خاورمیانه در انتظار فصل جدید
اگر ایران آمادگی خود را برای مذاکره نشان دهد، میتوانم تصور کنم که ترامپ این فرصت را مغتنم بشمارد.
واشنگتن در دو راهی جنگ و دیپلماسی
ریچارد نفیو تأکید میکند که حمله نظامی به ایران نمیتواند برنامه هستهای این کشور را متوقف کند و تنها پیامدهای منفی منطقهای و بینالمللی خواهد داشت. او معتقد است دیپلماسی، هرچند دشوار، همچنان بهترین راهحل است. با توجه به کاهش اجماع جهانی علیه ایران و پیچیدگی شرایط بینالمللی، بازگشت به مذاکرات و طراحی توافقی جدید ضروری است. نفیو هشدار میدهد که اقدام نظامی پرهزینه، خطرناک و نامطمئن است.
از فشار حداکثری تا مذاکره
تنشهای میان ایران و آمریکا با نزدیک شدن تهران به آستانه تسلیحات هستهای و افزایش درگیریهای منطقهای، به چالشی جدی برای دولت ترامپ تبدیل شده است. سیاست « فشار حداکثری » نتوانست برنامه هستهای ایران را مهار کند و تنشها با اسرائیل و احتمال درگیری نظامی، دیپلماسی را پیچیدهتر کرده است. کاهش تنشها از طریق دیپلماسی، گزینهای ضروری برای جلوگیری از بحران است.
ایران و آمریکا در تقاطع بحرانهای بینالمللی
دونالد ترامپ با بازگشت به کاخ سفید، در شرایطی حساس و با چالشهای متعدد جهانی و منطقهای، به ویژه برنامه هستهای ایران، مواجه است. ایران با پیشرفتهای فنی خواستار رفع تحریمها و احترام به حقوق خود است. کلسی داونپورت، دستیابی به توافقی موقت را در گرو تقویت نظارت، محدودیت غنیسازی و کاهش تنشهای منطقهای میداند. مذاکرات آینده، سرنوشت دیپلماسی و ثبات منطقه را تعیین خواهد کرد.
بحران اعتماد به دموکراسی یا بازسازی آن؟
در سال ۲۰۲۴، افزایش مشارکت مردمی در انتخابات و بحرانهای جهانی، از تورم تا درگیریهای منطقهای، نشاندهنده نارضایتی عمومی از وضعیت موجود بود. دموکراسی همچنان انعطافپذیری خود را نشان داد، اما خاورمیانه و اوکراین تحولات پیچیدهای را تجربه کردند. سیاستهای آمریکا در قبال روسیه، چین و گروههایی، چون بریکس نشاندهنده چالشهای نظم جهانی تحت سلطه دلار و جستجوی راهحلهای جایگزین توسط کشورهای نوظهور است.
تهران و واشنگتن در تقاطع دیپلماسی و تقابل
ایران و آمریکا در مسیر پرچالش مذاکرات، با بیاعتمادی متقابل و اختلافات بنیادی بر سر مسائل هستهای، موشکی و منطقهای مواجهاند. سیاست فشار حداکثری ترامپ با مقاومت ایران و تقویت روابط تهران با کشورهایی، چون چین ناکام مانده است. راهحل بحران، دستیابی به توافقی عادلانه و تضمینشده است که ضمن احترام به حقوق ایران، به کاهش تنشها و جلوگیری از بیثباتی منطقهای کمک کند.
نشریه هیل گزارش میدهد؛
طبقه سیاسی حاکم آمریکا و رسانههای این کشور تنها یک راه برای تعامل با ایران میشناسند و آن هم تحریم است. فشار حداکثری یک شعار است، راهبرد نیست. باید این سوال را بپرسیم که اگر ایران بگوید آماده تعامل با واشینگتن است، براستی پاسخ کاخ سفید چیست؟
خاورمیانه در بازی بیپایان قدرت
ترامپ با سبک مدیریتی هرجومرجمحور خود، معمایی غیرقابل پیشبینی در سیاست خارجی آمریکا است. انتصابهای متضاد او، از تندروهای ضدایران تا افراد نزدیک به روسیه، پیشبینی راهبردهای او را دشوار کرده است. از ترور قاسم سلیمانی تا بیعملی در برابر اقدامات ایران، ترامپ ترکیبی از اقدامات ناگهانی و سکوت را به نمایش گذاشت.
