چیزی به شروع رقابت‌های فصل جدید لیگ برتر ایران نمانده است. این دیدار‌ها از روز پنجشنبه همین هفته شروع می‌شوند که در حساس‌ترین تقابل هفته، دو تیم مدعی تراکتور و سپاهان به مصاف یکدیگر می‌روند. به غیر از این دو تیم، استقلال و پرسپولیس هم در این فصل، مطابق با فصل گذشته در زمره مدعیان قهرمانی هستند.
پرسپولیس فصل گذشته توانست در رقابتی نفس‌گیر با سپاهان، عنوان قهرمانی را به دست بیاورد. استقلال سوم شد و تیم تراکتور هم با ایستادن در رتبه چهارم به کارش پایان داد. فصل جدید هنوز شروع نشده، به نظر می‌رسد جدال قهرمانی دوباره بین اضلاع همین مربع باشد. دو تیم تراکتور و سپاهان در نقل و انتقالات، خرید‌های درخشانی داشته و حسابی آماده شده‌اند. پرسپولیس هم به غیر از خط حمله، البته تا به این لحظه، در بقیه پست‌ها خرید خوبی داشته است؛ ولی استقلال شرایطش در مقایسه با سه تیم دیگر فعلا چندان تعریفی ندارد؛ اما این باشگاه هم تا حدودی توانسته نواقص موجود را از بین ببرد.
بدون درنظر‌گرفتن وضعیت بازیکنان جدیدی که از طرف این باشگاه‌ها خریداری شده‌اند، با بررسی مهم‌ترین فاکتور قهرمانی در لیگ برتر ایران، شاید بتواند از همین حالا، تیمی که بیشترین شانس قهرمانی را دارد، معرفی کرد. در ادوار گذشته لیگ برتر، عنوان قهرمانی در ۹۹ درصد اوقات به تیمی رسیده که خط دفاعی خوبی داشته است. این موضوع تقریبا تبدیل به یک قانون نانوشته شده؛ تیمی می‌تواند قهرمان لیگ برتر ایران شود که گل خورده کمتری در مقایسه با رقبا داشته باشد. اگرچه این فاکتور، فقط یکی از شروط قهرمانی است؛ ولی آمار نشان داده تأثیر بسزایی دارد. اکنون با بررسی اجمالی خط دفاعی تیم‌ها، برگرفته از دروازه‌بان و بازیکنان خط دفاعی، می‌توان به طور مختصر وضعیت چهار تیم مدعی را زیر ذره بین برد.
خط دروازه برای پرسپولیس
مهم‌ترین اقدام پرسپولیس در بازار نقل و انتقالاتی، تا به الان، حفظ علیرضا بیرانوند است. دروازه‌بان ملی‌پوش پرسپولیس به دلیل اختلافات مالی، قراردادش را فسخ کرد و از آن بدتر، پای میز مذاکره با استقلالی‌ها نشست تا حسابی هواداران خودی را نگران کند. این اتفاق نهایتا رخ نداد تا بیرانوند با تنظیم قراردادی جدید همچنان به‌عنوان بازیکن پرسپولیس به کار خود ادامه دهد. «بیرو» فارغ از جایگاه مهم و باثباتی که در تیم ملی ایران دارد، در فصل گذشته یکی از ارکان موفقیت و قهرمانی پرسپولیس بود. او دستکش طلایی لیگ را از آنِ خود کرد و دوباره نشان داد که چرا بهترین دروازه‌بان ایران است.
علیرضا رکورد بسته نگه‌داشتن دروازه را هم به نام خودش زد تا از دیگر رقبا پیشی بگیرد. رقبایی که دست بر قضا در دیگر تیم‌های مدعی حضور دارند. حسین پورحمیدی، پدیده دروازه‌بانی فصل گذشته، در این فصل به تراکتور برگشته و سنگربان اصلی تراکتوری‌ها است. او فصل پیش جدی‌ترین رقیب بیرانوند بود و به نظر می‌رسد که این جدال در این فصل هم می‌تواند ادامه داشته باشد. دو رقیب دیگر، سیدحسین حسینی و پیام نیازمند هستند که یکی برای استقلال و دیگری برای سپاهان به میدان می‌رود. آن‌ها سابقه پوشیدن پیراهن تیم ملی را دارند و حتی در جام جهانی، سیدحسین در ترکیب ایران به میدان رفت. با وجود داشتن دروازه‌بان‌های عالی، به نظر می‌رسد دست بالا را در این بخش همچنان پرسپولیس دارد. بیرانوند با توجه به وضعیتی که در سال‌های اخیر در فوتبال ایران داشته، از دیگر رقبا، دروازه‌بان کامل‌تری نشان داده است.
