«آقای پزشکیان، مخازن خالی است! تنوع‌بخشی در سبد تولید انرژی باید از مهم‌ترین موضوعات کاری دولت چهاردهم باشد. بحران کمبود انرژی در مملکت را نمی‌شود به سبک بابا‌های ایرانی مدیریت کرد، نمی‌شود کنترل را در دست گرفت و یکی‌یکی کولر‌ها را خاموش کرد. باید بر این تمرکز کنید که چقدر برای جذب سرمایه‌گذار داخلی و خارجی به منظور نوسازی شبکه‌های انتقال و توزیع انرژی تلاش کرده‌ایم تا این گوهر گرانبها به سادگی هدر نرود؟!»
روزنامه خراسان در یادداشتی با عنوان «آقای پزشکیان، اینجا توقف نکنید!» به بررسی ناترازی انرژی در ماه‌های گرم سال پرداخته و نیاز به سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی را امری ضروری برای مرتفع شدن این معضل دانسته است.
این روزنامه در این زمینه نوشت: حتما تذکر‌های پی در پی رئیس جمهور درباره خاموش کردن چراغ‌های اضافه در بازدید‌های مختلف ایشان را دیده‌اید، یا جملاتی شبیه به این را از مقام برتر اجرایی کشور شنیده‌اید: «من درخانه لباس بیشتر می‌پوشم تا در مصرف انرژی صرفه جویی کنم».
این رفتار و کلام شایسته می‌بایست در زندگی شخصی هر ایرانی به کار گرفته شود. به خصوص این که در آموزه‌های دینی ما نیز تاکید بسیار بر صرفه جویی شده است. با این حال همچنان درصد قابل توجهی از هم وطنان، در زمستان لباس کمتری می‌پوشند و برای رهایی از گرما پنجره اتاق را باز می‌گذارند یا چه چیزی دل انگیزتر از قیلوله تابستانی با خنکای باد کولر گازی در حالی که پتو را روی سرمان کشیده‌ایم؟!
در اداره‌ها و اماکن دولتی و عمومی که هزینه انرژی قرار نیست از جیب مبارک پرداخت شود، اوضاع وخیم‌تر است؛ لذا تاکید بر سبک زندگی صرفه جویانه و مدیریت الگوی مصرف هنوز هم جای کار دارد و باید فرهنگ سازی بیشتری هم صورت گیرد، اما آقای رئیس جمهور اشکال جایی وارد می‌شود که در همین نقطه متوقف شویم و به همین تذکر‌های پدرانه بسنده کنیم و شوربختانه باید اذعان کرد، کار جایی گره می‌خورد که از گفتار و رفتار ما این چنین برداشت شود که قصد داریم توپ ناترازی انرژی را به زمین مردم بیندازیم و بد مصرفی آن‌ها را متهم اصلی این بحران بدانیم!
واقعیت تلخ این که دولت‌های گذشته، اقدام چشمگیر یا برنامه عملیاتی ویژه‌ای برای جذب سرمایه در حوزه انرژی نداشته‌اند، اما قرار نیست شما راه دولت‌های قبل را بروید و در مواجهه با بحران ناترازی انرژی از همان اسم رمز کلیشه‌ای یعنی «صرفه جویی مردمی» استفاده کنید.
تعطیلی ادارات و مدارس و راه اندازی پویش‌هایی همچون «دو درجه کمتر» البته در صورتی که با اقبال عمومی مواجه شود، شاید به طور موقت بتواند در برهه‌ای دستگیر و کمک رسان شما باشد، اما در دراز مدت نه تنها گره‌ای از کار مملکت باز می‌کند بلکه این تعطیلات، خسارات جبران ناپذیری به خصوص در حوزه آموزش و اقتصاد بر جای خواهد گذاشت.
