احمد زیدآبادی

در تجمعات اعتراضی دو سال اخیر، برخی معترضان شعار داده بودند: "اصلاح‌طلب، اصولگرا؛ دیگه تمومه ماجرا"! بخشی از این شعار با انتخابات اخیر تحقق یافته است و آن، به آخر رسیدن کار اصلاح‌طلبان تا اطلاع ثانوی است، اما کار اصولگرایان ظاهراً نه فقط تمام نشده بلکه تازه آغاز شده است!

در اینجا، اما پرسش مهمی در برابر آقای امیرآبادی قرار می‌گیرد. اگر او به واقع چنین اسنادی را در دست دارد، چرا موضوع را برای پیگیری به مراجع مربوطه گزارش نکرده و افشای آن‌ها را به امری مربوط به موقعیت شخصی خود، مشروط کرده است؟

رمزآمیز سخن گفتن مسئولان در مورد پدیده‌ای که باید از هر جهت شفاف باشد، سبب سلب اعتماد از آن‌ها بخصوص داعیه‌های ضد فسادشان شده است به طوری که بسیاری از مردم اینگونه بحث‌ها را نه اقدامی از سرِ صدق و راستی برای پالودن دستگاه‌ها از فساد، بلکه ابزاری در جهت دستیابی به مقاصد پنهان و تصفیه حساب‌های شخصی یا جناحی تفسیر می‌کنند.

یک مقام ارشد آمریکا مدعی شد: «حمله به عربستان از سمت ایران و «احتمالا» با موشک کروز انجام شده است. شکی نیست که ایران مسئول این امر است... نمی‌توان از این موضوع فرار کرد. هیچ احتمال دیگری وجود ندارد.» پیش از این مایک پمپئو، وزیر خارجه ایالات متحده نیز ایران را در پشت این حملات دانسته بود. این درحالی است که تهران روز یکشنبه اتهام دست داشتن در این حملات را بی‌اساس خواند و امیرعلی حاجی‌زاده، فرمانده نیروی هوافضای سپاه نیز اعلام کرد که «نه ما و نه آمریکایی‌ها قصدی برای جنگ نداریم».

به نظرم دکتر نجفی باید همان تشخصی را که از او سراغ داریم در دادگاه نیز به نمایش بگذارد. قتل خانم استاد به هر دلیل و انگیزه‌ای که انجام گرفته باشد، به هیچ وجه توجیه بردار نیست. از این رو، بهتر است نجفی به جای چنگ زدن به دستاویز‌های سستی که نه فقط نجات بخش نیستند بلکه سبب سقوط می‌شوند، اعتراف کند که در تمام طول ماجرا مرتکب اشتباه شده است

انتخابات آینده زمینه‌ای برای جواب پس دادن و پاسخگویی به مردم است/ مردم مطالبات‌شان را از مسئولان می‌خواهند نه از ترامپ/ رفع حصر و آزادی زندانیان سیاسی مطالبه قشر خاصی است/ مهم‌ترین دغدغه مردم وضعیت اقتصادی و معیشتی‌شان است/ معیشت مردم درست نشود، شعارهای لوکس سیاسی خریداری نخواهد داشت/ انتخابات مجلس هفتم مدیون عادل فردوسی‌پور است/ مشارکت پایین مردم در انتخابات بهانه دست اپوزیسیون خارج‌نشین می‌دهد/ آقای خاتمی خیلی وقت است ابتکار عمل خود را از دست داده است/ اصولگرایان قدرت دارند و هنوز کارشان تمام نشده است/ «مظلومیت» مناسب حال حسن روحانی نیست/ پیش‌بینی دقیق آینده امکان‌پذیر نیست/ اگر اوضاع فعلی اصلاح نشود، نباید انتظار انتخابات داغی داشت/ حاکمیت برای عبور از شرایط فعلی باید چاره‌اندیشی کند

احمد زیدآبادی : اشاره صریح قاضی محترم به نام کتاب و نویسنده‌اش در متن حکم، آن هم در شرایطی که برخی دوستان قدیم نگرانی خود را از پاسخ به تماس‌های تلفنی پنهان نمی‌کنند، شایسته تقدیر و احترام است.

استعفای ظریف را اما می‌توان به سطحی خُرد و تاکتیکی هم تقلیل داد. در این سطح او به انگیزۀ کاهش فشارهای طیف تندروتر "اصولگرایان" علیه عملکرد وزارت خارجه و به منظور تسریع در روند لوایح ای‌اف‌تی‌اف، به طور ناگهانی استعفاء داده است تا موجب جلب نظر مقام‌های ارشد نظام به خطیر بودن شرایط شود.