خط دفاع برای پرسپولیس
درباره این یکی نمی‌توان با قطعیت مانند دروازه‌بانی حرف زد؛ چراکه در بین چهار تیم مذکور، سه تا از آن‌ها یعنی پرسپولیس، سپاهان و تراکتور مدافعان قدرتمندی دارند. استقلال هم با یکی دو خرید تلاش کرده خودش را به سطح آن‌ها برساند؛ ولی مسئله اینجاست که شاید زمان لازم برای هماهنگی را نداشته باشند. سپاهان با داشتن رامین رضاییان، محمد دانشگر، سیاوش یزدانی، هادی محمدی و میلاد زکی‌پور، گزینه‌های جذابی، به‌ویژه در کناره‌ها دارد؛ ولی تراکتور در این فصل متحول شده و خرید‌های مهمی برای خط دفاعی‌اش انجام داده است.
آن‌ها سعید آقایی، مهدی شیری، محمد نادری (هنوز نهایی نشده) و سیامک نعمتی را برای تقویت کناره‌ها خریدند و برای دفاع میانی تیم‌شان هم دو تا از بهترین مدافعان کنونی فوتبال ایران یعنی شجاع خلیل‌زاده و عارف آقاسی را جذب کرده‌اند. با نگاه به تجربه و کیفیت این بازیکنان، شاید این خط در مقایسه با خط دفاعی سپاهان، برتری هم داشته باشد؛ اما استقلال همان‌طور که عنوان شد، چندان پرجنب‌وجوش نشان نداد.
اگرچه نکونام تلاش زیادی برای در اختیار داشتن عارف آقاسی کرد؛ ولی نهایتا راه به جایی نبرد تا به فکر خریدن آرمین سهرابیان و البته ایمان سلیمی باشد. این تیم محمدحسین مرادمند را هم همچنان در ترکیب دارد و به دنبال راضی‌کردن عارف غلامی برای بازگشت به فهرست است. در کناره‌ها هم وضعیت استقلال تغییر چندانی نکرده است؛ صالح حردانی و کوین یامگا در سمت راست و ابوالفضل جلالی و جعفر سلمانی در سمت چپ، گزینه‌های جواد نکونام خواهند بود. به لحاظ اسم، مدافعان استقلال چیزی از رقبا کم ندارند؛ ولی از لحاظ مقایسه، تجربه و سابقه بازی در تیم ملی، وضعیت‌شان در مقایسه با تراکتور و سپاهان، ضعیف‌تر به نظر می‌رسد.
در این بخش هم شاید بتوان برگ برنده را به پرسپولیس داد. یحیی گل‌محمدی دو مدافع میانی فصل گذشته‌اش را که هر دو در زمره برترین‌های لیگ بودند، حفظ کرده است. گئورگی گولسیانی و مرتضی پورعلی‌گنجی همچنان قرار است برای این تیم به میدان بروند. مهم‌ترین خرید پرسپولیس تا به الان هم اتفاقا در همین خط صورت گرفته؛ چراکه آن‌ها محمدحسین کنعانی‌زادگان را هم از قطر برگردانده و او را هم در ترکیب خواهند داشت. بدیهی است که هرکدام از آن‌ها به‌تن‌هایی می‌توانند عامل موفقیت یک تیم باشند؛ حال حضور دو یا سه نفرشان کنار یکدیگر، قدرت تیم مذکور را افزایش خواهد داد. پرسپولیس در سمت راست خط دفاعی هم دانیال اسماعیلی‌فر را دارد که همچنان اعتقاد دارند این بازیکن باید به تیم ملی فراخوانده شود. عمده‌ترین مشکل یحیی در این بخش، فعلا مدافع چپ است؛ چون یحیی بدون داشتن یک بازیکن متخصص در این پست، به طور متناوب از وحید امیری و علی نعمتی در این بخش از زمین استفاده کرده است.
ضمن اشاره و تأکید مجدد به خرید‌های خوب تراکتور در خط دفاعی، می‌توان دوباره شانس موفقیت در این زمینه را هم به پرسپولیس داد؛ چراکه آن‌ها نه‌تن‌ها شاکله خط دفاعی فصل گذشته را حفظ کرده؛ بلکه با کنعانی‌زادگان، کیفیت آن را استحکام بخشیده و شاید با خریدن یک مدافع چپ تخصصی، به کارایی آن اضافه کنند.
اگرچه در پایان باید دوباره رو به همان جمله کلیشه‌ای و همیشگی آورد که در فوتبال چیزی پیش‌بینی‌پذیر نیست؛ ولی با کنار هم چیدن تعدادی گزاره، می‌توان به این نتیجه رسید که تیم‌های مدعی با در اختیار داشتن بهترین دروازه‌بان و مدافعان، در تلاش برای تأمین حداقل فاکتور مورد نیاز برای قهرمانی بوده‌اند. در‌این‌بین با مروری ساده‌تر، دوباره می‌توان پی برد که پرسپولیسی‌ها تقریبا وضعیت مساعدتری در خط دفاعی دارند. حال اگر قرار بر چرخش در روی همان پاشنه قدیمی باشد، باز باید بخت پرسپولیس برای رسیدن به عنوان قهرمانی را بیش از بقیه دانست.
