قدمت این تسبیح به قرن هشتم یا اوایل قرن نهم بازمیگردد که بطور قابلتوجهی قدیمیتر از تسبیحهای ساختهشده از استخوانهای ماهی کاد هستند که در کلیسای کوچک قرون وسطایی نزدیک در چوینگتون، همچنین در نورثامبرلند، یافت شدند.
بقایای زیادی از شهر پمپئی از قبیل موزاییکها و دیوارنگارهها به طور کامل حفظ شدند، چون زیر خاکسترهای آتشفشانی مدفون شده بودند. در قرن هجدهم، نخستین باستانشناسانی که شهر را حفاری کردند این آثار را کشف کردند.
استخوانها که پس از آسیب دیدن کفپوش پیدا شدند شامل سه آرواره میشدند و همین یافته سبب شد باستانشناسان تصور کنند آنها بقایای سه انسان هستند.
گورهای تازه کشف شده ۸۰۰ ساله به متخصصان این امکان را داده است که درباره فرهنگ چانکای بیشتر بدانند، که در مورد آن تحقیق کمی انجام شده است.
«صخرۀ کوتولهها» به خودی خودش رازآمیز و آمیخته با افسانهها است؛ اما وجود یک عبارت فارسی بر روی دیوارۀ آن، باعث عجیبتر شدنش هم میشود.
تالاری دو هزار ساله در یک ویلای باستانی ایتالیایی کشف شده است که از قرار معلوم محل برگزاری ضیافتهای امپراتور روم و ژنرالهایش بوده است.
عضو هیأتعلمی دانشگاه شیراز ادامه داد: سرانجام، بازسازیهای سه بعدی این بنا، روش تفسیر علمی و تحلیل مستند از ارزشهای فرهنگی هنری یادمان دروازهای باشکوه در پردیس فیروزی شهر پارسه را فراهم آورد.
دانشمندان قبلا تصور میکردند که ابزارهای اُلدُوان از انواع ساده بود که فقط اجداد هومو ساپین - یا به اصطلاح انسان خردمند گروهی که شامل گونههای ما و نزدیکترین خویشاوندان ما است - از آنها استفاده میکردند.
قطر تپهی دیگر نیز ۳۰ متر است و حاوی گور بزرگسالی است که درون سازهای از جنس سنگآهک قرار داده شده است. این سنت تدفین مشابه سنتهای تدفینی است که در سایت هواستکِ تامتاک در سن لوئیس پوتوسی در جنوب سایت تامائولیپاس مشاهده شده است.
شواهد نشان میدهد مردم شرق آسیا اولین کسانی هستند که توانستهاند یک عمل قطع عضو موفقیت آمیز انجام دهند. تا قبل از این، قدیمیترین قطع عضو تایید شده مربوط به ۷۰۰۰ سال پیش در کشور فرانسه بود که بازوی یک مرد، درست از زیر شانه قطع شده بود.
تقریبا هر قسمتی از اسکلت ما تحتتاثیر تغییر از راه رفتن چهارپایی به ایستادن روی دو پا قرار گرفت. این سازگاریهای شامل همراستایی و اندازه استخوانهای پا، لگن، زانوها و ستون مهره بود.
محققان هنوز نمیدانند که آیا اثر دست کشفشده نماد خاصی است یا به جای خاصی اشاره دارد و یا تنها یک شوخی ساده بوده است؟ به گفته آنان زمان ممکن است حقیقت این امر را معلوم کند.
«وزیری» با انتشار بیانیهای اعلام کرد که چندین ساختمان مسکونی به همراه دو برج کبوتر (بنایی که به عنوان محل نگهداری کبوتر استفاده میشد) و تعدادی کارگاه آهنگری در این شهر کشف شده است.
هیات مشترک ایرانی ایتالیایی پس از ۱۰ سال و در آخرین فصل از کاوشهای باستانشناسی، موفق به اثبات این نکته شدند که «کوروش بنیانگذار حکومت هخامنشی، فرمان ساخت دروازه پردیس پارسه را صادر کرده و این دروازه باشکوه در دوره فرزندش کمبوجیه به بهرهبرداری رسیده است.» «دروازه پردیس» در محوطه «تلآجری» در سه کیلومتری شمال غرب تختگاه تختجمشید کشف شده بود. محدوده حریم سایت تختجمشید، ۸۰ هزار هکتار از اراضی اطراف را در برمیگیرد، که در چند دهه اخیر، کشاورزی و راهسازی مانع انجام پژوهشهای باستانشناختی در این عرصه شدهاند.
مجموع اسناد نگارشی، مواد و مصالح ساخت بنا، موتیفهای بهکار رفته در تزیین نمای بنا، تاریخگذاری کربن ۱۴ و جنبههای تقدس و تشرف به این دروازه نشان میدهد که این بنا پس از سال ۵۳۹ قبل از میلاد و به افتخار فتح بابل به دستور کوروش بزرگ ساخته شده است.
مقبره سلطنتی ۳۵۰۰ساله که در زمان فرمانروایی یکی از فرعونهای زن ساخته شده است در نزدیکی الاقصر در کشور مصر کشف شد.
با به آخر رسیدن کاوشهای باستانشناسی نمایان شد؛
روی دیوارهای این دروازه موجودات افسانهای نقش بسته شده بود که یکی از مهمترین آنها یعنی "موشخوشو" از هنر معماری هخامنشی در دورههای بعدی حذف میشود.
این شیء ۲ هزارساله، با چرخدندههای تو در تو، سوزنها، دستگیرهها و کتیبههای داخلش، چیزی شبیه به یک کامپیوتر از عصر باستان است.
برخی از سازههایی که رومیان باستان ساختهاند، برای قرنها دوام آوردهاند و با وجود قدمتشان تا به امروز به همان شکل باقی ماندهاند نظیر معبد پانتئون در رم که نزدیک به ۲۰۰۰ سال قدمت دارد. این بنا گنبدی شگفتانگیز به قطر ۴۳ متر دارد که در مرکزش حفرهای برای ورود نور طبیعی تعبیه شده است.
برای باستانشناسان، کشف هشت تخم شترمرغ ماقبلتاریخی در نزدیکی یک آتشچال باستانی در صحرای نِگِب در جنوب فلسطین که عمرشان را بین ۴۰۰۰ و ۷۵۰۰ سال تخمین زدهاند فرقی با یافتن یگ گنج باارزش ندارد.
مقبرۀ چین شی هوانگ، امپراطور باستانی چین، یکی از بزرگترین رازها در دنیای باستانشناسی است. با اینکه مکان مقبرۀ او معلوم است ولی باستانشناسان نمیخواهند آن را باز کنند؛ اما چرا؟