دیروز در هالِ خانه استیجاری‌مان، دقیقاً زیر نقطه‌ای دراز کشیده بودم که بیشترین باد کولر به آنجا می‌رسد. وقتم را به بطالت در فضای مجازی تلف می‌کردم که یک ویدیوی پر از درد دیدم. ویدیو مربوط به صحبت‌های نایب‌رئیس دوم کمیسیون کشاورزی مجلس بود که حرف‌های تلخی می‌زد. می‌گفت عربستان با استفاده از فناوری‌های پیشرفته، در همان بیابان‌های سوزان گندم‌کاری می‌کند و تبدیل به بزرگ‌ترین صادرکننده گندم جهان شده است.
فرارو – محسن صالحی‌خواه؛ دیروز در هالِ خانه استیجاری‌مان، دقیقاً زیر نقطه‌ای دراز کشیده بودم که بیشترین باد کولر به آنجا می‌رسد. وقتم را به بطالت در فضای مجازی تلف می‌کردم که یک ویدیوی پر از درد دیدم. ویدیو مربوط به صحبت‌های نایب‌رئیس دوم کمیسیون کشاورزی مجلس بود که حرف‌های تلخی می‌زد. می‌گفت عربستان با استفاده از فناوری‌های پیشرفته، در همان بیابان‌های سوزان گندم‌کاری می‌کند و تبدیل به بزرگ‌ترین صادرکننده گندم جهان شده است. اما ما می‌گوییم آب نداریم، کشت نمی‌کنیم. شاید عربستان برای نیازهایش وارد هم بکند، اما در باشگاه صادرکننده‌هاست، چون بودن در این باشگاه اقتدار می‌آورد. ژست می‌گیرد که من صادرکننده گندمم.
نه چندان آرام به پیشانی‌ام کوبیدم و در دل گفتم ببین! این فرصت هم از دست رفت. ما حداقل سال‌ها برای این که به قول آقای فلسفی ژست بگیریم، فرصت داشتیم. دانش‌آموز بودم که ما را برای جشن خودکفایی گندم بردند. بعداً هم چندبار این جشن برگزار شد. انگار جشن تولد است. ولی خب، هست دیگر! اما سال‌هاست این جشن تولد را نگرفتند انگار.
اندک زمانی بیشتر نگذشت که دیدم خیلی‌ها با دکتر پیمان فلسفی موافق نیستند. یکی آمار داده بود که عربستان کشاورزی‌اش کجا بود! یکی آمار داده بود اصلاً من خودم به عربستان گندم صادر می‌کنم. شما که غریبه نیستید. دلم گرفت. از این حجم خودتحقیری. طرف نایب‌رئیس کمیسیون کشاورزی است. مگر می‌شود حرف غیرحساب بزند؟!
رفتم در اینترنت گشتم که این خودتحقیر‌ها را ادب کنم. اخرین آمار صادرات گندم در جهان را دیدم. قاعدتاً عربستان باید در جایگاه اول می‌درخشید. اما خیر! از این خبر‌ها نبود. بر اساس آمار worldpopulationreview اول استرالیاست با ۲۸.۸، بعد آمریکا با ۲۰.۹، بعد فرانسه با ۲۰.۲، بعدتر کانادا با ۱۸.۵ و بعد هم روسیه با ۱۷.۸ «میلیون تن» صادرات گندم در سال. بعد از آن آرژانتین و اوکراین و هند و قزاقستان و آلمان و رومانی و الی آخر! عربستان کجا بود؟ هر چه گشتم عربستان را پیدا نکردم. صدر جدول که استرالیا بود، در سال ۲۰۲۲ چیزی حدود ۱۰ میلیارد دلار گندم صادر کرده بود. آنقدر اسکرول کردم و آمدم پایین تا رسیدم به پرچم عربستان کنار عدد ۱۰۰ تن می‌درخشید و ارزش آن چقدر بود؟ ۱۱۳ هزار دلار. ایران کجا بود؟ کنار عدد ۱۷ تن با ارزش ۶هزار دلاری صادرات گندم. یک آمار دیگر پیدا کردم برای سال ۲۰۲۳ که می‌گفت عربستان در این سال کمی بیش از ۲۰۰ هزار دلار گندم صادر کرده است. یعنی حدود دو برابر آن ۱۰۰ تن. اما عربستان با این عدد نه تنها در باشگاه صادرکنندگان گندم نیست، بلکه حتی به او تِی نمی‌دهند رختکن باشگاه را تمیز کند. ایران هم به طریق اولی!
مثل این که فلسفی، حرف حساب نزده بود. البته من آمار‌های ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ را پیدا نکردم. یعنی ممکن است عربستان در این چند سال تولید گندم را از ۱۰۰ تن به ۳۰ میلیون تن رسانده و همه کشور‌های صادرکننده گندم را پشت سر گذاشته و به ما نگفته؟ چقدر نامردند. آدم این پیشرفت را از رفقایش پنهان می‌کند؟
ولی امان از فلسفی. اول که این حقیقت را به تنهایی و بدون کمک دیگران کشف کردم، فکر می‌کردم شاید یک آدم نامربوط با کشاورزی شده نایب‌رئیس کمیسیون کشاورزی مجلس. رفتم در سایت مرکز پژوهش‌ها، نوشته بود مدرک تحصیلی نماینده محترم: دکتری ترویج و آموزش کشاورزی.
شغل‌های پیش از نمایندگی: معاون و مشاور وزیر جهاد کشاورزی، عضو هیئت علمی و معاون سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، رئیس موسسه آموزش و ترویج کشاورزی، مدیر دفتر نماینده ولی فقیه در وزارت جهاد. یعنی پیمان فلسفی با این سطح اطلاعات، هم در مجلس برای کشاورزی و غذای ما تصمیم می‌گیرد هم قبل از آن در وزارت کشاورزی همین مسئولیت را داشته. همین که هنوز زنده‌ایم فقط لطف خداست. به قول نقی معمولی: بَه! دوبله عالی شد!
