فرارو- محمد فاضلی*؛ زندگی صحنه مبارزه‌ای دائم برای دست یافتن به پیشرفت‌های جزئی است. جهان ما به گونه‌ای سامان یافته است که هیچ پیشرفت بزرگی به یکباره و بدون پرداخت هزینه به دست نمی‌آید. همه نارضایتی و ناامیدی که در لحظاتی از زندگی ملتی نظیر ما دامن‌گیرمان می‌شود ناشی از آن است که تاریخی نگاه نمی‌کنیم و نمی‌بینیم که از کجا آمده‌ایم و نسبت به آن‌چه در گذشته بوده در کجا ایستاده‌ایم. بدتر آن‌که به سرنوشت سایر ملل جهان نیز توجه نمی‌کنیم.
من در اطرافم بسیاری را دیده‌ام که برای مثال خود را با کشورهای دیگر مقایسه کرده و با مشاهده تفاوت دست‌آوردهای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، یأس و ناامیدی در دل و ذهن‌شان خانه می‌کند.
این گونه یأس‌ها بیشتر از آن‌جا ناشی می‌شود که نمی‌دانیم سایر ملت‌ها برای رسیدن به لحظه‌ای که اکنون در آن قرار دارند و برای پروراندن دست‌آوردهای‌شان چه هزینه‌هایی پرداخته‌اند. چارلز تیلی جامعه‌شناس تاریخی مشهور معتقد بود دموکراسی ققنوسی است که از خاکستر 350 سال جنگ و خونریزی در فرانسه برخاسته، و شرحی بر قریب چهار قرن منازعه در سوئیس برای رسیدن به وضعیت دموکراتیک امروزین این کشور نوشته است.
من خود بخشی از کتاب «بنیان‌های ساختاری تحکیم دموکراسی» را به تاریخ تحولات سیاسی و اقتصادی کره جنوبی اختصاص داده‌ام و در چند اثر منتشرشده از «ها جون چانگ» اقتصاددان کره‌ای دانشگاه آکسفورد می‌توان شرحی دقیق از هزینه‌هایی که این کشور برای صنعتی‌شدن و دموکراتیک شدن پرداخته است مشاهده کرد.
ما هرگز قادر نخواهیم بود به یکباره مشکلات خود را حل کنیم و آن‌ها که به ما وعده می‌دهند در کوتاه‌مدت مشکلات را حل می‌کنند، فریبکارانی بیش نیستند.
هزینه‌های بهبود بیش از هر چیز در صبوری و استقامت بر مسیر عقلانیت و تحمل کردن هزینه‌های کند پیمودن این مسیر نمایان می‌شود. خرد، عقلانیت، توسعه، صنعتی‌شدن، توسعه سیاسی و اهدافی از این دست، بی‌شباهت به انسان نیستند. انسان‌ها متولد می‌شوند و پدر و مادرها باید سخت‌کوش و صبور، به پای فرزندان خویش ایستادگی کنند و ایشان را بپرورانند تا طفلی خردسال، جوانی بالغ شود.
پیمودن مسیر دموکراسی، توسعه و پیشرفت نیز همین گونه است و باید از اندک فرصت‌ها برای ساختن زندگی بهتر استفاده کرد.
دروغ بزرگ این است که ما فقط یک صندوق رأی را در اختیار داریم. این گونه نیست. ما هر چهار سال یکبار صندوق رأی را پیش رو داریم، و در فاصله هر چهار سال، قدرت اندیشه‌ورزی، بهره‌ای از آزادی بیان، فرصت آفرینش‌های هنری، انرژی عاطفی با هم بودن و زندگی اجتماعی را در اختیار داریم. ما ابزارهای مدرن ارتباطی، گنجینه عظیم فرهنگ و هنر ایرانی، اسطوره‌ها و بسیاری ذخائر دیگر را در اختیار داریم تا بر مبنای آن‌ها جامعه‌ای بهتر بسازیم. صندوق رأی یک حلقه از زنجیره بزرگ فرصت‌هایی است که به مدد چند هزار سال تاریخ، هشتاد میلیون نفر جمعیت، و قرار گرفتن در زمانه‌ای نوین در اختیار داریم.
صندوق رأی را تنها و جدا از بقیه فرصت‌هایی که در اختیار داریم نبینیم. عالمانه و صادقانه در حسن روحانی این چهار سال بنگرید و ببینید که او چگونه با نیرویی که ما در ذهن و روح و جان و او دمیده‌ایم تغییر کرده است.
ما و حسن روحانی یکدیگر را کمک کرده‌ایم تا به سوی جامعه‌ای جدید حرکت کنیم. ما در هر انتخابات، بخشی از همه فرصت‌هایی را که در اختیار داریم به‌کار می‌گیریم تا مسیری به سوی دنیای تازه بسازیم. بیایید از این فرصت استفاده کنیم و آن‌را در کنار همه دیگر ظرفیت‌ها قرار دهیم. جمعه 29 اردیبهشت، امیدوارانه و استوار، رو به آینده‌ای روشن‌تر، گام بر خواهیم داشت. ما فقط رأی خواهیم داد و سپس برای تغییر تاریخ در مسیری که شایسته‌تر می‌دانیم از بقیه فرصت‌هایی که این رأی هم در تقویت آن‌ها سهم خواهد داشت، استفاده خواهیم کرد.
* عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی 
جمهوری اسلامی و شخص آقای رییسی به دنبال تراز جهانی مقاومت مستضعفین عالم(شیعه/سنی/مسیحی/زردتشت/یهودی/وحتی کافران و لاییک) بر علیه استکبار جهانی هست اونوقت طرف بلند میشه میگه من میخام صدا و سیما رو بگیرم و هواداران هم همه براش هوررا میکشن.عزیزم صداوسیما 40 ساله که گرفته شده.شما بند تمبونت رو بچسب که غربی ها ندزدنش.