اصلاح طلبان

اگر دولت روحانی این‌چنین بی‌حفاظ و بی سپر در برابر مخالفان مانده از آن روست که با «مردمی عاریه‌ای» روی کار آمده است؛ مردمی عاریه‌ای ساخته‌وپرداخته اصلاح‌طلبان و دیگر جناح‌های غیررسمی داخل کشور. مردم عاریه‌ای به‌هیچ‌رو به کار هیچ‌کس نمی‌آید. دولت روحانی این فرضیه را اثبات کرد که اگر دولتی باید، مردمی هم باید، و دل بستن به مردم و حامیانِ عاریه‌ای عاقبتی ندارد.

مذاکره تاثیر دارد، اما اصل نیست، مقوله اصلی اقتصادی است. قطعا آمدن بایدن خود به خود امید به گشایش را در میان مردم زنده کرده است. مردمی که از همه چیز مایوس بودند؛ از ترامپ و برجام مایوس بودند با آمدن بایدن احساس می‌کنند ریشه مشکلات‌شان که رئیس جمهور آمریکا بوده برطرف شده است. بایدن حتی اگر نخواهد کاری بکند همین که مانند ترامپ نیست کافی است. آمدن بایدن، امنیت خاطر روانی مردم را بالا برده و مردم امیدوار شدند. علت این‌که نمی‌خواستند در انتخابات شرکت کنند یاس آن‌ها بود. حالا که امید دارند در انتخابات شرکت می‌کنند و گزینه‌ای را انتخاب می‌کنند که توان مذاکره با حریف را داشته باشد؛ همین تیم آقای ظریف که هم بینش و دانش و هم انگیزه لازم را برای حل مشکل دارند. یعنی از دانش، بینش وتوانش برخوردار هستند؛ بنابراین انتخاب بایدن بر اهمیت مذاکره دراین دوره می‌افزاید. پس مذاکره تاثیر دارد، اما اصل دوگانه تعیین کننده، اقتصادی است و مذاکره به این علت که مشکل اقتصادی مردم را حل می‌کند حائز اهمیت است.اول این‌که در سیاست خارجی ایران، رئیس جمهور حرف اول را نمی‌زند. این را دیگر می‌دانیم که رهبری است که حرف اول را می‌زند. ولی به دنبال حرف رهبری، توان و مهارت رئیس جمهور و تیمش و نگرش و خواست رئیس جمهور می‌تواند تاثیرگذار باشد. اگر رهبری بگویند نرمش قهرمانانه، ولی تیم مذاکره کننده آقای جلیلی باشد هیچ اتفاقی نمی‌افتد، چون آقای جلیلی، اهل نرمش نیست، اما آقای ظریف اهل مذاکره ونرمش است؛ بنابراین وقتی رهبری بگویند نرمش قهرمانانه آقای ظریف می‌تواند آن را پیگیری کند.اما آقای ظریف می‌تواند در جایگاه وزیر امور خارجه کارش را دنبال کند و لزوما نباید رئیس جمهور باشد.

اصلاح‌طلبان هنوز با پله نهایی که «تدوین مانیفست» و رسیدن به متنی به این عنوان باشد، فاصله دارند. فاصله‌ای که البته گفته می‌شود اعضای کمیته سیاسی شورای هماهنگی برای از میان برداشتن آن و رسیدن به مقصود مطلوب اصلاح‌طلبان در تلاشند و این جریان سیاسی حالا شاید پس از دو دهه فعالیت، بالاخره می‌تواند به تعریف و راهبردی مشخص از آنچه «اصلاحات» و «اصلاح‌طلبی» می‌خوانند، دست پیدا کند.

هاشمی طباء در رابطه با صحبت‌های محسن رضایی مبنی بر اینکه درآمد سالانه را به ۵۰ هزار دلار در سال می‌رسانیم، گفت: چگونه می‌توانیم درآمد سرانه را ۵۰ هزار دلار کنیم؛ اگر شدنی است راهکار بدهند، باید خط مشی و برنامه ریزی داشت. جالب است که به دلار هم می‌گویند یعنی همه دنبال دلار هستند و چشمشان به آمریکا است. به ریال بگویید چرا به دلار مطرح می‌کنید.

