کمتر از دو ماه پیش نیز کالین کال که در جلسه استماع کنگره حضور یافته بود، گفت: «در سال ۲۰۱۸ زمانی که دولت قبلی تصمیم به خروج از برجام گرفت، ایران حدود ۱۲ ماه زمان نیاز داشت تا مواد لازم برای یک بمب را تولید کند. اکنون این زمان حدود ۱۲ روز طول میکشد.»
ناصر هادیان در گفتگو با اشپیگل اعلام کرد:
هادیان گفت: تداوم وضعیت موجود مستلزم توافق موقت با ایران است که به موجب آن ایران با برخی شروط موافقت میکند و در ازای آن، میزانی از تخفیف در تحریمها را دریافت میکند؛ شبیه به سلف برجام، یعنی برنامه اقدام مشترک.
نشریه معاونت سیاسی سپاه در پایان تاکید کرده که «این خبرسازیها را دقیقا باید طرحی برای مقصرنمایی ایران در مذاکرات پیش روی احتمالی دانست که غربیها از امروز آن را کلید زدهاند».
مدیر کل آژانس بینالمللی انرژی اتمی گفت: «برداشت من این است که برای دادن دسترسی گسترده به آژانس تفاهم وجود دارد.»
فلاحت پیشه با بیان اینکه ایران و آژانس تلاش دارند پرونده از شرایط بحرانی خارج شود گفت: البته این به معنای شروع احیای برجام نیست، اما یک زمینه سازی عمده است برای بازگشت به میز مذاکرات. باید دید سیاستمداران از این به بعد چه تصمیمی میگیرند. البته وقتی قرار بر عدم توافق باشد عوامل اختلافی نه تنها حل نمیشوند بلکه عمدهتر هم خواهند شد.
اولیانوف گفت: ایران و همچنین روسیه و چین آماده نهایی کردن یک تصمیم تقریباً کاملاً توافق شده برای بازگشت به پارامترهای اصلی توافق هستهای هستند
ند پرایس، هرگونه ارسال پیام به ایران در مورد برجام را انکار کرده و گفته است که ماههاست احیای برجام از دستور کار دولت آمریکا خارج شده و او نمیداند که چرا مقامهای جمهوری اسلامی در این باره به نشر اطلاعات نادرست رو آوردهاند.
امیرعبداللهیان گفت: این آمادگی را داریم در چارچوب مذاکراتی که تا کنون در وین انجام شده و پیامهایی که بین ما و طرف آمریکایی از طریق واسطه به صورت "نان پیپر" (none paper سند غیر رسمی) تبادل شده که متضمن رعایت منافع همه طرفها و البته خطوط قرمز جمهوری اسلامی ایران هست نسبت به جمع بندی توافق و بازگشت همه طرفها به تعهداتشان ذیل برجام عمل کنیم. تصور میکنم اگر طرف آمریکایی در چارچوب پیامی که ارسال کرده واقع بینانه برخورد کند و اظهارات رسانهای ریاکارانه قبلی را تکرار نکند ما فاصله زیادی با توافق نخواهیم داشت.
میخائیل اولیانوف درباره سطح غنیسازی اورانیوم در ایران گفت: متأسفانه مواردی مانند درز اطلاعات حساس به رسانهها غیر معمول نیست. این عمدتاً به دلایل سیاسی قابل درک برای پیچیده کردن اوضاع پیرامون ایران و برنامه هستهای آن انجام میشود؛ بنابراین، اکنون، منابع بلومبرگ تصمیم گرفتهاند در آستانه نشست آتی شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی اوضاع را گرم کنند. یا شاید علاوه بر این، لغو برنامههای مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی برای سفر به تهران در دستور کارشان است.
ما آخرین پیشنویس توافق را پذیرفتهایم و حتی در «موعد قطر» به روزنامهها گفته شد که خودتان را برای امضای توافق آماده کنید. اکنون هیچچیز بر گردن و عهده ایران نیست. اصلاحطلبان اگر توافق میخواهند، باید با امریکا صحبت کنند که پیش از این میگفتند زبان او را میدانیم و اگر برجام و توافق برای آنان فقط کلید ورود به قدرت است، بدانند مردم قفلشان را عوض کردهاند!
معاون سازمان انرژی اتمی:
معاون سازمان انرژی اتمی درباره حل و فصل سوالات باقیمانده میان ایران و آژانس به عنوان یکی از گرههای احیای برجام و نیز برداشتن موانع بر سر فعالیت عادی سازمان تصریح کرد: اگر غرب از خواستههای فرابرجامی خود کوتاه بیاید، توافق قابل دسترس است. این خواسته زیادی نیست که از طرف مقابل تضمینی بگیریم که بار دیگر خروج یک جانبه از برجام رخ ندهد.
