درباره عکسی از شهاب حسینی در شمایلی نزدیک به صدام حسین

امیر جدیدی در هم میهن نوشت: «پیرو دفاع از خود در برابر این موج تازه حمله سایبری به این بنده کوچک، باید عرض کنم که اینجانب کوچکترین اطلاعی از فیلم مذکور نداشته و این شایعه را قویا تکذیب می‌کنم، چرا که مطابق مرامنامه‌ای که در حرفه و زندگی خود به آن پایبندم حتی در برابر کوهی از طلا هم حاضر به ایفای نقش این شخصیت منفور نیستم.»

ظاهرا عکسی از شهاب حسینی در فضای مجازی منتشر شده و از روی شمایل جدیدش عده‌ای بر او تاختند. متن بالا بخشی از واکنش شهاب حسینی به شایعه حضورش در نقش صدام حسین است.

در فیلم محمد «مصطفی عقاد» گروهی از مسلمانان از بیم جان به حبشه و پادشاه عادل‌اش پناه می‌برند. حکما خوانندگان این ستون فیلم را دیده‌اند، اما از آنجایی که ممکن است از خاطرتان رفته باشد مختصری از آن مواجهه را می‌نویسم. از طرف ابوسفیان فرستاده‌ای که از قضا دوست نجاشی است برای بازپس‌گیری پناهندگان مسلمان به حبشه می‌آید و درخواست و پیام بزرگان قریش را به سمع و نظر نجاشی می‌رساند. وقتی حقانیت مسلمانان بر پادشاه عادل حبشه ثابت می‌شود خطاب به نماینده قریش می‌گوید در برابر کوهی از طلا مسلمانان را به شما نمی‌دهم. حالا شهاب حسینی در برابر حرف عده‌ای آمده و از این دیالوگ شاهکار استفاده ابزاری کرده.

حقیقتش را بخواهید از انتخابش خوشم آمد، اما درکش از بازیگری و آکتوری را زیر سوال برد. اگر عوام چنین اظهار نظری کنند و به بازیگری که نقش منفی بازی کند، لعن و نفرین بفرستند جای گلایه نیست. اما وقتی بازیگری که سال‌هاست مهمترین نقش‌های سینمای ایران را بازی کرده چنین اظهارنظری می‌کند جای تامل دارد. نکته اینجاست که دنیای بازیگری دنیای نقش است. چه بسیار بزرگان عرصه بازیگری بودند که نقش منفی بازی کردند، ولی منفور نشدند چه بسیار که نقش مثبت داشتند و به‌واسطه رفتارشان در دنیای حقیقت منفور شدند. واقعیت این است آن چیزی که اهمیت دارد دنیای حقیقت است نه دنیای نقش.