«با توجه به تقویت روابط ایران با کشورهای همسایه و افزایش تعداد کشورهایی که از تحریمهای آمریکا ترسی ندارند، «دونالد ترامپ» دیگر نمیتواند از سیاست فشار حداکثری علیه ایران استفاده کند. »
از برجام تا خروج از ان. پی. تی؛ گامهای احتمالی ایران در برابر فشارهای غرب
با احتمال بازگشت ترامپ و تشدید سیاست « فشار حداکثری »، ایران ممکن است واکنشهای جدیتری مانند خروج از ان. پی. تی و توسعه برنامه هستهای خود را دنبال کند. همزمان، برخی مقامات ایرانی از آمادگی برای مذاکره مستقیم با آمریکا سخن گفتهاند، اما اجماع بر تغییر دکترین هستهای در صورت تهدید شکل گرفته است.
مذاکرات مستقیم؛ کلید توافق جدید
این یادداشت به بررسی تحولات پس از خروج آمریکا از برجام و افزایش تنشهای هستهای میان ایران و غرب میپردازد. با اشاره به ناکامی دیپلماسی دولت بایدن و تشدید بحرانهای منطقهای، برای کاهش تنش، راهکارهایی مانند تقویت نظارت، مذاکرات مستقیم و گسترش چارچوب گفتگوها پیشنهاد میشود.
تناقض در سیاستهای ترامپ: مداخلهگری محدود یا کنارهگیری استراتژیک؟
یک نکته کلیدی این است که اگر جمهوریخواهان بهطور کامل به «حزب ترامپ» تبدیل شده باشند، او دیگر نیازی به نگرانی درباره حمایت پایگاه سیاسی خود یا اعضای جمهوریخواه کنگره نخواهد داشت. در چنین شرایطی، حتی تصمیم او برای مذاکره با ایران و دستیابی به یک توافق، مشابه رویکرد نیکسون در قبال چین، میتواند بدون فشار جدی حزبی پیش رود
بازگشت ترامپ به کاخ سفید؛ بازگشت به فشار حداکثری یا فرصت جدید برای دیپلماسی
بازگشت ترامپ به قدرت میتواند فشارهای جدیدی علیه ایران ایجاد کند، اما تجربه نشان داده است که سیاستهای فشار حداکثری او نتوانسته به اهدافش برسد. در مقابل، ایران با مقاومت داخلی، دیپلماسی منطقهای و تقویت توان داخلی، به چالشهای آمریکا پاسخ داده و شرایط جدیدی را رقم زده است.
ریاض به دنبال استقلال بیشتر در سیاست های امنیتی
بهبود روابط ایران و عربستان سعودی به سرعت به همکاریهای نظامی و امنیتی دوجانبه منجر شده و نشاندهنده تمایل عربستان برای فاصلهگیری از اتحادهای سنتی خود با آمریکا علیه ایران است. این روند تحت تأثیر سیاست «اول همسایگان» تهران و با هدف کاهش نفوذ آمریکا و جلوگیری از تشدید تنشها دنبال میشود. همزمان، احتمال بازگشت سیاست « فشار حداکثری » از سوی ترامپ، عربستان را به سمتی سوق داده که به جای تکیه بر واشنگتن، به تعمیق روابط با ایران بپردازد تا امنیت خود را به شکل مستقلتری تأمین کند.