برنامه آقای روحانی برای سیاست خارجی و داخلی مورد قبول جناح مقابل نیست و هیچ دولتی نمی‌تواند بدون یک برنامه اجماعی با جناح مقابل در مسائل اجتماعی، سیاسی و اقتصادی به نتیجه برسد. این در حالی است که رسیدن به جماع با آنان هم ممتنع می‌نماید. به هر حال به اندازه کافی در درون ساختار رقابت، درگیری و رابطه ناسالم وجود داشته و در طول این مدت فعالیت‌های یکدیگر را خنثی کرده‌اند. در دولت دوم روحانی مشخص بود که دیگر امکان اجماع وجود ندارد و کار خیلی خاصی از روحانی بر نمی‌آید.

بخشی از ماجرا هم البته انتقام‌گیری از ترامپ است! ترامپ دشمن رسانه‌ها و رسانه‌ها نیز دشمن اویند. او از هر فرصتی برای بی اعتبار کردن جریان اصلی رسانه‌ای در کشورش سود می‌جوید و در مقابل، رسانه‌ها نیز واکنشی مشابه انجام می‌دهند. ولیعهد عربستان متحد نزدیک ترامپ و گویا دوست جارد کوشنر داماد اوست.

با تعریفی که شورای نگهبان از نظارت استصوابی و "احراز صلاحیت" داوطلبان نمایندگی مجلس و ریاست جمهوری برای خود مطرح می‌کند؛ عملکرد همۀ رؤسای جمهور و تک تک نمایندگان مجلس، در وهلۀ نخست به عهدۀ آن است و راهی برای گریز از مسئولیت در این زمینه ندارد.

خطای دیگر این نگرش آنست که گویی اگر اصلاح طلبان وارد دولت نشوند، حکومت یکپارچه باقی می‌ماند. حال آنکه در ایران وضعیت «تقسیم بر دو» حاکم است. حداکثر یکسال بعد از اینکه رقیب اصلی حذف و قدرت یکدست می‌شود، بین جناح حاکم اختلاف می‌افتد. این که فکر کنیم یک جناح به قدرت برسد که با انسجام مشکلات را حل کند توهم است. مگر از آقای احمدی نژاد همسوتر داشتیم؟ او می‌گفت: آمده ام تا تیر‌های طعنه به جای رهب سراغ من بیاید. حال خود امروز در برابر کل سیستم قد علم کرده است. جالب اینکه ۴۳ نفر از وزرا و معاونینش از او اعلام برائت کردند! این سرنوشت حکومت یکدست است. چند وزیر آقایان هاشمی، خاتمی و موسوی از روسای خود برائت جسته اند؟ تقریبا هیچ کدام. چون مناسبات آن دولت‌ها تا حدی دموکراتیک و قانونی بود.

اتفاقا اصلاح طلبان تاثیر معکوس گذاشته اند. وقتی که یک سیستم حکومتی عیب و ایراداتی دارد اساسا بهتر است یک نیروی اصلاح طلب به جای حضور در آن سیستم به عنوان یک نیروی مدنی خارج از عرصه قدرت عمل کند و آنقدر قوی شود که نهایتا بتواند به صورت مستقیم و غیرمستقیم در ساختار قدرت تاثیر بگذارد و آن را به نحوی وادار به اصلاحات کند. اما وقتی شما وارد چنین سیستمی می‌شوید به جای آنکه عیب‌ها را برطرف کنید، تضادها، تنش‌ها و درگیری‌ها را به قدری زیاد می‌کنید که عملا ممکن است دولتی که بتواند بخشی از کار‌ها را انجام دهد وجود نداشته باشد. نگاه من اساسا این است که از دوم خرداد به بعد، سمت و سوی اصلاح‌طلبی سمت و سوی اشتباهی بوده است. اصلاح‌طلبی نباید در حوزه قدرت به آن صورت وارد می‌شد بلکه باید عمل سیاسی خود را معدود به فراکسیون‌هایی در مجلس یا شورای شهر می‌کرد. وقتی اصلاح‌طلبی وارد عرصه اجرایی شد در مقابلش نیرو‌هایی متقابلی وجود داشت که عملا اصلاح‌طلبی را فلج کردند. اصلاح‌طلبان در هر دوره هم گفتند که اگر ما در قدرت و عرصه اجرایی حضور داشته باشیم اوضاع را درست می‌کنیم. آن‌ها در هر دوره مردم را بسیج کردند. اما این وعده‌ها بالاخره یک تاریخ مصرفی دارند. آخرین وعده‌گاه ۹۶ بود.