«بربرها»؛ اتفاقات غیرمنتظرۀ یک مهمانی شام

فرارو- «بربرها» اولین فیلم بلند چارلز دورفمن است که تهیه‌کنندگی، نوشتن فیلمنامه و کارگردانی آن را به عهده دارد. این تازه‌ترین فیلم در قالب آشنا و پرتکرار «مهمانی جهنمی» است. اما این فیلم در عین حال نگاهی ظریف و اثرگذار به مسائلی مثل نژادپرستی، زیاده‌خواهی سرمایه‌سالارانه و مردسالاری است.

 

به گزارش فرارو؛ همۀ این مسائل در داستانی با حال و هوای ترسناک و پر از هیجان و تعلیق اتفاق می‌افتد. فیلم به چند فصل مجزا تقسیم شده است. اولین شخصیتی که در فیلم با او آشنا می‌شویم یک نویسندۀ تلویزیونی به اسم آدام دیویس است که نامزدی به اسم اوا ولاسکز دارد. اوا هنرمندی بسیار موفق و مشهور است. این دو نفر به مناسبت جشن تولد سی و خرده‌ای سالگی آدام مهمانی شامی ترتیب داده‌اند و دوست آدام به اسم لوکاس را هم به همراه نامزدش کلوئی دعوت کرده‌اند.

لوکاس در کار املاک و مستقلات است و روحیه‌ای خودشیفته دارد که باعث می‌شود از هر فرصتی برای تمسخر و تحقیر آدام استفاده کند (که البته این صحنه‌ها بخش‌های مفرحی از فیلم هستند). کلوئی هم فارغ‌التحصیل مدرسۀ هنر است و دلش می‌خواهد هنرمند معروفی مثل اوا بشود.

 

بخش دوم فیلم بیشتر روی لوکاس و نامزدش تمرکز دارد و رفتن آن‌ها به مکانی شبیه استون‌هنج برای فیلمبرداری و عکاسی را نشان می‌دهد. اما آدم‌هایی که مراسمات مخصوصشان را آنجا اجرا می‌کنند خیلی از حضور این دو نفر راضی نیستند و به همین خاطر لوکاس و نامزدش زیاد آنجا نمی‌مانند و به سمت خانۀ آدام که بیرون از لندن قرار دارد حرکت می‌کنند.

 

ما در این بخش متوجه می‌شویم که لوکاس یک درگیری حقوقی با نامزد سابقش دارد و به همین خاطر مقداری نگران و آشفته است. پس اصلا عجیب نیست که در بحث و گفتگو با دیگران خیلی زود از کوره در برود.

 

وقتی زمان شام فرا می‌رسد گفتگو‌های بین این چهار نفر طوری است که می‌شود گسل‌های زلزله‌خیز بین آن‌ها را خیلی خوب احساس کرد. این هنر و مهارت فوق‌العادۀ دورفمن بوده که توانسته پس‌زمینه‌ها و جزئیات لازم را برای عمق بخشیدن به شخصیت‌ها فراهم کند؛ شخصیت‌هایی که تنش‌ها و بگومگوهایشان کاملا باورپذیر و قانع‌کننده از آب درآمده است.

 

اما تازه همۀ این‌ها قبل از این است که فیلم با یک چرخش غیرمنتظره به ژانری کاملا متفاوت بدل شود. البته این تغییر ناگهانی هم چیزی خلاف منطق داستان نیست و دورفمن مثل یک قصه‌گوی چیره‌دست به اندازۀ کافی سرنخ و اشاره فراهم کرده است که گسترش داستان در عین حالی که غافلگیر کننده است، باورپذیر هم باشد.

«بربرها» فقط چهار بازیگر اصلی دارد و هر چهار نفر به خوبی از عهدۀ نقششان برآمده‌اند. ایوان رئون با بازی خاصی که معمولا از او ندیده‌ایم عمق و حاشیۀ کافی به شخصیت آدام بخشیده و تام کالن هم از همان ابتدا شخصیت لوکاس را به عنوان آدمی خودشیفته و نچسب به مخاطب ارائه میکند و همین حالت را تا انتها حفظ می‌کند؛ این را باید از قدرت و مهارت بازیگری کالن بدانیم که اصلا تلاش نمی‌کند شخصیت لوکاس را دوست‌داشتنی جلوه بدهد. هرچند که شخصیت‌های اوا و کلوئی تا حدی منفعل هستند، اما با اینحال خیلی خوب نقش تماشاچیان ارتباط مخرب و متزلزل بین آدام و لوکاس را ایفا کرده‌اند.

 

 

منبع:screenanarchy.com