از ۱۹۶۵ ناپدید بود تا دو سال بعد که مقامات بولیوی جسدش را روی سکویی در یک کنفرانس مطبوعاتی به نمایش گذاشتند.
به گزارش خبرآنلاین، ارنستو چه گوارا را می‌گویم همان کعبه‌ی آمال و آرزو‌های جوانان چند نسل ایران و جا‌های دیگر؛ چریک آرژانتینی که پس از پیروزی انقلاب کمونیستی کوبا، در سودای صدور انقلاب از این کشور بیرون زد. او زمانی رئیس بانک مرکزی و وزیر اقتصاد کوبا بود و در آغاز سال ۱۹۶۵ پیش از آن‌که ناپدید شود طی نطقی به‌شدت به شوروی تاخت و آن دولت را متهم کرد که قرارداد‌های اقتصادی‌اش با کشور‌های دوست و جهان سوم فقط به نفع خودش است و لاغیر.
کمی بعد به پکن رفت ولی در آن‌جا نیز با سردی از او استقبال شد و تنها ماند. در این مدت کسی از او خبر نداشت. ظاهرا نام مستعار «رامون» را برای خود برگزیده بود و در بولیوی به مبارزات چریکی‌اش علیه امپریالیسم ادامه می‌داد تا این که بالاخره روز دوشنبه ۹ اکتبر ۱۹۶۷ برابر با هفدهم مهرماه ۱۳۴۶ در درگیری با ارتش بولیوی و کلاه سبز‌های آمریکایی به‌شدت زخمی و بعد دستگیر شد. چه گوارا فردای آن روز در اثر شدت جراحات جان سپرد. مرگش را، اما دولت کوبا و پدرش باور نکردند.
پدر ثروتمندش که معماری موفق در آرژانتین بود گفت: «اعلامیه‌ی دولت بولیوی دروغ است و هیچ دلیلی وجود ندارد که آدم حرف‌های دولت بولیوی را باور کند.» او این‌که خبرنگاران بولیوی جسد او را دیده‌اند به مسخره گرفت و گفت «هیچ‌یک از آها قبلا ارنستو را نمی‌شناختند، از کجا جسد او را تشخیص داده‌اند؟!» عمه‌اش گفت: «من خبری چه رسمی و چه غیررسمی درباره‌ی ارنستو ندارم. علاوه بر این نمی‌خواهم درباره‌ی برادرزاده‌ام با خبرنگاران حرف بزنم»
کوستا مندز وزیر خارجه‌ی وقت آرژانتین در درستی ماجرا شک داشت و رادیو هاوانا نیز اصلا اظهارات سران کشور بولیوی را درباره‌ی کشته شدن گوارا منتشر نکرد که بخواهد تایید یا تکذیب کند. اما واقعیت چیزی جز این نبود: «چه» کشته شده بود.
روز چهارشنبه ۱۹ مهر ۱۳۴۶ روزنامه‌ی اطلاعات در گزارشی از کنفرانس مطبوعاتی بولیوی که در آن جسد چه گواران به رویت خبرنگاران رسیده بود چنین نوشت.
جسد ارنستو چه گوارا امروز در یک کنفرانس مطبوعاتی به نمایش گذاشته شد و افسران عالی‌رتبه‌ی آرژانتینی تایید کردند که این جسد متعلق به انقلابی بزرگ جنگ‌های چریکی است که روز دوشنبه پس از برداشتن زخم‌های سخت روز قبل از آن درگذشته است. مقامات بولیوی اعلام کردند که چه گوارا در آخرین لحظات زندگی خود اعتراف کرده که «رامون» نام مستعار اوست و خود او گوارا می‌باشد.
ژنرال اواندو وزیر دفاع بولیوی علاوه بر این اعتراف دو دلیل دیگر ذکر کرده که هویت جسد را مسلم می‌کرد: یکی از این دلایل اثرانگشت چه گوارا است که با جسد تطبیق می‌کند و دیگری دفتر خاطرات اوست که در کوله‌پشتی وی یافت شده است.
اواندو از خبرنگارانی که شک داشتند دعوت کرد اثر انگشت جسد را بگیرند و آن را با اثرانگشت اصلی گوارا که قبلا گرفته شده بود تطبیق کنند.
در قسمت‌هایی از دفتر خاطرات که برای خبرنگاران خوانده شد گوارا تایید کرده که در ماه گذشته ورق جنگ بر ضد چریک‌ها برگشته است. وی رژی دبری فیلسوف و نویسنده‌ی جوان فرانسوی را که اکنون در بولیوی زندانی و تحت محاکمه است یک «روشنفکر برجسته که فاقد قدرت و استعداد جنگی است» توصیف نموده است.
ژنرال اواندو گفت: چه گوارا در آخرین دقایق زندگی خود به مقامات بولیوی اعتراف کرده که در اداره‌ی جنگ چریکی بولیوی که به قول اواندو «عملا پایان یافته است» دچار شکست گردیده عین جمله‌ای که از قول گوارا نقل شده است این است: «من چه گوارا هستم و شکست خوردم.» در کنفرانس مطبوعاتی پس از نیم ساعت عکس‌برداری از جسد چه گوارا خبرنگاران به گفتگو با مقامات نظامی بولیوی پرداختند. برای اکثر خبرنگاران شکی باقی نمانده است که چه گوارا دو سال پس از ناپدید شد در کوبا در ۱۹۶۵ در بولیوی کشته شده است.
