«بهترین‌ بازی‌های 'مارلون براندو'» به روایت تصویر

فرارو- روز گذشته، چهاردهم فروردین، مصادف با سوم آوریل بود،  سالروز تولد مارلون براندو (1924-2004) بازیگر بزرگ سینما، او در دوران بازیگری‌اش هشت بار نامزد و در این بین دو بار برنده اسکار بازیگری شد. 

به گزارش سرویس فرهنگی هنری فرارو، «مارلون براندو» در سوم آوريل 1924 در «اُماها بنداسكا» بدنيا آمد. از شانس او مادرش بازيگر محلي و پدرش فروشنده بود. در سال 1925، والدينش از هم جدا شدند و مادر خانواده همراه سه فرزندش به «سنتا‌آما» واقع در كاليفرنيا نقل مكان كرد ولي دو سال بعد، والدين او دوباره ازدواج كردند و همگي به استان «ايلي ئويز» واقع در شمال شيكاگو رفتند. 

وقتی شانزده ساله بود به پانسيون نظامي فرستاده شد كه در آنجا شروع به تمرين‌هاي نمايش كرد ولي به خاطر سرپيچي از قوانين كمي پيش از فارغ‌التحصيلي اخراج شد. سه سال بعد به نيويورك  رفت و در كارگاه هنرهاي دراماتيك ثبت نام كرد كه در آن‌جا با بازيگراني مثل «هدي بلافونت» و «شيلي و نيترز» آشنا شد. 

اولين معلمش در آن‌جا «استلا آدلر» بود، آدلر شعارش اين بود كه «بازي نكنيد، خودتان باشيد». او به براندوی جوان ياد داد كه چگونه نيروهاي دروني خود را كشف كند تا به كمك آن‌ها، احساسات ببيننده خود را هم برانگیزد. 

براندو درباره آدلر نوشته است: «او به من ياد داد كه طبيعي باشم و سعي نكنم حسي را كه خودم هنگام بازي، لمس نكرده‌ام، تظاهر كنم» در سال 1944 براندو اولين تجربه صحنه‌اش در نمايشي درباره حضرت مسيح بود. 

در طول همان سال اولين همكاري‌اش با كمپاني «برادوي» در «من مادر را به خاطر دارم» به كارگرداني « جان ون دروتن»  كه بسيار موفق از كار درآمد و تا دوسال نمايش داده شد. اين نمايش پرفروش تحسين‌هاي بسياري براي براندو در پي داشت كه يكي از تحسين‌كنندگانش «اليا كازان» بود. 

«الياكازن» توانست تهيه كننده فيلمش «اتوبوسي به نام هوس» را راضي كند كه براندو براي نقش «استنلي» مناسب است. براندو در این نقش، کاراکتر بکر و بدیعی از خود نشان داد که پیش از آن سابقه نداشت. مارلون براندو از همان‌جا مارلون براندو شد.