آن طور که اعلام شده است، سال آینده ۷۵ روز تعطیل رسمی در تقویم به ثبت رسیده و اگر قرار باشد راهکار دولت در مواجه با گرما و سرما و آلودگی هوا و ... همانند امسال، تعطیلی ادارات و مدارس و دانشگاه‌ها باشد، پر بیراه نیست اگر بگوییم سال آینده تقریبا به تعداد روز‌های یک فصل سال را از دست خواهیم داد!
وقتی مصرف خودرو‌های صفر کیلومتر تولید داخل ما روی اعداد ۱۲ و ۱۳ ایستاده است، صحبت از صرفه جویی در مصرف بنزین کمی جای تامل دارد! وقتی مردم را دعوت می‌کنیم به استفاده از حمل و نقل عمومی، آیا قبلش به این توجه کرده‌ایم که اگر مردم حرف ما را جدی گرفتند و به دعوت مان لبیک گفتند، ناوگان فعلی ما در کلان شهر‌ها جوابگوی نیاز شهروندان نیست؟
مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان در چند درصد از ساختمان‌های مسکونی، اداری و عمومی ما رعایت شده است تا شاهد این حجم از هدر رفت انرژی نباشیم؟
چقدر برای جذب سرمایه گذار داخلی و خارجی به منظور نوسازی شبکه‌های انتقال و توزیع انرژی تلاش کرده‌ایم تا این گوهر گرانبها به سادگی هدر نرود؟! متوسط مصرف لوازم خانگی، لوازم برقی و گازی تولید شده در کشور یا حتی کالا‌های وارداتی که به خصوص از کشور چین خریداری می‌شود، چقدر است؟ چرا به سمت تولید محصولات کم مصرف نرفته‌ایم؟ در این شرایط چطور از مردم توقع داریم کمتر مصرف کنند؟
البته بر هیچ عقل سلیمی پوشیده نیست که این اقدامات، کار یکی دو سال نیست و هر رئیس جمهوری هم قدم در این مسیر پرسنگلاخ نمی‌گذارد و نخلی را نمی‌کارد که ۸ سال بعد خرما دهد، اما از شما که صادقانه با مردم صحبت می‌کنید، انتظار دیگری می‌رود. شما اگر آبرو می‌گذارید و پویش ۲ درجه کمتر را راه می‌اندازید و امیدوار به همراهی مردم هستید، باید در کنار این چالش‌ها و پویش ها، اقدامات زیر بنایی را هم کلید بزنید، تا مردم نیز به شما امیدوار شوند و دست یاری دراز کنند.
آقای پزشکیان، مخازن خالی است! تنوع بخشی در سبد تولید انرژی باید از مهم‌ترین موضوعات کاری دولت چهاردهم باشد. بحران کمبود انرژی در مملکت را نمی‌شود به سبک بابا‌های ایرانی مدیریت کرد، نمی‌شود کنترل را در دست گرفت و یکی یکی کولر‌ها را خاموش کرد. قلم و کاغذ بردارید و به این سوال پاسخ دهید در شرایطی که ۹۳ درصد برق کشور در نیروگاه‌های حرارتی تولید می‌شود، سهم نیروگاه‌های آبی، بادی، خورشیدی و هسته‌ای در تامین برق چقدر است؟
این کاغذ را هر روز در جیب تان بگذارید و گزارش کار‌ها را هر روز بررسی کنید، تا سه، چهار سال دیگر وقتی اعداد آن روز را با وضعیت امروز مقایسه کردیم، سربلند شویم. هر چند که هیچ منتقد منصفی فراموش نمی‌کند که جذب سرمایه و بهره مندی از تکنولوژی‌های روز دنیا برای تولید انرژی پاک و با کیفیت، در شرایط تحریمی امروز کاری به غایت دشوار است، اما ناممکن نیست و به قول خودتان شاید راه درست این است که راه درست را پیدا کنیم.
نویسنده: سعید برند
یعنی اگر رهبر فتوی هم بده کسی گوش نمیده، چون ماهیت وسایل آشغالی که سالها به مردم غالب کردند، اجازه این کار را نمیده.نمونه بارزش خودرو
کشور بحران وناترازی مدیریت دارد