موراویا در بسیاری از آثارش به تجزیه و تحلیل روان‌شناسانه شخصیت‌های داستانش می‌پردازد و پرده از خصایل پنهان آنان برمی‌کشد و برای این منظور، به شیوه‌های مختلف داستان‌نویسی - از رئالیسم تا سوررئالیسم و داستان‌های واپسینی که بیشتر به مقاله نزدیک‌ترند، روی می‌آورد.
آلبرتو موراویا (۱۹۰۷-۱۹۹۰) نویسنده، روزنامه‌نگار و منتقد ادبی برجسته‌ی ایتالیایی بود که با آثارش، به ویژه در حوزه‌ی روان‌شناسی شخصیت و نقد اجتماعی، جایگاه مهمی در ادبیات مدرن اروپا به دست آورد.
نوشته‌های او اغلب بر مفاهیمی، چون ازخودبیگانگی، روابط پیچیده‌ی انسانی، پوچی، شهوت و فساد اخلاقی تمرکز دارند و با زبانی ساده، اما نافذ، روان‌شناسی درونی شخصیت‌هایش را واکاوی می‌کنند.
رمان‌های «تحقیر» و «دنباله‌رو» از شناخته‌شده‌ترین آثار او هستند که بعد‌ها به فیلم‌های موفقی نیز تبدیل شدند. موراویا که تجربه‌ی جنگ جهانی دوم، فاشیسم و بحران‌های اخلاقی قرن بیستم را از نزدیک لمس کرده بود، در آثارش تصویری تلخ، اما واقع‌گرایانه از انسان مدرن ارائه می‌دهد.
سبک او تحت تأثیر ادبیات اگزیستانسیالیستی و رئالیسم انتقادی قرار دارد و آثارش همچنان الهام‌بخش نویسندگان و خوانندگان سراسر جهان است.