بیگدلی: تأخیر در توافق شکاف بین مردم و دولت را افزایش میدهد
بیگدلی گفت: اگر ایران بخواهد همین مسیر را ادامه دهد و اجازه ندهد که کارشناسان بیایند دوربین وصل کنند و سه منطقه مشکوک را برای بازدید معرفی نکنند، ممکن است در جلسه اینده شورای حکام قطعنامه تنبیهی علیه ایران صادر شود که به شورای امنیت میرود و بار دیگر تحریمهای قبل از ۲۰۱۵ علیه ایران اعمال شود و حتی ممکن است بعد از شورای امنیت پرونده ما ذیل فصل هفتم منشور قرار گیرد که وضعیت خیلی خطرناک میشود.
عبدالرضا فرجی راد؛ استاد ژئوپلیتیک در گفتگو با فرارو:
وقتی ما دچار انسداد ژئوپلیتیک هستیم، دوستان ما نظیر چینیها نیز از ما ناامید میشوند و مثلا از خود میپرسند که تا وقتی اوضاع اقتصادی ایران خوب نشده، ما برای چه پروژه و با چه پولی از سوی تهران وارد این کشور شویم با آن همکاری اقتصادی داشته باشیم و یا حتی در سطح گستردهتر آنها از خود میپرسند که با چه پشتوانهای باید توافق مشارکت راهبردی ۲۵ ساله با ایران را اجرا و عملیاتی کنند؟ ما باید ژئوپلیتیک خود را باز کنیم.»
مهدی مطهرنیا:
تحلیلگر مسائل بین المل گفت: نظام جمهوری اسلامی ایران در مواجهه با پدیده تحریم، در مرحله نخست با رویکردی سلبی و استفاده ایجابی برخورد کرد. به این معنی که تحریم را نشانه عملکرد دشمن و عامل دستیابی استقلال اقتصادی قلمداد میشد. این برداشتها در حالی بود که در عمل با گذشت زمان تحریمها اثرات خود را فزونتر نشان دادند و عقب نشینی نظامی - سیاسی درباره مثبت بودن تحریمها به استقلال اقتصادی کاهش پیدا کرد و نتیجه معکوس داد.
رئیس دستگاه دیپلماسی افزود: آمریکاییها و بهطور مشخص آلمان، فرانسه و انگلیس سعی کردند تحریک کنند و به اغتشاش در ایران دامن بزنند. آنها به دنبال اهداف سیاسی خود بودند. بخشی از هدفشان تضعیف و بیثبات سازی ایران و بخشی دیگر از هدف آنها امتیازگیری بر سر میز مذاکرات برجامی از جمهوری اسلامی ایران بود، اما خلی زود متوجه شدند که این تحریکات نمیتواند دستاوردی برایشان به همراه داشته باشد.
مشاور امنیت ملی کاخ سفید مدعی شد که ارائه پهپاد ایرانی به روسیه به افزایش جنایات جنگی در اوکراین کمک میکند.
مقامات آمریکایی مدعی هستند که در اسفندماه سال گذشته برجام آماده امضا بود؛ اما طرف ایرانی با طرح درخواستهای غیرمرتبط با برجام مانند «خارج کردن سپاه پاسداران از لیست تروریسم» و نیز درخواست ضمانتهای غیرعملی مانند «تعهد دولت آمریکا به عدمخروج دوباره از برجام»، مانع احیای توافق هستهای شدند. پس از این، مذاکرات ۲۸ ژوئن ۲۰۲۲ (۷تیر ۱۴۰۱) در دوحه قطر و به دنبال آن مذاکرات وین در ۱۲مرداد سالجاری نیز بدون نتیجه پایان یافت.
گاردین نوشت: تبدیل تقابلهای پنهانی اسراییل و ایران به رویارویی مستقیم نظامی میتواند یکی از نتایج گسست نهایی غرب با تهران باشد.
علی واعظ، تحلیلگر ارشد گروه بینالمللی بحران، مختصات این پلن بی را شرح داد و گفت: «شرایط فعلی پایدار نیست و اگر دو طرف به این نتیجه رسیدهاند که احیای برجام ممکن نیست، باید بهدنبال راهحلهای دیپلماتیک بعدی باشند؛ راهحلی که بهنظر میرسد از همه راهحلهای دیگر منطقیتر است، «توافق کمتر، در مقابل کمتر» است که برای طرفین وقت بخرد تا شرایط مهیا شود تا بتوانند به یک توافق براساس یک گفتمان متفاوت با محورهای جدید برسند.»
برای بایدن، ایده احیای برجام که زمانی برای او جذاب بود، ممکن است اکنون بازدهی سیاسی کمی داشته باشد. این توافق دستاورد سیاست خارجی رئیسجمهور باراک اوباما بود نه بایدن. بایدن از زمان روی کار آمدن، از بازگشت به برجام حمایت کرده است، اما این موضوع به ندرت در میان اولویتهای او بوده است. آمریکاییها دیگر به صورت جدی دنبال توافق نیستند.