حال محمدرضا شجریان خوب توصیف شده، اما او همچنان در بیمارستان بستری است.
به گزارش ایسنا، شرایط جسمی این استاد آواز ایران که به‌دلیل «عوارض ناشی از سرماخوردگی شدید» از هفتم شهریورماه در بیمارستان بستری شده، تغییر نکرده، اما برخی نزدیکان او گفته‌اند که حال این هنرمند خوب و هنوز ممنوع‌الملاقات است.
در این‌باره، روابط عمومی شرکت «دل‌آواز» نیز با تشکر از توجه مردم، از آن‌ها خواست تا برای حفظ آرامش بیماران بستری‌شده در بیمارستان و همچنین محمدرضا شجریان، به عیادت این هنرمند نیایند.
محمدرضا شجریان متولد اول مهرماه سال 1319 در شهر مشهد است. او موسیقی‌دان، آهنگساز و خواننده است و آلبوم‌های متعددی از او تا کنون منتشر شده است.
۱۰عادت والدینی که کودکانی با رفتار خوب تربیت می‌کنند 
۱۰ فیلم برتر اما استون / بهترین فیلم‌های اما استون که باید ببینید 
می‌خواهید بدانید زنی حقیقتاً باوقار است یا نه؟ به این ۸خصلت او نگاه کنید 
چرا گوشت‌کوب برقی کار نمی‌کند؟ + راه‌های رفع آن 
طرز تهیه ۵نوع غذای ساده و سریع با شیر + خواص شیر 
چگونه ماشین لباسشویی را جرم گیری کنیم؟ 
هر دمی چون نی، ازدل نالان، شكوه ها دارم
روی دل هر شب، تا سحرگاهان با خدا دارم
هر نفس آهيست، كز دل خونين، لحظه های عمر بی سامان، ميرود سنگين
اشك خون آلود من دامان، می كند رنگين
به سكوت سرد زمان، به خــزان زرد زمان،
نه زمان را درد كسی، نه كسی را درد زمان
بهار مردمی ها دی شد، زمان مهربانی طی شد،
آه از اين دم سرديها خدايا
نه اميدی در دل من، كه گشايد مشكل من
نه فروغ روی مهی، كه فروزد محفلِ من
نه همزبان دردآگاهی، كه ناله ای خرد با آهی،
داد از اين بی درديها خدايا
نه صفايی ز دمسازی به جامِ می
كه گَرد غم زدل شويد، كه بگويم راز پنهان، كه چه دردی دارم بر جان
آه از اين بی همرازی خدايا ، وای از اين بی همرازی خدايا
وه كه به حسرت عمر گرامی سر شد
همچو شراری از دل آذر، بر شد و خاكستر شد، يك نفس زد وهدر شد
يك نفس زد و هدر شـــــد ، روزگار من به سر شد
چنگی عشقم راهِ جنون زد، مردم چشمم جامه به خون زد ، يــارا
دل نهم ز بی شكيبی، با فسونِ خود فريبی
چه فسون نافرجامی، به اميد بی انجامی، وای از اين افسون سازی خدايا
و ا ی ا ز اين ا فســـون ســـازی خُــــــــد ا يا
درد از توست
درمان هم از تو
پس به بزرگی خودت و به حق اقا امام زمان
این استاد پر اوازه و دوست داشتنی
ایران زمین را شفای عاجل عنایت
بفرمااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا