حاکمیت مافیا بر جهنم سبزِ مهاجران!

فرارو- تپه‌های منطقه "دارین گپ" را می‌توان همچون یک دیوار سیاهِ پوشیده از ابر، از دور شناخت. منطقه‌ای که عبور از آن برای مهاجران نوید دهنده نزدیک شدن آن‌ها به خاک آمریکا است. بیش از ۵۰۰ نفر که به تازگی چادرهایشان را از این منطقه در خاک کلمبیا جمع کرده‌اند، عزم رفتن به آمریکا دارند. آن‌ها با دقت به صحبت‌های یک راه‌بلد گوش می‌دهند. فردی که میکروفن به دست دارد و می‌گوید که آنها یک راهپیکایی حداقل هشت ساعته را از اینجا تا مرز پاناما در پیش دارند. پس از آن نیز آن‌ها باید در جنگل به راه خود ادامه دهند. 

به گزارش فرارو به نقل از اشپیگل؛ مثل همیشه، یک کشیش پس از پایان یافتن صحبت‌های مردِ راه‌بلد، از حصار‌ها بالا می‌رود تا دعا بخواند. او با چشمان بسته دعا می‌کند. مرد می‌گوید: "به نام مسیح، به خطرات فکر نکنید. در پیش روی ما روزی است که حامل فرصت‌های قابل توجهی برای ماست. در پیش روی ما راهی قرار دارد که ما را به آینده‌ای بهتر رهنمون می‌سازد". 

*تجمع پناهجویان در آغاز راهِ کریدور مهاجرتی "دارین گپ"

 مرد کشیش آمین می‌گوید و سیل جمعیت نیز چنین می‌کنند. "خاویر گونزالس" پیش از به راه افتادن مهاجران می‌گوید که "مردم! هشت ساعت راهپیمایی به هیچ وجه شوخی نیست". گونزالس یک جوان ۲۸ ساله است که با جواهرات طلایی: گوش، گردن و انگشتانش را تزیین کرده است. او چکمه‌های لاستیکی و جلیقه‌ای زرد با شماره ۶۶ پوشیده است. گونزالس بازاریابی می‌کند و می‌گوید: 

انرژی خود را ذخیره کنید!
فقط ۵۰ دلار برای هر بار چمدان!

گونزالس به یک مرد ونزوئلایی که چندین چمدان را به همراه همسر و سه فرزندش حمل می‌کند، اشاره می‌کند. با این حال، آن مردم که "واموس" نام داد با دست از او می‌خواهد از وی فاصله بگیرد و مثل یک حشره او را از خود دور می‌کند. گونزالس پوزخند می‌زند. 

*تصویری از خاویر گونزالس در دل جنگل

 گونزالس می‌گوید که این مرد طوری رفتار می‌کند که انگار پولی ندارد. با این حال، وقتی راه اندکی سخت‌تر شود، خودش جلو می‌آید و از من کمک می‌خواهد و من از هم از وی پول خواهم گرفت. اگر گونزالس یک چیز را از سفر‌های مکررش به دل جنگ و راه‌های صعب‎‌العبور به خوبی فهمیده باشد، آن چیز "صبر" است. در نقطه‌ای، مهاجران می‌شکنند و بی صبر می‌شوند. در نهایت، این مساله راه را باز می‌کند تا بتوان از مهاجران پول‌های خوبی گرفت. موضوعی که نقل و انتقال مهاجران را به یک حرکت پُرسود تبدیل کرده است. 

تنها در عرض چند سال، گروه موسوم به "گلف کلَن" که قدرتمندترین کارتل موارد مخدر کلمبیا است، یکی از خطرناکترین مسیر‌های مهاجرتی جهان را به یک بزرگراه بین المللی برای پناهجویان تبدیل کرده و از طریق آن هر هفته میلیون‌ها دلار درآمد کسب می‌کند. گونزالس یکی از هزاران فردی است که در خدمت این کارتال مواد مخدر است. یک چرخ دنده کوچک در ماشینی که به نحو شگفت انگیزی روغنکاری شده و تنها در سال گذشته بیش از نیم میلیون نفر را به مرز پاناما هدایت کرده است. 

*یک زن جوان در حالی که فروند کوچکش را در آغوش دارد، در حال عبور از گذرگاه دارین‌گپ است

 همچون بسیاری از دیگر دوره‌های زمانی، مردم ونزوئلا در حالی که سرود ملی کشورشان را می‌خوانند، اصلی‌ترین گروه مهاجرانی را شکل می‌دهند که به دنبال عبور از دارین‌گپ هستند. مردم اهل هائیتی، اکوادوری ها، موریتانیایی‌ها، میکرونزی ها، افغانستانی‌ها و... نیز از جمله دیگر اتباعی هستند که با عبور از دارین‌گپ سعی در رسیدن به خاک آمریکا دارند. 

