سرمربی استقلال می‌گوید آرزویش در ایران نشستن روی نیمکت سرمربی استقلال تهران بوده است.
میودراگ بوژوویچ، سرمربی مونته‌نگرویی استقلال، پس از کسب نتایج ضعیف و البته شایعاتی مبنی بر برکناری‌اش از استقلال، در کنفرانسی خبری حضور پیدا کرد تا به زعم خودش ارتباط بیشتری با هواداران این باشگاه برقرار کند. بوژو در شرایطی این کنفرانس را ترتیب داد که به نظر می‌رسید بیش از ارائه راه‌حل برای برون رفت تیمش از این بحران، با بهانه‌جویی و صدالبته مطرح کردن حرف‌های عامه‌پسند در تلاش بود تا نور تابیده بر بخشی از مشکلات این تیم که دست برقضا، خودش مقصر اصلی است را کمرنگ کند.
تغییرات زیاد
بوژوویچ دلیل اصلی ناکامی استقلال در این فصل را تغییرات پی‌درپی روی نیمکت توصیف کرده است. عجیب است که سرمربی‌ای که خودش یکی از قطعات پازل چنین تغییراتی است، باید چنین بهانه‌ای بتراشد. روشن است که اگر باشگاهی بخواهد شوکی به مجموعه داده و از کسب نتایج بد رهایی پیدا کند، نزدیک‌ترین گزینه را نیمکت می‌بیند.
مدیران باشگاه استقلال دقیقا به همین دلیل به سمت بوژوویچ چرخیده و امید داشتند او بتواند گره ایجاد شده را باز کند. نتیجه برعکس شده هیچ، بوژوویچ هم پشت آن پنهان شده است. بدون درنظر گرفتن دیگر تورنمنت‌ها، استقلال با همین سرمربی تا به الان ۷ بازی در لیگ برتر ایران داشته که حتی اگر دو سوم آنها را هم برده بود، باز شرایط استقلال در جدول خیلی متفاوت بود. نتیجه ولی چه شده است؟ تیم او ۴ بازی را باخته و فقط ۳ مساوی دارد. یعنی از ۲۱ امتیاز ممکن، بوژوویچ فقط ۳ امتیاز گرفته و اعتقاد دارد تغییرات زیاد باعث چنین نتایجی شده است.
مصدوم و عزادار!
دیگر بهانه‌ای که بوژوویچ تراشیده این است که تیمش مصدومان زیادی دارد. از همه بدتر اینکه عزاداری این روز‌های ابوالفضل جلالی را هم ضمیمه کرده تا به زعم خودش، یکی از دلایل ناکامی این روز‌های استقلال باشد. پرسش اصلی این‌جاست که آیا استقلال تنها باشگاهی است که با مصدومیت بازیکنان دست و پنجه نرم می‌کند؟ فرض محال اینکه چنین باشد و مصدومیت اثرگذار ولی بوژو و همکارانش باید صادقانه به هواداران استقلال توضیح دهند که سبک بازی این تیم در شان باشگاه بزرگ استقلال است؟ مصدومیت می‌تواند مهره‌ها را جابجا کند ولی رویکرد و نگرش تیمش را نه. برخلاف ادعای بوژوویچ، استقلال او در ارائه سبک تماشاگرپسند هم عاجز است و واضح است که اندیشه‌های فوتبالی او سازگاری با برنامه‌های تیم پرهواداری مثل استقلال ندارد. حداقل تا به الان به غیر از یکی-دو مورد استثنا که چنین بوده است.
حرف‌های عامه‌پسند
بهانه‌جویی‌های بوژو فقط بخشی از کنفرانس خبری او است. در بخشی دیگر در اقدامی شتاب‌زده، بوژو تلاش می‌کند با مطرح کردن حرف‌های عامه‌پسند، برای خودش جایگاهی در بین هواداران استقلال دست و پا کند. او می‌گوید کلا آرزویش از حضور در ایران این بوده که روی نیمکت استقلال تهران بنشیند. البته اظهاراتش آن قدر غریب است که خودش هم اذعان دارد شاید حرف‌هایش خنده‌دار باشد.
میودراگ استقلال را تیمی مطرح در دنیا معرفی کرده و وعده داده که باید منتظر طوفان آبی ماند. در اهمیت جایگاه استقلال که تردیدی وجود ندارد ولی مسئله این است که هواداران این تیم دیگر از حرف‌های قشنگ خسته شده و نیازمند عملگرایی واقعی هستند. بعید است چنین اظهاراتی دیگر به دل هواداران استقلال بنشیند؛ آنها امیدوار بودند بوژویچ قدر ۷ بازی در لیگ برتر و نشستن روی نیمکت استقلال را بداند و به جای حرف‌های عامه‌پسند، امتیاز به حساب این تیم واریز می‌کرد. حالا هم درخواست صبوری از هواداران از سوی این مربی مونته‌نگرویی، چه سودی خواهد داشت اگر او وعده‌اش برای قهرمان کردن استقلال در جام حذفی را عملی نکند؟
منبع: فوتبال ۳۶۰
