«در روزهای اخیر و با تشدید فضای تنش میان ایران و آمریکا، دوگانه جنگ یا مذاکره میان دو طرف بیش از هر زمان دیگری برجسته شده است. در این میان عدهای معتقدند که به دلیل کوتاه نیامدن ایران در برابر خواستههای ترامپ، گزینه جنگ حتمی است و عدهای دیگر به این مساله اشاره دارند که ترامپ صرفا به دنبال مذاکره است و بر آن است تا از رهگذر طرح تهدید علیه ایران به این هدف در بهترین حالت خود برسد. از این رو، تهدیدات وی علیه ایران چیزی جز بلوفزنی نیست و الا او هم خوب میداند ماجراجویی علیه تهران گزینهای خطرناک است.»
نشنال اینترست گزارش داد:
ایران و چین سازوکارهایی را ایجاد کردهاند که تا حد زیادی روند مبادلات نفتی آنها را تسهیل میکند. سازوکارهایی که به تحریمهای آمریکا بیتفاوت هستند. دو مورد از بزرگترین شرکتهای فعال در حوزه نفت و انرژی چین یعنی «پتروچاینا» و «ساینوپک» به دلیل پیوندهای جهانی خود و ادغامشان در نظام بانکی بین المللی، از خرید نفت ایران خودداری میکنند. با این حال، شمار زیادی از پالایشگاههای مستقل در چین، فرصتهای فراوانی را برای ایران فراهم میکنند تا تحریمهای غرب علیه خود را دور بزند.
تناقض ترامپی
ترامپ این باور را دارد که اگر بتواند در غرب آسیا به دستاوردهای مطلوب خود برسد، کار راحتتری را در تقابل با چین در شرق آسیا خواهد داشت. این در حالی است که اگر قمار ترامپ در خاورمیانه شکست بخورد، این مسأله میتواند خیلی زود دولت آمریکا را با بنبستهای جدی در چهارچوب رقابتهای بین المللی اش رو به رو کند. اگر از این زاویه به ماجرا بنگریم، میتوانیم تصویری روشن را از دلایل جوسازیهای اخیر ترامپ و ترامپیستها علیه ایران کسب کنیم.
اریک آدامز شهردار نیویورک در بیانیهای در تارنمای رسمی شهر اعلام کرد: «بدون شک، سیستم مهاجرت ما خراب است، اما هزینه مدیریت یک بحران بشردوستانه بینالمللی نباید به تنهایی بر دوش یک شهر باشد.»
وزیر خزانه داری دولت ترامپ ، اسکات بسنِت اخیرا در موضع گیری گفته است که آمریکا قصد دارد میزان صادرات نفت ایران را به ۱۰ درصد سطح کنونی برساند و برای این کشور غیرقابل قبول است که تهران بتواند به راحتی نفت خود را به دیگر کشورها بفروشد. بر پایه آمارهای رسمی، در ماه ژانویه که ترامپ پا به کاخ سفید گذاشته، صادرات نفت ایران به چین به عنوان اصلیترین خریدار نفت تهران، تا ۵۵۰ هزار بشکه در روز کاهش یافته است.
«ایلان ماسک» اکنون فراتر از یک کارآفرین، به بازیگری تأثیرگذار در عرصه سیاست جهانی تبدیل شده است. او با سرمایهگذاری سنگین در کارزار انتخاباتی «دونالد ترامپ»، نهتنها در بازگشت او به کاخ سفید نقش کلیدی داشت، بلکه توانست جایگاهی بیسابقه در ساختار قدرت دولت جدید آمریکا به دست آورد. نفوذ «ماسک» در حوزههای دیپلماسی، اقتصاد و حتی تصمیمگیریهای امنیتی، نشان میدهد که آینده سیاست خارجی ایالات متحده ممکن است بیش از هر زمان دیگری تحت تأثیر جاهطلبیهای شخصی او شکل گیرد.
چرا سیاستهای ترامپ میتواند به سود چین تمام شود؟
رویکردهای ترامپ در سیاست انرژی و تکنولوژی، با تمرکز بر سوختهای فسیلی و کاهش حمایت از منابع تجدیدپذیر، عملاً توان رقابتی آمریکا را در برابر چین در زمینههای نوظهوری مانند هوش مصنوعی، خودروهای برقی و انرژی پاک تضعیف میکند. چین با سرمایهگذاری عظیم در انرژی پاک و تکنولوژی پیشرفته، برتری خود را در اکوسیستم صنعتی آینده تقویت میکند، در حالی که سیاستهای ترامپ آمریکا را از این رقابت دور میسازد.
تام هومان، مدیر اداره مهاجرت و گمرک آمریکا، از استفاده از هواپیماهای نظامی برای اخراج مهاجران غیرقانونی خبر داد و تاکید کرد که این روند تا پایان دوران ریاستجمهوری ترامپ ادامه خواهد داشت. او همچنین بر ضرورت افزایش بودجه برای دستگیری تمام مهاجران غیرقانونی تاکید کرد.