اصلاح‌طلبان زیادی بودند که به‌خاطر تن ندادن به خواست اقلیت دلواپس و خودداری از سکوت تحمیلی در سیبل هجمه‌ها و اتهام‌زنی‌ها و... قرار گرفتند تا جایی که از عرصه خدمت محروم شدند، اما اینان هم مانند فردوسی‌پور راضی به ترک وطن نشدند.

محمدعلی ابطحی با کنایه به نظرسنجی‌ها در انتخابات ۸۴ در توئیتی نوشت احتمالا همان تیم نظرسنجی رفته بودند آمریکا.

سعید لیلاز کارشناس مسائل سیاسی و اقتصادی با انتقاد از برنامه‌هایی که از صداوسیما پخش می‌شود، گفت: من یک روز برای دیدن اخبار ساعت ۱۴ مجبور بودم حدود ۲۰ دقیقه فقط مراسم سینه‌زنی تماشا کنم، در حالی که کانال‌های تلویزیونی و رادیویی مخصوص برای پخش برنامه‌های مذهبی وجود دارد. برای کسی که در زمان کوتاه می‌خواهد در جریان اخبار از رسانه داخلی قرار بگیرد این فرصت در رسانه ملی فراهم نیست؛ بنابراین یکی از دلایلی که مردم از دیدن برنامه‎های صداوسیما بیزار هستند همین عدم توازن است.

محسن میردامادی گفت: درصورتی‌که بایدن در انتخابات پیروز شود، نباید انتظار تغییر ناگهانی داشته باشیم و تصور کنیم سیاست آمریکا با آمدن بایدن به دوران قبل از ترامپ برمی‌گردد و به شرایط دوران اوباما خواهد رسید. به نظرم چنین اتفاقی نخواهد افتاد. ضمن اینکه باید توجه داشته باشیم که بایدن هم الان احساس می‌کند با تحریم‌هایی که ترامپ نسبت به ایران اعمال کرده، ابزار فشار مهمی در اختیارش هست و قاعدتا به این سمت نمی‌رود که این ابزار را زمین بگذارد و بدون استفاده از این ابزار بگوید بدون هیچ خواسته‌ای به برجام برمی‌گردم.

مصطفی هاشمی‌طبا نوشت: در حقیقت اگر خوب بیندیشیم می‌توانیم بفهمیم که راه‌حل‌های اقتصادی ما در داخل متکی به یک عامل خارجی یعنی دلار آمریکاست. تا وقتی دلار آمریکا آن‌همه در فضای اقتصادی و اجتماعی ما حاکمیت دارد، گسستن بند‌های وابستگی به بیگانه حرفی غیرعملی است.

مصطفی کواکبیان نماینده ادوار مجلس گفت: معتقد نیستم پشت رفتار‌های این مجلس اتاق فکری وجود دارد. باز اگر بود خوشحال‌تر بودیم. معتقدم کار از دستشان در رفته و کنترلی بر آن ندارند.

برخی کسانی که این روز‌ها به عنوان یکی از ده‌ها کاندیدای اصولگرا برای انتخابات ریاست‌جمهوری در رسانه‌های وابسته به این جناح سیاسی تبلیغ می‌شوند، فضای سیاسی-رسانه‌ای انتخابات ریاست‌جمهوری را صرفا فضایی برای معرفی خود در شأن و قامت کاندیدای شهرداری تهران می‌بینند و آمده‌اند که میانه مسیر «پاستور»، به‌سوی «بهشت» تغییر مسیر دهند.

مصطفی هاشمی طبا سیاستمدار اصلاح طلب می‌گوید: اگر نظام تصمیم به مذاکره بگیرد همین آقای ذوالنوری زودتر از بقیه با آمریکایی‌ها دست می‎دهد.

