بهجت صدر از پيشگامان هنر نوگراي ايران، غروب روز دوشنبه 19 مردادماه (دهم آگوست) در جنوب فرانسه درگذشت.
اين نقاش پيشكسوت ايراني كه در سال‌هاي اخير در فرانسه اقامت داشت، بعدازظهر روز دوشنبه به علت سكته قلبي در جزيره كرس واقع در جنوب فرانسه با زندگي وداع گفت. ليلي گلستان مترجم و گالري‌دار كه آخرين گفت‌وگو را با صدر انجام داده و در مجموعه هنرهاي تجسمي معاصر به چاپ رسانده، در اين‌باره به اعتمادملي گفت: «خانم صدر براي تعطيلات تابستان به جزيره كرس رفته بودند كه در آب دچار سكته قلبي مي‌شوند و فوت مي‌كنند. به گفته گلستان، پيكر اين هنرمند به ايران منتقل نخواهد شد و در فرانسه به خاك سپرده مي‌شود؛ با اين حال احتمال دارد در ايران بزرگداشتي براي وي ترتيب داده شود، اين مترجم و نويسنده ضمن ابراز تاسف‌خود از مرگ اين هنرمند اضافه كرد: «نكته عجيب در مورد مرگ بهجت صدر اين است كه هميشه به دخترش گفته بود دلم مي‌خواهد درون آب بميرم. صدر زن بي‌غل‌وغش، متواضع و در عين حال هنرمند بود.
او آخرين نمايشگاهش را سال 2008 در پاريس برگزار كرد.» بهجت صدر محلاتي در هشتم خرداد سال 1303 در اراك به دنيا آمد. وي نخستين فرزند قمر اميني‌صدر و محمدصدر محلاتي بود. پدرش مامور عدليه بود. خانواده صدر در سال 1309 ساكن تهران مي‌شوند و در سال 1313 پدر بهجت فوت ميكند. صدر در سال 1320 با تشويق مادر به دانشسراي مقدماتي مي‌رود و در سال 1326 در كنكور دانشكده هنر‌هاني زيبا شركت ميكند؛ هرچند در كنكور پذيرفته نمي‌شود. او بار ديگر در سال 1327 بار ديگر در كنكور شركت ميكند و پذيرفته مي‌شود. او در سال 1333 با رتبه اول در رشته نقاشي از دانشكده فارغ‌التحصيل مي‌شود و سال 34 هم بورس تحصيلي فرانسه و مدال «انگر» به او اهدا مي‌شود. او سال 1335 به ايتاليا سفر ميكند و نمايشگاهي در سال بعد در گالري «پينچو»ي اين كشور برپا ميكند.
اين هنرمند سال 1338 به پاريس سفر ميكند و آثارش را به تماشا مي‌گذارد. بهجت صدر در سال 1339 در دانشگاه تهران با عنوان دانشيار مشغول تحصيل مي‌شود. سال 41 جايزه بي‌ينال تهران را مي‌گيرد و همان سال به بي‌ينال ونيز مي‌رود. وي سال 45 بورس مطالعاتي از كشور فرانسه دريافت ميكند و بعد از مدتي دوباره به ايران برمي‌گردد. صدر در سال‌هاي بعد هم فعاليت‌هاي هنري خود را پي‌مي‌گيرد تا اينكه سال 1359 به قصد سفري كوتاه به فرانسه مي‌رود، اما دست سرنوشت او را در اين كشور ماندگار ميكند. در دهه 70 و اوايل دهه 80 شمسي بهجت صدر نمايشگاه‌هاي زيادي در ايران و در خارج از ايران برپا ميكند كه از جمله نمايشگاه‌هاي بيرون از ايران مي‌توان به نمايشگاه‌هاي دانشگاه كلمبياي آمريكا، لندن، پاريس و... اشاره كرد.
به نوشته جواد مجابي، صدر هنرمندي است كه مدام در جهان زندگي انتزاعي، نوآفريني ميكند. «صدر، خود را به تجربيات موفق خويش محدود نكرد و همواره از چارچوب‌هاي شناخته شده بيرون مي‌تازد...» اميليو ويلا در سال 1958 در رم درباره صدر نوشت: «اين موردي شگفت‌انگيز است كه هنرمندي ايراني كه بي‌شك زير تاثير بيان اروپايي نقاشي جديد است، در چنبره تناقضي درمان‌ناپذير بين معرفت و اسطوره توانسته اين تناقض را در خدمت كمپوزيسيوني درخشان و سرشار از كيفيت‌هاي ابتكاري قرار دهد.» پي‌ير رستاني هم سال 1984 در مورد اين هنرمند نوشته است: «آنچه بهجت صدر، در عكس و مونتاژ‌هاي خود پياده ميكند، سفري است به حدومرز خاطره‌ها و به زادگاهش ايران كه عمري در آن زيسته تا سرانجام فراسوي مرگي كه مي‌تواند پيامد يك شمارش معكوس باشد در برج سكوت پاريسي خويش جاني دوباره يابد.»
