۳ استراتژی اصلی که آقای عراقچی تنظیم کرده بسیار مثبت است. ممکن است این اصول کامل نباشند ولی از جهت موازین علم سیاست و آداب سیاسی کاری مثبت بود. سه اصلی که آقای عراقچی تنظیم کرده‌اند، می‌تواند راهگشا باشد و بر مذاکرات دوم نیز موثر باشد. درواقع به نظر می‌رسد این اصول، مورد پسند آمریکا نیز بوده‌اند. ایران نیز پذیرفته به غنی سازی ۳.۶۷ درصدی برگردد و مازاد بر غنی سازی ۶۰ درصد و ۲۰ درصدی را به کشور ثالثی که احتمالا روسیه است، واگذار خواهد کرد. از طرف دیگر همزمانی آمدن گروسی به تهران و نشست ایران و آمریکا حکایت از این دارد که آمریکایی‌ها باید گزارش جامع گروسی را به دست بیاورند تا زمانی که به انتهای مذاکرات برسند و بازرسی‌های کامل انجام شود.
فرارو- مذاکرات ایران و آمریکا در حال ادامه است و به گفته مقامات دو طرف، دور جدید مذاکرات بر محور کارشناسی و روی مباحث پیچیده تری متمرکز خواهد شد.
به گزارش فرارو، پس از ۲ دور گفت‌و‌گو بین مقام‌های ایران و آمریکا اکنون پرسش‌هایی درخصوص انتظارات و چشم انداز‌های مذاکره و نقاط قوت و ضعف در مذاکرات پیش رو مطرح است. فرارو در گفت‌و‌گو با علی بیگدلی، کارشناس ارشد سیاست خارجی و تحلیلگر روابط بین الملل به بررسی این موضوعات پرداخته است:
علی بیگدلی به فرارو گفت: «اصل مطلب این است که هم ایالات متحده و هم ایران هیچ راهی به جز این ندارند که به یک توافق برسند. ترامپ در مبارزات انتخاباتی خود اشاره کرد که من اگر رئیس جمهور بودم جنگ غزه رخ نمی‌داد و درگیری روسیه و اوکراین نیز پیش نمی‌آمد. اما در نهایت همین ترامپ منتقد به سایرین، نه تنها نتوانست این قائله‌ها را ختم کند، بلکه جنگ تعرفه‌ها را نیز به راه انداخت؛ بنابراین تا کنون هیچ نقطه مثبتی تا این لحظه در پرونده ترامپ ثبت نشده است. ترامپ برای حفظ پرستیژ خود، به طور اخص در حزب جمهوری‌خواه، باید برگ برنده‌ای را در دست داشته باشد و برای حفظ موقعیت خود باید مسئله را به شکلی حل کند و دست به اقدام نظامی نزند. اقدام نظامی باعث بدنامی ترامپ خواهد شد و این در حالیست که فشار اقتصادی در آمریکا روندی افزایشی دارد؛ بنابراین وی ناچار است دست به مذاکره‌ای سخاوتمندانه با ایران بزند.»
وی افزود: «کاملا ملموس است که ترامپ از بسیاری از درخواست‌هایی که در روز‌های نخست داشت عقب نشینی کرده و تغییر موضع داده است. در ایران نیز، شرایط مشابه است. ما با مشکلات شدید داخلی مواجهیم و با توجه به افزایش قیمت‌ها و مشکلات معیشتی، درگیر انجماد اقتصادی و انزوای سیاسی شده‌ایم که مردم ایران را آزار می‌دهد. ما نیز ناچاریم تا حدودی از سیاست‌های پیشین فاصله گرفته و به سمت سیاست‌های انعطاف پذیرتری حرکت کنیم. به همین دلیل مذاکرات طبق خواسته طرفین و به ویژه آمریکایی‌ها سرعت بیشتری گرفته است. با پایان دور دوم که اعلام شده روز چهارشنبه کارشناسان درباره مسائل فنی صحبت خواهند کرد، می‌توان گفت همین موضوع یک «پیام دلگرم کننده» است و امیدوارم حتی در مدت زمان کمتر از ۸ هفته که برای مشخص شدن نتایج تقریبی تخمین زده شده، به سرانجام برسیم و فضای موجود از حالت یاس و ناامیدی خارج شود و نتیجه به نفع مردم به پایان برسد.»
این تحلیلگر ارشد سیاست خارجی در ادامه گفت: «۳ استراتژی اصلی که آقای عراقچی تنظیم کرده بسیار مثبت است. ممکن است این اصول کامل نباشند ولی از جهت موازین علم سیاست و آداب سیاسی کاری مثبت بود. سه اصلی که آقای عراقچی تنظیم کرده‌اند، می‌تواند راهگشا باشد و بر مذاکرات دوم نیز موثر باشد. درواقع به نظر می‌رسد این اصول، مورد پسند آمریکا نیز بوده‌اند. ایران نیز پذیرفته به غنی سازی ۳.۶۷ درصدی برگردد و مازاد بر غنی سازی ۶۰ درصد و ۲۰ درصدی را به کشور ثالثی که احتمالا روسیه است، واگذار خواهد کرد. از طرف دیگر همزمانی آمدن گروسی به تهران و نشست ایران و آمریکا حکایت از این دارد که آمریکایی‌ها باید گزارش جامع گروسی را به دست بیاورند تا زمانی که به انتهای مذاکرات برسند و بازرسی‌های کامل انجام شود. مدت هاست که گروسی مایل است بازرسان به ایران آمده و گزارش جامعی از فعالیت‌های هسته‌ای ایران به دست آورند. این گزارش سپس به شورای حکام و آمریکایی‌ها داده می‌شود و باید پذیرفت که آمریکا، اروپا و سازمان انرژی هسته‌ای با هم کار می‌کنند و باید در نشست چهارشنبه یک نماینده از آژانس حضور داشته باشد که اظهارات طرف ایرانی را تایید کند و بنابراین ایران، گرفتار آژانس است. هم در این زمینه که رضایت کشور‌های اروپایی را در مسئله اسنپ بک رعایت کند و هم گزارشی به آمریکایی‌ها دهد که ایران این بستر را مهیا کرده که کارشناس‌ها دوربین‌ها را نصب کرده و گزارش دهند.»
وی افزود: «همانطور که گفتم مانعی وجود ندارد، چون هر دو طرف از مواضع خود به طور کامل عقب نشینی کرده‌اند و به نظر می‌رسد این اقدام بسیار درستی هم بوده است. نشست روز چهارشنبه به طور واضح نشان از پیشرفت در مذاکرات دارد. آن هم در شرایطی که طرفین ابراز رضایت نسبی خود از مذاکرات را اعلام کرده‌اند. از دید من کفه خوشبینی نسبت به آینده مذاکرات سنگین‌تر از کفه بدبینی است.»
