یکی از عجیب‌ترین داستان‌های این فصل فوتبال ایران، حتما همین است که علیرضا بیرانوند بعد از ماه‌ها تحمل شدیدترین انتقادات و شعار‌های اعتراضی در مسابقات باشگاهی و ملی، در شهر‌های مختلف کشور، هنوز متوجه نشده ریشه این ماجرا کجاست!
دروازه‌بان تراکتور، در حاشیه بازی این تیم با چادرملو در یزد هم روز سخت و پرفشاری را تحمل کرد، علیه او شعار دادند، روی سرش دلار تقلبی ریختند و البته در اقدامی زشت و غیرقابل دفاع، بعضا به او فحاشی هم صورت گرفت.
مجموعه این مسائل باعث شد بیرانوند برای چندمین بار در این فصل به زبان بیاید و از این فشار‌ها گلایه کند: «می‌خواهم به مردم عزیز کشورم بگویم که این بازی را با من تمام کنید. من هم متعلق به این کشور هستم و برای ورزش کشور زحمت زیادی کشیده‌ام. واقعا برای خودم متاسفم که به هر استان و شهری که میروم آن فرهنگ خودشان را دارند نشان میدهند. کاری نکردم که این‌قدر بخواهید به خانواده من بی‌احترامی کنید. به هواداران پرسپولیس فقط می‌خواهم یک چیز بگویم؛ اینکه فکر نمی‌کردم این‌قدر بی‌معرفت باشند، همین. در شش سال همه سختی‌ها را کشیدم و هیچ بی‌احترامی نکردم. از وقتی هم جدا شدم هیچ بی‌احترامی به هواداران پرسپولیس و مردم عزیز نکردم. چرا این رفتارها با من صورت می‌گیرد؟»
گفتیم که فحاشی تحت هر شرایطی مذموم و ناپسند است، اما سایر مسائل را عرف فوتبال تعیین می‌کند. همان عرفی که باعث می‌شود امثال بیرانوند بابت یک فصل «توپ‌بازی» ده‌ها میلیارد تومان دستمزد بگیرند، شاهانه زندگی کنند و دریافتی هر فصل‌شان صد‌ها برابر بیشتر از کارگر و کارمند مملکت باشد، یک سری قواعد دیگر هم دارد که نمی‌توان آنها را نادیده گرفت.
بر همین اساس وقتی بازیکنی مدام برای باشگاهش گربه‌رقصانی می‌کند، بر سر هوادار منت می‌گذارد، او را دست می‌اندازد، هر سال تهدید به جدایی می‌کند و عاقبت در حالی سر از یک تیم دیگر در می‌آورد که از ماه‌ها قبل توافقاتش صورت گرفته بود، تماشاگر هم حق دارد نسبت به او حساس باشد. همه جای دنیا این شرایط وجود دارد و از چنین بازیکنانی با تاج گل استقبال نمی‌شود. بله؛ بیرانوند چند سال درخشان در پرسپولیس داشت و به این تیم در مسیر کسب موفقیت کمک کرد، اما این اواخر هر روز یک ناز تازه داشت. دو سال پیاپی قراردادش را به‌طور یکطرفه فسخ کرد، سال اول با استقلال پای میز مذاکره رفت و سال دوم در حالی به عضویت تراکتور در آمد که هنوز هم پرسپولیسی‌ها فسخ قرارداد او را غیرقانونی می‌پندارند و به شکلی عجب بعد از حدود یک سال همچنان نتیجه شکایت آنها مشخص نشده است.
از سوی دیگر مصاحبه‌های متفرعنانه و دوست‌نداشتنی بیرو هم به تشدید این وضعیت کمک کرده. فراموش نکنیم فصل گذشته وقتی ادامه حضور او در پرسپولیس قطعی شد، در یک مصاحبه زننده تلویزیونی گفت: «می‌گویند هواداران پرسپولیس باید بیرانوند را ببخشند. مگر من آدم کشتم که باید مرا ببخشند؟ باید به من احترام بگذارند. هر کاری کردم حقم بوده. حالا بد بود در این شرایط چهار روز هم با خبر استقلال رفتن من سرگرم شدید؟!» حالا از کجای این واکنش‌ها تعجب می‌کنی علیرضا جان؟
فراموش نکنیم بخشی از این عدم اقبال هم به رفتارهای متکبرانه و خصلت از خود راضی بودن بسیاری از بازیکنان فعلی تیم ملی مربوط می‌شود. بالاخره وقتی شما چپ و راست خودت را بهترین بدانی و اعتبار و ارزش بقیه را زیر سوال ببری، طبیعی است که رفته رفته با بحران محبوبیت مواجه می‌شوی.
اگ با فشار و تهدید تاج رو نمی‌ترسوند و عدالت اجرا میشد همه چی تمام میشد
از این گنده تر بین استقلال و پرسپولیس بازیکن جابجا شد کسی باهاشون کاری نداشت