
دیوید ایگناتیوس در مقاله ای برای واشنگتن پست می نویسد: طی صحبتی که با اعضای کنگره در حاشیه نشست هفته گذشته آنها داشتم دریافتم آنها از نگرانی عمومی در مورد گرفتاری خارجی جدید آمریکا به خصوص در سوریه آگاه هستند. این امر بار دیگر به ما یادآور می شود که آمریکا به تازگی دوران پس از جنگ عراق را آغاز کرده و همین امر توانایی های این کشور برای قدرت نمایی طی چند سال آینده را تعدیل می کند.
فرارو- دیوید ایگناتیوس در مقاله ای برای
واشنگتن پست می نویسد: طی صحبتی که با اعضای کنگره در حاشیه نشست هفته گذشته آنها
داشتم دریافتم آنها از نگرانی عمومی در مورد گرفتاری خارجی جدید آمریکا به خصوص در
سوریه آگاه هستند. این امر بار دیگر به ما یادآور می شود که آمریکا به تازگی دوران
پس از جنگ عراق را آغاز کرده و همین امر توانایی های این کشور برای قدرت نمایی طی
چند سال آینده را تعدیل می کند.
به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از
واشنگتن پست، ایگناتیوس در ادامه مقاله خود می نویسد: یکی از مهمترین فواید (و در
برخی موارد مضرات) مجلس نمایندگان این است که اعضای آن به مردمی که به آنها رای
داده اند نزدیک هستند. اکثر این نمایندگان تقریباً تمام آخر هفته ها را به خانه
خود در منطقه شان می روند. به همین دلیل به خوبی از خوی عمومی آگاه هستند؛ مسئله
ای که بعضی اوقات در مباحثات سیاست خارجی واشنگتن از یاد می رود.
بحث در مورد دیدگاه مردم آمریکا نسبت به جنگ در
کنفرانس غیررسانه ای هفته گذشته این نمایندگان مطرح شد. یکی از موضوعات این
کنفرانس مداخله آمریکا در مسئله سوریه بود و گفتگوهای زیادی را به دنبال داشت.
بسیاری از اعضا از هر دو حزب صراحتاً اعلام کردند که تا چه اندازه نگران ماجراجویی
های آمریکا در این بخش از جهان هستند.
یکی از نمایندگان تصریح کرد: «نمی توانم به خوبی
توضیح دهم که مردم آمریکا تا چه اندازه نسبت به مشارکت کشورشان در جنگی دیگر در
خاورمیانه بی میل هستند.» یکی دیگر از نمایندگان گفت: «با توجه هزینه ای که ایالات
متحده صرف جنگ های عراق و افغانستان کرد، ما قادر نیستیم پاسخگو باشیم.»
این جو پرتردید زمانی تشدید شد که یکی از
نمایندگان به نقل از هلموت اشمیت، سیاست مدار آلمانی
از حزب سوسیال دموکرات آلمان گفت: «مشکل اینجا است که آمریکایی ها گمان می کنند
برای تمام مشکلات یک راه حل وجود دارد. باید گفت که دیگر اینطور نیست، نه پس از
عراق و افغانستان.»
هم جمهوری خواهان و هم
دموکرات ها تاکید کردند که در مورد مخاطرات شیب لغزنده سوریه کاملاً محتاط هستند.
یکی از کهنه سربازان مجلس نمایندگان با بیان اینکه این تراژدی نیست که قرار است ما
آن را بسازیم، تصریح کرد که کشورهای منطقه باید تصمیم بگیرند که چه می خواهند. وی
گفت: «بدون چنین اجماعی، ما هم نمی توانیم اقدامی کنیم.» این عضو قدیمی مجلس متذکر
شد که باراک اوباما بدون حمایت دمشق، در سوریه کاری از پیش نخواهد برد.
اوباما از خستگی ملی نسبت
به جنگ آگاه بوده و با دقیقاً همین امر را محور مبارزات انتخاباتی خود قرار داد.
وی تاکید داشت که نیروهای آمریکا را از افغانستان باز گرداند و کشورسازی را در
خانه ادامه دهد نه خارج. میت رامنی، نامزد جمهوری خواهان مبارزات انتخاباتی خود را
با لفاظی های جنگ طلبانه آغاز کرد اما در مناظره پایانی، مواضع سیاست خارجی خود را
چنان دچار چرخش کرد که در نهایت موضعی نزدیک به اوباما اتخاذ کرده بود.
اوباما در مواضع محتاطانه
خود نسبت به مسئله سوریه، افکار عمومی را به درستی درک کرده است. این امید وجود
دارد که اوباما توصیه های برخی مشاوران خود را بپذیرد و به کمک های نظامی محدود به
مخالفان سوری اکتفا کند. اما اگر اوباما تصمیم بگیرد که مشارکت بیشتری در این
بحران داشته باشد باید کشورش را با خود همراه کند، در غیراین صورت راه نادرستی را
برگزیده است.
سوال اصلی اینجا است که
آیا خستگی مردم آمریکا از جنگ می تواند تصمیم احتمالی اوباما در مورد استفاده از
گزینه نظامی علیه ایران را تحت تاثیر
قرار دهد. به نظر می رسد ایرانیان متقاعد شده اند که با توجه به افکار عمومی
آمریکا، اوباما بلوف می زند. محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری ایران در مصاحبه
سپتامبرم با وی، آشکارا عنوان کرد که آمریکا از پرداخت «هزینه های کمر شکن» جنگ
های خارجی خسته است. وی با شگفتی گفت: «آیا مردم آمریکا مداخله کشورشان در امور
دیگر کشورها را می پذیرند؟ من که فکر نمی کنم.»