تیم ملی فوتبال ایران در سومین بازی از مرحله نهایی انتخابی جام جهانی در تاشکند به مصاف ازبکستان، صدرنشین گروه A این رقابت‌ها رفت و دست آخر به تساوی بدون گل مقابل میزبان قَدَرش رضایت داد. ایران در این بازی در اوایل نیمه دوم ۱۰نفره شد و فرصت بازی برابر را از دست داد، ولی نمایش کلی تیم ملی حتی در زمان ۱۱نفره‌بودن هم به‌گونه‌ای نبود که بتوان بردی برای امیر قلعه‌نویی در این بازی متصور شد.
این جدال در شرایطی با نتیجه مساوی بدون گل به پایان رسید که بالای جدول به هم نخورد؛ هر دو تیم ازبکستان و ایران هفت‌امتیازی شدند ولی ازبک‌ها به لطف تفاضل گل بهتر، صدرنشین باقی ماندند. حالا جدال دشوار ایران برابر قطر که قرار است روز سه‌شنبه در دوبی برگزار شود می‌تواند تا حدودی اوضاع را روشن‌تر کند. ایران قرار بود پیش از این در مشهد میزبان رقیب عربش باشد ولی از آنجا که کنفدراسیون فوتبال آسیا میزبانی را از تیم ملی گرفت، این بازی به کشور ثالث که امارات است برده شده. قطری‌ها در آخرین دیدار موفق شدند از سد قرقیزستان عبور کنند و حالا تازه‌ترین مدعی گروهی هستند که ایران در تلاش برای صدرنشینی در آن است.
تیم ملی در‌حالی به تاشکند سفر کرده بود که قلعه‌نویی و سایر اعضای کادر فنی امیدوار بودند از انتقاداتی که متوجه آنهاست عبور کنند و حداقل بازی تماشاگرپسندی را به نمایش بگذارند. این اتفاق ولی برای سومین بار پیاپی رخ نداد. ایران درست مثل ازبکستان یک بازی محتاطانه را در دستور کار قرار داد و دست آخر فقط به یک امتیاز بسنده است. درست است که قلعه‌نویی شبیه به سایر بازی‌هایی که تیمش خوب بازی نمی‌کند در کنفرانس خبری سعی کرد واقعیت را با استناد به آمار به شکل دیگری روایت کند، ولی علاقه‌مندان به فوتبال می‌دانند موضوع این تیم دست‌کم در این بازه زمانی، پیچیده‌تر از چیزی است که بتوان با اتکا به آمار از زیبایی و بلوغ تاکتیکی حرف زد. هرچند هم رسانه‌های نزدیک به فدراسیون فوتبال در راستای صحبت‌های قلعه‌نویی عمل کنند، همچنان بعید است این ماجرا عاقبت خوشی برای تیم ملی و کادر فنی‌اش داشته باشد.
البته ایران در بازی با ازبکستان، خاصه پس از آنکه ۱۰نفره شد، نمایش بهتری داشت ولی احتیاط مقابل تیمی مثل ازبکستان که در حلقه قدرت تیمهای آسیایی جایی ندارد، موردی نیست که خوشایند هواداران ایرانی باشد. با‌این‌حال، این جدال هم نکته مثبتی داشت که امیر قلعه‌نویی بتواند به آن ببالد؛ این یکی مربوط به بسته نگه داشتن دوازه تیم ملی برای سومین بار متوالی بود. درست است که به‌واسطه مصدومیت، محرومیت و نداشتن تمرکز تاکتیکی، خط دفاعی تیم ملی در عصر قلعه‌نویی دستخوش تحول زیادی شده ولی نقیصه‌ای به اسم گل خوردن‌های متوالی از بین رفته و حالا ایران در هر سه بازی مرحله نهایی انتخابی توانسته دروازه‌اش را بسته نگه دارد. تیم ملی در کنار ژاپن و عراق حالا سه تیم حاضر در مرحله پایانی هستند که هنوز گلی نخورده‌اند.
هرچقدر که باید از گل‌نخوردن تیم ملی در این بازی خوشحال بود و از آن به عنوان نکته مثبتی یاد کرد، کم‌کاری خط حمله تیم ملی نگران‌کننده شده است. ایران بازیکنان بسیار سرشناسی در خط حمله دارد ولی آمار ثبت‌شده با اسم و رسم بازیکنان تیم ملی در این پست و وعده امیر قلعه‌نویی برای یک بازی هجومی، اصلا هم‌خوانی ندارد و در این زمینه ایران یکی از ضعیف‌ترین تیمهای حاضر در مرحله نهایی انتخابی است. تیم ملی اگرچه پیش از این، دو بازی ساده با امارات و قرقیزستان داشته، ولی فقط تا‌به‌الان و بعد از سه بازی، دو بار موفق به گلزنی شده است. این آمار در مقایسه با آمار تیم ملی ژاپن که از همین تعداد بازی ۱۴ گل زده در سبد دارد ناچیز است. عجیب آنکه تیم ملی در همین گروه خودش هم کمترین میزان گل زده را دارد. قطر با شش گل بهترین خط حمله این گروه را دارد و بعد ازبکستان و امارات با چهار گل زده قرار دارند. دو تیم قرقیزستان و امارات هم هرکدام پس از سه بازی، سه گل زده دارند تا ثبت یک آمار ضعیف در خط حمله تیم ملی، تبدیل به دغدغه جدید امیر قلعه‌نویی شود.
