قرابتي با رضايي ندارد. در نتيجه بعيد است حضور رضايي باعث ريزش آراي کروبي شود.
کروبي در چند ماه گذشته بيشترين توجه را به احياي حقوق شهروندي نشان داده و در اين مسير بر مطالبات زنان، دانشجويان، روشنفکران، روزنامه نگاران و فعالان سياسي تاکيد کرده است.
طبيعي است سبک وعده هاي کروبي و رضايي با هم بسيار تفاوت دارد و قشرهاي اصلاح طلب جامعه که کروبي را براي کانديداتوري مناسب ديده اند و شعارهايش را پسنديده اند، حاضر نخواهند شد نظرشان را تغيير دهند.
تنها نقطه يي که امکان دارد حضور رضايي باعث ريزش آراي کروبي شود، زادگاه محسن رضايي و شهرهاي حاشيه يي آن است. با اين حال به نظر مي رسد محمود احمدي نژاد متضررترين کانديداي انتخابات به خاطر حضور رضايي باشد.
اين البته محسن رضايي نيست که قابليت جذب آراي احمدي نژاد را دارد. اساساً از آنجا که بخش قابل توجهي از جامعه تمايلات اصولگرايانه دارد اگر هر اصولگرايي وارد صحنه مي شد توان جذب آراي اين بخش را داشت.
موضوع از اين قرار است که بخشي از جامعه با تمايلات اصولگرايانه به دنبال اين است تا تحت هر شرايطي يک اصولگرا رئيس جمهور شود. اين بخش از جامعه طي چهار سال گذشته از احمدي نژاد نااميد شده و اميدوار بودند با حضور قاليباف، حدادعادل يا حتي لاريجاني، راي خود را تقديم يکي از آنان کند.
در اين شرايط تفاوتي نمي کرد کدام يک از اين اصولگرايان وارد صحنه شود چرا که بدنه شهرنشين اصولگراي جامعه که از احمدي نژاد دل بريده اند در صورت حضور هر يک از اصولگرايان به پشتيباني از وي برمي خاستند و حالا اين بخت نصيب محسن رضايي شده است.
به اين ترتيب رضايي در مدت زمان کوتاه باقيمانده بيش از آنکه بخواهد وقت خود را روي بدنه اصلاح طلب جامعه بگذارد، بهتر است وقت خود را مصروف آراي ريزش يافته احمدي نژاد کند.
بعيد است طيفي از جامعه که چهار سال پيش معين و کروبي را پسنديد و در اين انتخابات هم رو به سوي کروبي و ميرحسين موسوي دارد يک ماهه حاضر شود در اردوگاه رضايي قرار گيرد.
با اين وجود او يک ماه وقت دارد براي جمع آوري آراي دو گروه از افراد جامعه تلاش کند. گروه اول همان اصولگرايان بريده از احمدي نژاد هستند که جذب راي آنان کار ساده يي است.
گروه دوم اما به اين راحتي ها پاي صندوق نخواهند آمد و رضايي براي جذب آراي آنان کار سختي پيش رو دارد. اين گروه از جامعه افرادي هستند که اساساً معتقدند کانديداها فرق عمده يي با هم ندارند و هر که راي بياورد تاثيري در حال و روزشان باقي نمي گذارد.
اين گروه بي آنکه نگاه سياسي به قضايا داشته و تحريمي به حساب بيايند، اساساً از تاثيرگذاري انتخابات در زندگي خود نااميد شده اند. رضايي براي جلب آراي خاموش جامعه يک ماه فرصت دارد، نشان دهد کانديداي متفاوتي است.
حاميان احمدي نژاد که تا همين چند وقت اخير نسبت به عدم حضور يک رقيب اصولگرا ابراز خشنودي مي کردند حالا در وضعيت سختي قرار گرفته اند.
محسن رضايي هم اصولگرا است و هم منتقد و اين دو ويژگي راي احمدي نژاد را کم مي کند. آيا اوضاع به گونه يي پيش مي رود که در روز 23 خرداد يکي از علل شکست احمدي نژاد، محسن رضايي عنوان شود؟
