نگاهی انتقادی

لایحه‌ی اصلاح قانون کار در شرایطی که اقتصاد دچار رکودِ تورمی در کشور، هم نارضایی کارفرما را به‌دنبال داشته و هم جامعه‌ی کارگری را یک‌تنه به دفاعِ تمام‌قد از کارفرما رفته آنهم با حمایت و ابتکار دولتی که خود بزرگترینِ کارفرماهاست این یک بی‌انصافیِ تمام‌عیار است. بسته‌های حمایتیِ وعده‌داده شده به بخش صنعت عملی نشده؛ تجهیزات و ماشین‌آلاتِ کارخانه‌ها فرسوده است و نیروی کار در بسیاری حوزه‌های کاری آموزش دیده نیست؛ اینها همه گلایه‌های کارفرماست که همگی درست است اما در سیاستهای اقتصادیِ نئولیبرال یا به تعبیر پولانی، فُرمالِ آقای روحانی که قصد دارد تا در جهت تحقق مولفه‌های نشان داده شده در ستون سومِ جدول (2) عمل نماید و بر همین اساس لایحه اصلاح قانون کار را به مجلس ارایه داده؛ مابه‌ازاء چنین اقدامی برای جامعه‌ی کارگری کدام است؟ کدام اتحادیه یا تشکل موجود در ایران توانی برابر با دولت داشته و می‌تواند لایحه‌ای مشابه را از سوی این جامعه به مجلس ببرد؟