این پروژۀ معماری ممکن است مطابق با سلیقۀ کسانی که صرفا علاقمند به طرحهای مد روز هستند نباشد، اما ترکیبی از بازیگوشی و نوستالژی در آن هست که شخصیتی منحصربهفرد و ویژه به آن بخشیده است.
پروژۀ معماری ویلای کلارآباد، در واقع بازسازی یک ویلای کاملا ساده و معمولی قدیمی است، به شکلی که هم جنبۀ قدمت و نوستالژی ویلا حفظ شود و هم بتواند با نیازهای امروزی همخوانی داشته باشد.
به گزارش فرادید؛ در جریان این بازسازی تمام فضاهای خانه برای راحتی بیشتر بازطراحی شدند. برای مثال، به دلیل علاقه صاحب خانه به آشپزی، آشپزخانهای بزرگ جای پذیرایی را گرفت. در اتاق خواب اصلی هم یک باغچه خصوصی و پنجرهای بزرگ در حمام، منظرهای زیبا از طبیعت را به داخل اتاق آوردند.
حتی از نخالههای تخریب ساختمان هم استفاده شد و با آنها مبلمان خاصی ساخته شد که به خانه شخصیت بیشتری داد. بعضی از دیوارها و سطوح عمداً نیمهکاره باقی ماندند تا حس طبیعی و دستساز بودن خانه حفظ شود.
اما در نهایت آنچه که شخصیت خاص این ویلا را شکل میدهد و آن را هم از ویلاهای قدیمیتر و هم از ویلاهای مدرن متمایز میکند، طراحی بازیگوشانۀ فضاهای مختلف آن است که تا حد زیادی یادآور برخی از آثار مشهور معماری «ارگانیک» (از جمله آثار خاویر سنوسیان) است؛ آثاری که از منحنیها و خمیدگیها بهره میبرند تا فضاها را تا حد امکان به اشکال طبیعی نزدیک کنند.
سپیدی یکدست بنا نیز ویژگی دیگری است که به شگلگیری شخصیت منحصربهفرد آن کمک کرده است؛ این یکدستی علاوه بر ایجاد احساس وسعت و آرامش، به بستری مناسب برای برجستهسازی برخی عناصر خاص مثل کاشیهای رنگی، دربهای چوبی با رنگهای خاص و سایر اجزائی از این جنس تبدیل شده است.