در آخرین آماری که انجمن بین‌المللی جراحی پلاستیک و زیبایی منتشر کرده، اعلام شد که ایران تنها در سال ۲۰۲۳، رقمی معادل ۴۵ هزار و ۲۲۵ هزار عمل زیبایی دماغ داشته که آن را به قطب جراحی زیبایی در جهان تبدیل کرده است.
دو سال پیش، با جمع و جور کردن همه پس‌انداز پدر و مادرش، سراغ بهترین جراح زیبایی می‌رود که از شر دماغ اضافه‌اش خلاص شود، اما ماجرای این دماغ اضافه تازه بعد از تراشیدن و کوچک کردنش شروع می‌شود.
به گزارش جوان آنلاین؛ قوطی گوش‌پاک‌کن و سرم شست‌وشو را از کشوی میزش درمی‌آوَرَد و با کلافگی جلوی آینه می‌ایستد. چرخه دردناک پاکسازی دماغش را شروع می‌کند و چشم‌هایش نم می‌کشد. آب دهنش را قورت می‌دهد و دوباره تکرار می‌کند. دو سالی می‌شود که برای باز شدن راه تنفسی‌اش، لوله‌های دماغش را این شکلی تمیز می‌کند؛ این خواسته دکتر جراح زیبایی‌اش بوده و به او گفته نباید با انگشت به دماغش دست بزند، چون ممکن است که دماغش برگردد! سُها، بیست و هفت‌ساله است. همیشه فکر می‌کرده که دماغش یک عضو اضافه است که خدا توی صورتش کاشته و همان هم مانع ازدواجش شده؛ و دو سال پیش، با جمع و جور کردن همه پس‌انداز پدر و مادرش، سراغ بهترین جراح زیبایی می‌رود که از شر دماغ اضافه‌اش خلاص شود، اما ماجرای این دماغ اضافه تازه بعد از تراشیدن و کوچک کردنش شروع می‌شود؛ چون، مشکلات تنفسی، تاوانی است که سها به بهای زیبا شدنش می‌دهد.
در آخرین آماری که انجمن بین‌المللی جراحی پلاستیک و زیبایی منتشر کرده، اعلام شد که ایران تنها در سال ۲۰۲۳، رقمی معادل ۴۵ هزار و ۲۲۵ هزار عمل زیبایی دماغ داشته که آن را به قطب جراحی زیبایی در جهان تبدیل کرده است. دکتر علیرضا صابری، دبیر انجمن علمی جراحان پلاستیک و زیبایی ایران می‌گوید: «عمل زیبایی بینی نسبت به سایر عمل‌های زیبایی در ایران بیشتر است، بعد از آن عمل لیفت صورت، تزریق چربی‌های صورت و پلک فوقانی و تحتانی.
احتمالاً بیشترین عمل بینی دنیا در ایران انجام می‌شود، برای همین به پایتخت جراحی بینی جهان معروف است. امروز سیل عظیمی از مراجعه کننده داریم که اصلاً نیاز به جراحی زیبایی ندارند. از هر ۱۰۰ نفر مراجعه کننده ۳۰ نفر آن‌ها به عمل نیاز دارند، ۳۰ نفر دیگر واقعاً نیازی به عمل ندارند، اما به دلیل مسائلی مانند مد روز یا مواردی مانند چشم و هم‌چشمی خواستار عمل زیبایی بینی هستند؛ ۴۰ درصد باقی مانده هم کسانی هستند که هم می‌توانند عمل کنند و هم می‌توانند عمل نکنند بنابراین به سلیقه خودشان برمی‌گردد.»
وقتی از سها می‌پرسم که آیا واقعا فکر می‌کرد دماغش عضوی اضافه بود؟ می‌خندد و از زاویه نیم‌رخ به صورتش در آینه خیره می‌شود: «کجای کاری خانم؟ الآن پسرها هم دماغ‌شان را عمل می‌کنند. من که دخترم جای خودم را دارم. توقع داشتی آن گوشت اضافه توی صورتم آویزان بماند؟ عمل کردن مثل آب خوردن شده. حالا اگر دماغ خودت توی صورتت باشد یک جای کار می‌لنگد. یعنی باید بِکَنی راحت شوی! مثل بقیه! من که چیزی از آن‌ها که عمل کردند کم ندارم.»
عطا حیدری، دبیر علمی کنگره تخصصی پیشرفت‌های نوین در جراحی پلاستیک و زیبایی می‌گوید: «زیبایی یک خواسته طبیعی است که در همه انسان‌ها وجود دارد، اما در جامعه ما این اشتیاق به شکل افراطی بروز پیدا کرده است. افراد زیادی با وجود آنکه هیچ مشکل خاصی در چهره خود ندارند، به دنبال تغییرات زیبایی می‌روند و این مساله به شدت به فرهنگ جامعه و تبلیغات مرتبط است.
