جنایات منافقین علیه کُرد‌ها چه در ایران و چه در عراق موضوعیست که بدلیل شدت وحشی‌گری و بی‌رحمی که اعضای این گروهک تروریستی علیه کُرد‌ها داشتند، هیچ‌گاه فراموش شدنی نیست. به خصوص عملیات مروارید که بطور ویژه علیه اکراد عراقی انجام گرفت را می‌توان به عنوان یکی از این جنایات یاد کرد.
منافقین در این عملیات قسمت بزرگی از مناطق کردنشین شامل شهر‌های «طوز»، «خرماتو»، «کفری»، «سلیمان‌بگ» و «خانقین» را به اشغال خود درآوردند و با سلاح‌های سنگین همچون تانک مستقیم مردم را هدف قرار می‌دادند.
به گزارش ایسنا، البته این تروریست‌ها برای سرپوش گذاشتن روی کُردکشی و دخالت در امور داخلی کردها، جنگ با کردها را «عملیات مروارید» نام‌گذاری کردند، و مدّعی شدند که نیرو‌های رژیم (منظورشان ایران بود) به قرارگاه آنها حمله و آنها این حمله را دفع کرده‌اند؛ در صورتی که تنها در «خانقین»، یعنی ناحیه مرزی ایران و عراق، بخشی از نیرو‌های مجاهدین خلق که در محلی به نام «محور سوسن» مستقر بودند، مورد حمله نیرو‌های رژیم [ایران]قرار گرفتند؛ امّا در بقیه نقاط، مانند «طوز» و «جلولا» و «سلیمان‌بگ» و «کفری»، هیچ خبری از پاسداران نبود. در این عملیات، چهار نوجوان زیر بیست سال را دستگیر کردند و به عنوان «پاسدار» جلو دوربین تلویزیون [عراق]آوردند تا ثابت کنند که کرد‌های عراقی‌ـ همه کُرد نبوده بلکه عوامل رژیم [جمهوری اسلامی]نیز بین آنها بوده‌اند.
این جنایات و دشمنی منافقین با کردها یکی از دلایلی بوده که برخی اعضای کرد این گروهک تروریستی نسبت به این تشکیلات دیدگاه منفی پیدا کردند، تا جایی که یکی از جدا شده‌های منافقین از دلایل اصلی فرار خود از مقر منافقین را مشاهده جنایت این گروهک علیه کردها در عراق عنوان کرده است.
در بیست و ششمین جلسه رسیدگی به جنایات گروهک تروریستی منافقین طالب جلیلیان عضو جدا شده منافقین که به عنوان شاهد جنایات و شکنجه‌های منافقین در دادگاه حاضر بود، خاطره‌ای از جنایت این گروهک تروریستی علیه کردها در عراق را تعریف کرد که عمق کینه و دشمنی تروریست‌های آلبانی نشین را علیه کردها نشان می‌دهد.
در ادامه خاطره‌ی کوتاه وی از مشاهده جنایت علیه اهالی کرد شهر کلار عراق می‌خوانید:
«در جریان حمله آمریکا به عراق، لشکر منافقین در نزدیکی شهر کلار در عراق به جهت دفاع از جبهه شمالی استقرار داشت، من شب به دستور منوچهر فرمانده لشکر به کمک دیدبان که روی تپه بود رفتم و تا صبح آنجا بودم. یک آبادی روبروی شهر کلار قرار داشت و همه زن و بچه بودند و یک نفر مرد هم در آن آبادی حضور نداشت. دیدم شهریار (نام دیدبان) گرای همین آبادی را به توپخانه داد و توپخانه هم آبادی را هدف گرفته و دقیقا وسط آبادی را می‌زد و زن و بچه‌ها از آبادی فرار می‌کردند. من به شهریار گفتم چرا آبادی را میزنی، اینجا یک نفر مرد هم نیست همه زن و بچه هستند، شهریار گفت دستور دارم، گفتم دستور گرفتی ولی تو که رباط نیستی، انسانی! چرا زن و بچه مردم را میزنین؟! به من گفت دستور دادند و من هم میزنم ...»
این تنها یک نمونه از جنایات نیرو‌های رجوی علیه کردها می‌باشد، آنها چه در عراق و ایران دست‌شان به خون مردم کُردزبان زیادی آغشته می‌باشد.
طالب جلیلیان عضو جدا شده از گروهک تروریستی منافقین، یکی از دلایل تلاش چند باره برای فرار از دست منافقین و جدایی از این تشکیلات را مشاهده همین جنایت و دشمنی با کُرد‌ها عنوان کرده است.