مردمانی از آنگولا، غنا و نیجریه قابل مشاهده هستند که برای فرار از فقر گسترده در کشورهایشان و یا جنگ‌های خونین و یا درامان ماندن از تبعات منفی تغییرات اقلیمی، به دنبال مهاجرت و رسیدن به خاک آمریکا هستند. مردان با کودکانی در بغل و یا دارایی‌هاییشان قابل مشاهده هستند. یک مرد گیتارش را حمل می‌کند و شبیه افرادی است که عضو گروه پیشاهنگی هستند. عقب‌تر، مردی با یک پا در حال تقلا است تا خود را حفظ کند. 

راه برای گونزالس شناخته شده است، اما برای مشتریانش یعنی پناهجویان، چنین نیست. بلندی‌های دارین گپ با ارتفاع ۱۸۰۰ متری، نوعی مانع طبیعی میان آمریکای جنوبی و مرکزی است. این منطقه چالش برانگیزترین سفر چند هفته‌ای پناهجویان از طریق شش کشور است که در نهایت به یک مرکز پناهجویان در مناطق شمالی و در خاک آمریکا ختم می‌شود. 

آن دسته از پناهجویانی که مسیر زمینی را انتخاب می‌کنند، گزینه‌های بسیار کمی را در دسترس خود می‌بینند. آن‌ها باید راه خود را از میان جنگل‌های انبوه که به "جهنم سبز" شهره هستند. بیابند. مسیر‌های باتلاقی که مار‌ها و عقرب‌ها را در هر گوشه از آن‌ها می‌توان مشاهده کرد. افراد باید از برخی مناطق مرتفع بگذرند و یا بارندگی‌هایی را تحمل کنند که خیلی زود تبدیل به جریان‌های آبِ خروشان می‌شوند. گاهی اوقات پس از حضور چند روزه مهاجران در جنگل و تحمل خستگی و گرسنگی، آن‌ها دچار مالاریا و یا دیگر مشکلات نظیر اسهال شدید و مشکلات جدی گوارشی می‌شوند.

*تصویری از مهاجران در دل کریدور "دارین‌گپ"

 صد‌ها نفر پناهجویی که در سال ۲۰۲۴ قدم در این مسیر خطرناک گذاشته‌اند، نتوانسته‌اند دوام بیاورند و جان خود را از دست داده‌اند. گویی برخی از این افراد توسط دارین گپ بلعیده می‌شوند. جمجمه‌هایی در دل جنگل وجود دارند که روی میله‌های آهنی نصب شده‌اند و بقایای همین افراد هستند. در مسیر، اسکلت یک نفر در رودخانه قابل مشاهده است. کفش‌های کتانی هنوز به پای فرد کشته شده هستند. کلمبیایی‌ها مدعی هستند که این‌ها افرادی هستند که از پاناما می‌آیند و هیچ تصسلطی روی راه ندارند. برخی شاخه‌های درختان نشانه‌های پلاستیکی دارند که در حقیقت، راه را نشان می‌دهند. برخی از پناهجویان در دل جنگل به دلیل دریافت نکردن کمک‌های پزشکی کشته می‌شوند و در همان جنگل رها می‌شوند. برخی گروه‌های مسلح نیز در کمین پناهجویان هستند و با کمین کردن برای آن‌ها اقدام به قتل و سرقت دارایی‌های آن‌ها و حتی تجاوز به آن‌ها می‌کنند. 

برخی سازمان‌های مردم نهاد اقدام به ارائه قرص‌های ضدبارداری به زنان می‌کنند. برخی می‌گویند این قرص‌ها در پاناما مورد نیاز هستند. در سوی دیگر مرز، افرادی که برای کارتل کلمبیایی گلف کلن کار می‌کنند می‌گویند که راه و مسیر امن است. آن‌ها حتی می‌گویند که مراقبِ تمیزی مسیر نیز هستند و عوامل آن‌ها زباله‌ها را هم جمع می‌کنند. در برخی مناطق جنگل طناب‌هایی وجود دارند و البته که استراحتگاه‌هایی نیز ساخته شده‌اند. جالب اینکه حتی برخی از این پناهگاه‌ها وای‌فای و دسترسی به اینترنت هم دارند. 