با گذشت حدود ۳ سال از آن روز‌های پیروزی، نه روحانی، روحانی آن روزهاست و نه حامیانش، حامیان آن روزها. گردش به راست رییس‌جمهوری همزمان با آغاز دولت دوازدهم و ناتوانی در تحقق وعده‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی دولت دوم «تدبیر و امید»، چنان محسوس بود که حتی یاران و مشاورانش هم دیگر یارای کتمانش را ندارند و نتیجه شد، دوری بیش از پیش رییس‌جمهوری محبوب ۹۲ و حتی ۹۶ از پایگاه اجتماعی‌اش.

در شرایطی که شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان با استعفای رئیس و نایب رئیس و ماه‌ها تعلیق مواجه است و تنها در حرف صحبت از بازسازی و انتخاب اعضای جدید آن است و شورای هماهنگی جبهه اصلاح‌طلبان هم همچون گذشته بی‌اثر و خنثی است به نظر می‌رسد جریان اصلاحات مشی انتخاباتی اسفند ۹۸ را یعنی معرفی کاندیدای حزبی را در پیش گرفته است؛ بنابراین باید سراغ آمدنی‌های اصلاحات را سوای برخی اظهارنظرات شخصیت‌های اصلاح‌طلب مبنی بر آمدن یا نیامدن از احزاب اصلاح‌طلب گرفت. چرا که شاید تصمیم جمعی این احزاب بتواند تصمیم شخصی برخی گزینه‌ها را برای آمدن یا نیامدن تغییر دهد.اما به نظر می‌رسد پرسش اساسی انتخابات ۱۴۰۰ باید آمدن یا نیامدن مردمی باشد که دو سال پیاپی در ۹۲ و ۹۶ با حضورشان در انتخابات از امیدشان به تغییر گفتند، ولی حالا امیدشان نومید شده و دیگر به نیامدن می‌اندیشند. باید به فکر بود به فکر همان مردم.

سخنگوی حزب کارگزاران می‌گوید: تصور اینکه اگر یک جناح بر کشور حاکم شود اختلاف نمی‌شود تصور درستی نیست، چون بلافاصله تقسیم بر دو خواهند شد.

بعد از انتخابات مجلس، نیرو‌های سیاسی اصلاح‌طلب درباره روند انتخابات در سال ۱۴۰۰ با تردید مواجه شدند. برخی از اساس ورود به انتخاباتی را که نیرو‌های اصلی ردصلاحیت شوند، درست نمی‌دانستند، برخی همچنان بر سیاست ائتلافی اصرار می‌کردند و برخی نیز دم از ورود با هویت اصلاح‌طلبی می‌زدند.

سید احمد خمینی، فرزند آیت‌الله سید حسن خمینی در واکنش به طرح نام پدرش به عنوان یکی از کاندیدا‌های ریاست جمهوری، گفت: هیچ عزمی در پدرم برای کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ نمی‌بینم.

علی مطهری در توییتر نسبت به اهانت‌های اخیر به حسن روحانی که در پی اظهار نظر وی درباره صلح و مذاکره مطرح شد واکنش نشان داد.

اصلاح‌طلبان برخلاف اصولگرایان در موضوع مذاکره با آمریکا در پی تقلیل مرارت هستند و اصولگرایان در پی تقریر حقیقت؛ یعنی هر آن میزانی که اصلاح‌طلبان حداکثری در حوزه داخلی مدافع تغییر سیاست‌ها در بالا هستند، در سیاست خارجی خواهان پذیرش اصل مذاکره برای گشایش راهی تا قدری از آلام مردم کاسته شود.

صادق جوادی‌حصار گفت‌: احمدی‌نژاد با وجود همه امکاناتی که آن روز‌ها در اختیار کشور بود، سرخوش از پیروزی ناباورانه‌ای که به دست آورده بود، اموال کشور را مخدوش کرد. در واقع اگر امروز ما آن ذخایر را داشتیم، شاید تا این حد گرفتار نبودیم.