ماسک مدعی شده میتواند تا یک هزار میلیارد دلار در هزینهها صرفه جویی کند، البته این رقم نسبت به ۲ هزار میلیارد دلاری که قبلتر وعده داده بود، کاهش یافته است.
ساعاتی پیش از مراسم تحلیف «دونالد ترامپ»، رئیس جمهور روسیه از آمادگی خود برای مذاکره با دولت ترامپ پیرامون مناقشه اوکراین خبر داد.
لابی صهیونیستی" اتحاد عیله ایران هستهای" میگوید برنامه ۱۰۰ روزه اول دولت ترامپ علیه ایران را نوشته و به تیم انتقالی رئیس جمهوری منتخب آمریکا ارایه کرده است.
یک منبع دولتی اعلام کرد که سفر السودانی به لندن تنها یک روز به طول خواهد انجامید و محور اصلی آن مسائل امنیتی و اقتصادی-سرمایهگذاری خواهد بود. او گفت که این سفر برای توضیح موضع عراق در مورد درگیریهای منطقهای و تلاشهای السودانی برای کاهش تنشها و پیشبرد دیپلماسی برای نزدیکی دیدگاههای کشورهای متخاصم است.
فرارو بررسی میکند؛
تیم انتقال قدرت دولت ترامپ به صراحت به رسانههای آمریکایی اعلام کردهاند که وفاداری به ترامپ و نه لزوما شایسته سالاری، معیار انتخاب افراد مختلف برای سِمتهای گوناگون در دولت جدید آمریکا است. دستورکاری که تا حدی در راستای تمایلات ترامپ جهت کُلنیسازی سیاسیِ مختص به خودش در آمریکا قرار دارد.
اندیشکده اماراتی بررسی میکند؛
دولت جدید آمریکا صرفا به دنبال این نیست که توافق اتمی با تهران را احیا کند بلکه سعی دارد باب گفتوگوهایی را باز کند که موضوعات گستردهتری را در برگیرند. دولت جدید ترامپ این نگرش را دارد که نباید اشتباهات دولت اوباما در تعامل با ایران را تکرار کرد. جایی که تمرکز بر پرونده اتمی ایران قرار گرفت در حالی که به دیگر حوزههای نگرانی واشینگتن با محوریت ایران بیتوجهی شد.
از برجام تا خروج از ان. پی. تی؛ گامهای احتمالی ایران در برابر فشارهای غرب
با احتمال بازگشت ترامپ و تشدید سیاست «فشار حداکثری»، ایران ممکن است واکنشهای جدیتری مانند خروج از ان. پی. تی و توسعه برنامه هستهای خود را دنبال کند. همزمان، برخی مقامات ایرانی از آمادگی برای مذاکره مستقیم با آمریکا سخن گفتهاند، اما اجماع بر تغییر دکترین هستهای در صورت تهدید شکل گرفته است.
نشنال اینترست گزارش میدهد؛
به نظر میرسد "مارک روبیو" وزیر خارجه جدید آمریکا تا حد زیادی تمرکز کاری خود را در مواجهه با جبهه رقبا و مخالفان آمریکا بر این مساله قرار دهد که آنها را از درون دچار بحران کند. روبیو در کنگره آمریکا سابقهای طولانی در حمایت از تحرکات گروهها و چهرههای اپوزیسیون در کشورهای آمریکای لاتین، خاورمیانه و آسیا دارد.
تیم گذار «دونالد ترامپ»، رئیسجمهور منتخب آمریکا، و شرکای نزدیک او در کنگره با تاختن به دیوان کیفری بینالمللی بابت صدور حکم بازداشت نخستوزیر رژیم صهیونیستی و وزیر جنگ پیشین این رژیم، هشدار دادند که قضات صادرکننده این حکم مشمول تحریمهای دولت دوم ترامپ خواهند شد.
کارشناس امنیتی آمریکایی:
دانیل دپتریس، کارشناس امنیتی آمریکایی، با اشاره به ناکارآمدی سیاست فشار حداکثری ترامپ علیه ایران، به رئیسجمهور منتخب توصیه کرد که به این راهبرد شکستخورده بازنگردد و مسیر دیپلماسی را در پیش گیرد.
میدل ایست آی گزارش میدهد؛
«اسرائیل در قالب مذاکرات خود با "عاموس هوکشتاین" فرستاده ویژه دولت آمریکا، طرحهای خود برای لبنان، سوریه و عراق را افشا کرده است. اسرائیل نه تنها قصد دارد حزب الله را به شمال رودخانه لیتانی بازگرداند و مسیرهای ارتباطی این جنبش با ایران را از طریق سوریه و عراق قطع کند بلکه همچنین سعی دارد تا محور مقاومت در منطقه را نابود و یا حداقل به شدت تضعیف کند. محوری که ایران سالها رویِ ایجاد آن کار کرده است.»
نیویورک تایمز گزارش میدهد؛
«منطقه خاورمیانه از زمان اجرای عملیات هفت اکتبر در سال ۲۰۲۳ تا حد زیادی ماهیتی متفاوت به خود گرفته است. اکنون موازنه قدرت در منطقه دچار تغییراتی شده و اولویتهای بازیگران اصلی در این منطقه نیز متفاوت شده است.»