غلامحسین نوذری، سرپرست وزارت نفت ایران به شرکتهای بین المللی هشدار داد اگر در مذاکرات تعلل کنند، پروژه ها به شرکتهای داخلی واگذار خواهد شد.
نوذری این هشدار را در جریان مراسم امضاء یک قرارداد شیرین سازی گاز برای فرایند ال ان جی (LNG) با شرکت |«ایران ال ان جی» عنوان کرد و گفت :«اگر مذاکرات به قرارداد منجر نشود، تغییر مسیر ایجاد کرده و به سمت شیوه های دیگر می رویم.»
سرپرست وزارت نفت ایران تاکید کرد این تصمیم شامل همه شرکتها می شود و تلاش خواهد شد مذاکرات در برنامه زمانی مشخص پیش برود.
او بعنوان نمونه یادآوری کرد: «پس از تعلل شرکت ساینوپک در توسعه میدان یادآوران، دستور تولید زودهنگام آن توسط شرکت [داخلی] اروندان داده شد.»
اظهارات نوذری پس از آن منتشر شد که معاون امور بین الملل وزارت نفت ایران هم خبر از بازنگری درباره آن دسته از شرکتهای خارجی داد که نسبت به حضور در پروژه ها «بی میل» هستند.
شرکتهای نفتی تحت فشار هشدار سرپرست وزارت نفت ایران در شرایطی منتشر شد که دولت آمریکا و برخی کشورهای طرفدار سیاست آمریکا در قبال ایران، شرکتهای عمده از جمله شرکتهای بزرگ نفت و گاز را تحت فشار قرار داده اند تا میزان شراکت خود با ایران در مسائل اقتصادی را کاهش دهند.
در کنار این موضوع، نگرانی از عاقبت تنش میان جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا هم باعث شده است شرکتهای بین المللی، تمایل چندانی به انجام سرمایه گذاری های تازه از خود نشان ندهند.
بعنوان مثال از اواخر سال 2006 صحبتهایی مبنی بر نهایی شدن قرارداد شرکت شل (در کنار شرکت رپسول) برای شراکت در اجرای یک پروژه جدید تولید گاز مایع طبیعی با ایران در حوزه پارس جنوبی مطرح شده بود اما این شرکت امضاء قرارداد نهایی (FID) را ابتدا به سال 2007 و سپس به سال 2008 موکول کرد.
پروژه جدید دیگری در پارس جنوبی نیز که قرار است توسط شرکت توتال با همکاری شرکت پتروناس انجام شود از شرایط بهتری برخوردار نیست.
تاثیر هشدار ایران
در حوزه نفت، هر چند شرکتهای ایران تجربه انجام قراردادهای تخصصی مانند حفاری یا لوله گذاری را دارند، اما به نظر می رسد مانع اصلی پیش روی وزارت نفت ایران برای واگذاری قراردادهای بزرگ به شرکتهای عمدتا داخلی، سابقه و تجربه کم شرکتهای ایران در مدیریت پروژه ها است.
کارشناسان معتقدند در اجرای پروژه های عمده توسعه و استخراج نفت، سابقه و تجربه شرکتی که بعنوان مدیر و مسئول ایجاد هماهنگی بین شرکتهای کوچکتر و تخصصی متقاضی اجرای پروژه عمل می کند، عامل تعیین کننده ای در اهداء قرارداد به شمار می رود و می تواند صحت اجرای قرارداد را به ویژه از نظر زمانبندی تضمین کند.
اما در حوزه گاز و به ویژه استفاده از فرایند ال ان جی (LNG) برای تولید گاز مایع طبیعی، تهدید ایران از آن رو کم اثر تر می شود که شمار شرکتهای مجهز به این فن آوری از جمع شرکتهای عمده اکسون موبیل، شورون، شل، توتا، بریتیش پترولیوم و چند شرکت عمده دیگر فراتر نمی رود.
همچنین کارشناسان معتقدند شرکتهای چینی که در شرایط سیاسی فعلی ممکن است بالقوه شریک بهتری برای ایران تلقی شوند مهارت چندانی در تحقق پروژه های گاز مایع ندارند و شرکت پتروناس مالزی هم علاوه بر فقدان مهارت لازم، از توانایی مالی کافی برای اجرای پروژه های مد نظر ایران به تنهایی برخوردار نیست.
از این رو است که تردیدهایی درباره تاثیر تهدید ایران و جدیت ایران در عملی ساختن این تهدید ابراز می شود.
حتی برخی افراد صاحبنظر در امور سیاسی، یادآور می شوند که مجلس ایران به زودی درباره ادامه کار غلامحسین نوذری بعنوان وزیر نفت ایران تصمیم گیری خواهد کرد و به همین دلیل شاید اظهارات آقای نوذری تنها با هدف هشدار به شرکای بین المللی بالقوه ایران عنوان نشده باشد.
