كارگردان مجموعه تلويزيوني «كارآگاه علوي» در يادداشتي آورده است: صادقانه اعتراف مي‌كنم كه سري دوم مجموعه علوي دلخواه من (و شايد هم مسئولان سيما فيلم) درنيامد و در حد استاندارد يك سريال مناسب متوقف شد.
«حسن هدايت» در يادداشتي نكاتي درباره سري دوم مجموعه تلويزيوني «كارآگاه علوي2» آورده است كه متن كامل آن را در ادامه مي‌خوانيد:
1- قسمت آخر مجموعه تلويزيوني كارآگاه، اين هفته از شبكه اول سيما پخش شد. ماجرايي تحت عنوان «قتل نخست وزير» كه به ترور سپهبد حاجي علي رزم آرا نخست وزير وقت ايران در مسجد شاه تهران (مسجد امام فعلي واقع در بازار تهران) مي‌پردازد. رزم آرا نيز يكي از قربانيان بي‌شمار ماجراي ملي شدن نفت بوده است كه متاسفانه در جهت خلاف منافع و مصالح ملي كشور حركت مي‌كرد و در نهايت به همين دليل به قتل رسيد.
در كنار بررسي چند و چون مرگ رزم آرا، به ماجراي تعليق دوباره علوي از سمتش مي‌پردازيم. اين پليس سخت‌كوش كه اعمالش فراتر از خطوط قرمز مقامات امنيتي دهه 20 تا 30 است، از كار معلق مي‌شود. شايد در سري سوم ، همكارانش رويه او را در رازگشايي جنايات اجتماعي و سياسي دنبال كنند. شايد!
2-صادقانه اعتراف مي‌كنم كه سري دوم مجموعه علوي دلخواه من( و شايد هم مسؤولان سيما فيلم) در نيامد و در حد كف استاندارد يك سريال مناسب متوقف شد. اشكال كار به متن و تسهيلات مركز سيما فيلم بر نمي‌گردد، بلكه متوجه خبط و خطاي اينجانب در انتخاب پاره‌اي از افراد براي پشت صحنه كار بوده است. توليد ضعيف و پراشتباه و آشفته پروژه، مهم‌ترين امتياز منفي مجموعه است.
3-بيان تاريخ معاصر، هميشه باعث نق زدن گروهي مي‌شود كه خودشان كاري نمي‌كنند و اگر ديگران نيز كاري صورت بدهند ناراحت مي‌شوند. بيان تاريخ در تصوير، علاوه بر جذابيت‌هاي بصري، باعث آگاهي مخاطبان از گذشته‌شان مي‌شود و عيب‌ها و حسن‌هاي گذشتگان را شرح مي‌دهد تا انشاءالله اشتباهات گذشته تكرار نشود و از موفقيت‌ها الگوبرداري شود. اگر يك فيلم يا سريال تاريخي حتي براي ده درصد مخاطبان اين تفكر را به ارمغان آورد، ارزش هرگونه سرمايه‌گذاري را دارد، چون بيان و تحليل درست تاريخ، انسان آگاه پرورش مي‌دهد و انسان‌هاي آگاه،جامعه‌اي سالم و ارزشمند و پويا مي‌سازند.
4- اميدوارم مركز سيما فيلم به وضعيت سابق خود برگردد و سريال سازي را ادامه دهد، چون عملكرد آن نشان داده كه در اين زمينه بسيار موفق‌تر از شبكه‌هاي رسمي صدا و سيما بوده و حيف است اين تجربه و عملكرد، در راهي صرف شود كه عملاً ارزش سرمايه‌گذاري (مادي و انساني) كلان را ندارد. فيلم‌هاي 90 دقيقه‌اي يكبارمصرف!