ایران و آمریکا در آستانه آزمون تاریخی
دیدار اخیر ایلان ماسک با مقامات ایرانی، در کنار ادعای ترامپ مبنی بر توانایی او در دستیابی به توافقی بهتر، نشاندهنده پتانسیل تازهای برای کاهش تنشها میان تهران و واشنگتن است. هرچند ترامپ همچنان میان تمایلات ذاتی خود برای مذاکره و انتخاب مشاورانی با دیدگاههای تندرو گرفتار است، این تلاشها میتواند آغازی برای گشودن فصل جدیدی از دیپلماسی باشد.
سایه بی اعتمادی بر روابط ریاض و واشنگتن
میانجیگری چین در سال ۲۰۲۳ روابط عربستان سعودی و ایران را بهبود بخشید و به گسترش همکاریهای اقتصادی، سیاسی و دفاعی منجر شد. این روابط در حالی تقویت میشوند که عربستان بر موازنه میان ایالات متحده، ایران و قدرتهای جهانی تمرکز کرده و در راستای اهداف بلندمدت خود رویکرد تنش زدایی منطقهای را اتخاذ کرده است. بازگشت ترامپ به قدرت میتواند چالشهای جدیدی در روابط دو کشور و همکاریهای منطقهای ایجاد کند.
از محاصره تا مصالحه: خلیج فارس در مسیر تحول و دیپلماسی
کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس با بازگشت دونالد ترامپ به کاخ سفید با چالشها و فرصتهای متعددی روبرو هستند. از یک سو، روابط نزدیک ترامپ با رهبران عربی میتواند به تقویت همکاری بین آنها کمک کند، اما از سوی دیگر، نگرانیهایی درباره بیثباتی ناشی از سیاستهای غیرقابلپیشبینی و فشارهای تهاجمی او علیه ایران وجود دارد. تغییر رویکرد عربستان و امارات به سمت دیپلماسی نشانگر تلاش این کشورها برای کاهش تنشهاست، اما احتمال نیاز به مقاومت در برابر فشارهای آتی آمریکا همچنان باقی است.
آینده روابط اسرائیل و عربستان؛ راه دشوار عادیسازی در سایه افراطگرایی
تغییرات اخیر در سیاستهای عربستان سعودی و دور شدن از مسیر عادیسازی روابط با اسرائیل، نشاندهنده چرخشی بزرگ در مواضع جهان عرب است؛ چرخشی که بهواسطه ناامیدی از افراطگراییهای دولت نتانیاهو و نگرانی از عواقب سیاسی طرحهای الحاق اسرائیل در کرانه باختری و غزه شکل گرفته است. این در حالی است دونالد ترامپ در صورت بازگشت به کاخ سفید تلاش خواهد کرد تا با پیگیری توافقات جدید، فصل دیگری از روابط اسرائیل و عربستان را رقم بزند، اما این هدف تنها در صورتی محقق خواهد شد که اسرائیل از سیاستهای افراطی و توسعهطلبانه خود دست بردارد.
نسخه اول سیاست « فشار حداکثری » لاجرم با «مقاومت حداکثری» مواجه شد و نهایتاً به «شکست حداکثری» برای آمریکا منجر گردید. مدرک میخواهید؟ به عنوان فقط یک مثال کافی است وضعیت برنامه صلحآمیز هستهای ایران را قبل و بعد از به اصطلاح سیاست « فشار حداکثری » مقایسه کنید. تلاش برای اِعمال «نسخه دوم فشار حداکثری » تنها به «نسخه دوم شکست حداکثری» منجر خواهد شد. ایده بهتر آن است که «عقلانیت حداکثری» را امتحان کنید - به نفع همه است.
بررسی نقش ایرانیتبارهای شاخص در اعمال تحریم و حمایت از شکلگیری کمپینهای ضدایرانی
فعال شدن بیسابقه اپوزیسیون در خارج از کشور و برگزاری دو تجمع بزرگ و البته حمایت از فشارهای اتحادیه اروپا به ایران و ایجاد کمپینهایی همچون درخواست از وزرای خارجه اروپایی برای فراخواندن سفرایشان از ایران و اخراج سفرای ایران از جمله مواردی است که اعتراضات سال ۱۴۰۱ را از موردهای مشابه پیش از خودش متمایز میکند.