با این حال، آنچه مهم است این نکته می‌باشد که هیچکدام از این امکانات رایگان ارائه نمی‌شوند. کارتل گلف کلن شبیه به یک آژانس گردشگری نیست. برخی از تاسیسات این کارتل برای پناهجویان امکانات کمی دارند و برخی دیگر از قایق‌های تندرو و موتور سیکلت‌ها و حتی اسب برخوردارند. این کارتل تاکید دارد برخی امکانات VIP را نیز برای سفر پناهجویان فراهم می‌سازد. در یکچنین سفری به پناهجویان گوشی تلفن همراه، باربری وسایل، غذا، و تضمین ۱۰۰ درصدی رسیدن به مقصد ارائه می‌شود. در واقع، این کارتال با ارائه این امکانات به پناهجویان پولدار، انگار زمینه‌های یک سفر ماجراجویانه را برای آن‌ها فراهم می‌سازد. 

افراد کارتل گلف کلن می‌گویند قیمت‌ها برای سفر پناهجویان متفاوت هستند. ارزان‌ترین سفر ارزشی در حدود ۷ هزار دلار دارد. قیمت پایه‌ای که هر فرد باید بپردازد حداقل ۳۵۰ دلار است. این پول باید پرداخت شود تا اساسا درخواست افراد بررسی شود. بسیاری تاکید دارند که باید با این روند قاچاق انسان که به یک تجارت پولساز تبدیل شده، مقابله شود. 

آیا این قبیل اقدامات تلاش‌های شرورانه‌ای هستند که سعی دارند از افرادی که با ناامیدی عمیق دست به گریبان هستند، سواستفاده کنند و تا آخرین دلاری که در جیب آن هاست را از آن‌ها بیرون بکشند یا ما با یک وضعیت برد-برد رو به رو هستیم. معادله‌ای که در قالب آن کارتل‌های قاچاق انسان اقدام به جا به جا کردن انسان‌ها می‌کنند و به نوعی رویای آنها را محقق می‌کنند. آنچه واضح است این مساله می‌باشد که با موقعیتی پیچیده رو به رو هستیم. 

تنها چیزی که واضح است این است که صد‌ها مهاجر، روزانه به رفتن به جنگل ادامه می‌دهند. افرادی که گزینه‌های مطلوبی برای کارتل‌های قاچاق انسان هستند. گونزالس می‌گوید: "من خدمتی را به مهاجران ارائه می‌دهم که آن‌ها را یک گام به رویایشان نزدیک می‌کند. انسان‌های زیادی به من گفته‌اند که بدون کمک شما، ما نمی‌توانستیم به آنچه می‌خواستیم دست یابیم". 

گونزالس می‌گوید به ازای هر چمدان که از مهاجران حمل می‌کند، نمی‌تواند بیش از ۵۰ دلار دریافت کند. البته که او از حمل بیش از ۵۰ کیلوگرم نیز منع شده است. ظاهرا مسوولان ارشد کارتل‌های قاچاق انسان این قانون را گذاشته‌اند تا برای همه نیرو‌های آن‌های فرصت کافی برای پول درآوردن باشد. تیم‌های مختلف باربری به صورت نوبتی اقدام به حمل بار مهارجران می‌کنند. 

گونزالس می‌گوید کارتل‌ها به صورت مساوی همه چیز را توزیع کرده‌اند. برای گونزالس، شغلش یک فرصت است. پس از گذراندن ۳۰۰ شیفت، او توانسته مقداری پول پس انداز کند و امید دارد که بتواند با استفاده از آن یک آرایشگاه را افتتاح کند. او می‌گوید چندان مایل نیست که همراه با مهاجران به آمریکا سفر کند. 

هیچ نقشه مشخصی وجود ندارد که راه‌های پُر پیچ و خم مهاجران از دل کوه‌های دارین گپ را ترسیم کرده باشد. قاچاقچیان از طریق جنگل‌های انبوه دارین گپ اقدام به انتقال دارو، سیگار و الکل هم می‌کنند. در دهه ۱۹۸۰ میلادی وقتی "پابلو اسکوبار" اقدام به تزریق گسترده کوکائین به آمریکا کرد، منطقه دارین گپ به یک مرکز مهم در این معادله تبدیل شد. 

گروه‌هایی نظیر گلف کلن که اقدام به قاچاق انسان می‌کنند، از دل گروه‌های شبه نظامی در کلمبیا ایجاد شده‌اند. نکته قابل تامل این است که گروه گلف کلن بخشی از مناطق مرزی کلمبیا را هم تحت سلطه خود دارد. این گروه حتی از کارتل‌های مواد مخدرِ دیگر که از حوزه آن اقدام به فعالیت می‌کند نیز عوارض دریافت می‌کنند. البته که برخی مقام‌های پلیس و مسوولان فاسد دولتی نیز با دریافت رشوه و روابط پشت پرده، از این گروه‌ها حمایت می‌کنند.