از طرف دیگر نوجوانان و جوانان، تحت تاثیر شبکه‌های اجتماعی و تصاویر سلبریتی‌ها، به دنبال چهره‌های ایده‌آل و جذاب می‌روند. وقتی می‌بینند که چهره سلبریتی‌ها به طور مداوم در رسانه‌ها و صفحات اجتماعی درخشیده و در سینما و تلویزیون می‌درخشد، به طور ناخودآگاه تمایل پیدا می‌کنند که چهره خود را مشابه این افراد کنند.»
در این روزها دیگر فرقی نمی‌کند که جنسیت شما چیست، چون این شبکه‌های اجتماعی هستند که بیرحمانه حتی برای چهره‌های شما هم تعیین تکلیف می‌کنند؛ حالا، ما در یک دهکده پهناور جهانی از اطلاعات غوطه‌ور هستیم که خودمان بودن، در آن، نوعی ضعف شخصیتی محسوب می‌شود که تنها با همرنگ جماعت شدن می‌توان از این ضعف خلاص شد؛ همرنگ شدنی که گاهی به بهاهای هنگفت و خسارت‌های غیر قابل جبران منتهی می‌شود و دیگر مرد و زن نمی‌شناسد.
دکتر علیرضا صابری، دبیر انجمن علمی جراحان پلاستیک و زیبایی ایران می‌گوید: «نسبت به ده سال گذشته مراجعه مردها برای انجام جراحی زیبایی بیشتر شده است. مثلاً ۱۵ الی ۲۰ درصد از مراجعه کننده‌ها به خودم مردها هستند. اما متاسفانه با توجه به پرونده‌هایی که وجود دارد تعداد موارد مرگ‌ومیر و عوارض بعد از جراحی‌های زیبایی دارد بیشتر می‌شود، این هم به‌خاطر ورود افراد غیرمتخصص به این حوزه است که مهارت و علم روز ندارند. یکی از دغدغه‌های ما همین مسئله شده است.
تبلیغات فریبنده سبب می‌شود آدم‌ها گمان کنند هر کاری را برای هر کسی می‌شود انجام داد، درحالی‌که برای یک جراحی زیبایی با کمترین عوارض، شما حتما باید دقیق معاینه شوید و این نیاز است به پزشک درستی مراجعه کرده باشید. برای یک جراح هم تشخیص خودش و هم نیاز مراجعه کننده مورد توجه قرار می‌گیرد؛ ما علاوه بر دروس جراحی، روانپزشکی هم می‌خوانیم، ما باید ارزیابی کنیم و تشخیص بدهیم کسی که از ما تقاضای جراحی بینی‌اش را دارد وضعیت مساعدی دارد یا نه، یعنی متوجه شویم آیا قضاوتی که نسبت به زیبایی خودش دارد درست هست یا خیر؛ اگر درست بود و ما می‌توانستیم کمک کنیم برایش گزینه عمل جراحی را انجام می‌دهیم، اما در غیراین صورت قبول نمی‌کنیم.»
دختران و پسران زیادی، مثل سها، یا زیر تیغ جراحی رفته‌اند و یا در صف انتظار اتاق عمل آن هستند؛ فیلترهای مختلفی هر روز به بازار برنامه‌های تصویربرداری موبایلی اضافه می‌شود و شبکه‌های مجازی هر لحظه ما را برای ساختن چهره‌ای متفاوت و بر مبنای معیارهای همگانی زیبایی تشویق می‌کنند. اما به چه قیمتی؟ و چرا برای از خودمان دور شدن این‌قدر تند می‌رویم؟ شاید وقت آن رسیده با نگاه منصفانه و مهربان‌تری به چهره‌هایمان در آینه‌های زندگی نگاه کنیم و کمی هم قربان صدقه خودمان برویم؟
انسان، بیشتر از نیاز به دیده شدن، نیاز به فهمیده شدن دارد؛ بیایید که فهم و شعورمان را جراحی کنیم تا شاید از جاهلیت‌های مدرن عصرمان خلاص شویم. جاهلیت‌هایی که پیوسته کِش می‌آیند و وقتی سراغ‌شان را از سها می‌گیرم و می‌پرسم که آیا بعد از جراحی دماغش توانسته همسر مناسبی برای خودش پیدا کند؟ می‌گوید: «نه! هنوز جراحی پلکم مانده، بعد از آن هم می‌خواهم صورتم را زاویه‌سازی کنم، بعدش هم باید بروم سراغ پیکرتراشی و…!» تو خود حدیث مفصل بخوان از این مُجمل.
