اگرچه بیشتر این سرعت‌ها بر اساس تخمین‌ها هستند، اما دانشمندان توانستند به طور دقیق یک پرواز سریع را در دنیای پرندگان محاسبه کنند. در سال ۲۰۰۹، محققان دانشگاه لوند در جنوب سوئد از رادار ردیابی برای تعقیب بادخورک‌ها در طول مهاجرت بهاره، پرواز‌های تابستانی و مهاجرت پاییزی استفاده کردند. حداکثر سرعت ۶۹.۳ مایل در ساعت (۱۱۱.۶ کیلومتر در ساعت) بود.
به گزارش فرادید؛ اگر می‌توانستیم بین حیوانات زمینی در حیات وحش مسابقه دو بگذاریم یوزپلنگ‌ها اغلب در همه مسابقات برنده میدان بودند. اما در آسمان، مسابقه برای عنوان سریعترین پرنده بستگی به این دارد که آیا سطح و سرعت پرواز را در حین شکار یا بعد از شکار طعمه اندازه می‌گیرید؟!
محققان در مورد اینکه کدام پرنده سلطان سرعت در آسمان‌ها است با هم اختلاف نظر دارند و تقریبا بر این مسئله تأکید می‌کنند که اندازه گیری سرعت در آسمان کار سختی است وتطبیق آن با فاکتور‌های علمی کمی دشوار است. کتاب رکورد‌های جهانی گینس در دهه ۱۹۵۰ نوشته شد، زمانی که «سِر هیو بیور»، مدیر عامل گینس، با دوستانش در مورد سریعترین پرنده شکاری اروپا وارد بحث شدند هیچ کس نتوانست پاسخی را در یک کتاب مرجع پیدا کند.
در این مطلب ۱۰ مورد از سریعترین پرندگان را در حیات وحش به شما معرفی می‌کنیم. تا پایان این گزارش همراه ما باشید.
این گونه از شاهین‌ها در هنگام پرواز در سطح زمین، با سرعتی نه چندان ضعیف و به طور متوسط بین ۲۵ تا ۳۴ مایل در ساعت (۴۰ تا ۵۵ کیلومتر در ساعت) پرواز می‌کند. اما زمانی که این پرنده به دنبال طعمه می‌رود، واقعاً توانایی‌های تماشایی خود را نشان می‌دهد. این پرنده تا ارتفاعات بالا اوج می‌گیرد، سپس با سرعتی تا ۲۰۰ مایل در ساعت (۳۲۰ کیلومتر در ساعت) شیرجه عمیقی می‌زند.
شاهین‌های شکاری یکی از سریعترین پرندگان شکاری هستند و در تمام قاره‌ها به جز قطب جنوب یافت می‌شوند. آن‌ها قرن‌ها برای شکار آموزش دیده اند. در ایالات متحده، زیرگونه‌های شاهین یعنی شاهین آمریکایی و قطبی در سال ۱۹۷۰ به عنوان پرندگان در معرض خطر انقراض فهرست شدند، اما پس از محدودیت‌های DDT وحذف آفت‌کش‌ها و سایر مواد سمی و به دلیل برنامه‌های پرورش در اسارت، دوباره تعدادشان زیاد شد.
عقاب طلایی یکی از بزرگترین شکارچیان در آمریکای شمالی، پرنده قهوه‌ای قدرتمندی است که پر‌های طلایی بر روی سر و گردن خود دارد. عقاب طلایی هنگام شکار خرگوش‌ها، سنجاب‌های زمینی و سگ‌های دشتی، با سرعت ۱۵۰ تا ۲۰۰ مایل در ساعت شیرجه می‌زند. در زمان‌های گذشته که دامداران از آن‌ها می‌ترسیدند، عقاب‌ها راشکار می‌کردند، اما در حال حاضر تحت حمایت قانون هستند.
این پرندگان بزرگ معمولا به تنهایی یا به صورت جفت وقت می‌گذرانند. آن‌ها مناطق باز یا نیمه باز را دوست دارند، به ویژه در نزدیکی کوه ها، صخره‌ها و تپه ها. این گونه از عقاب بیشتر در غرب ایالات متحده و به ندرت در شرق یافت می‌شوند.
در حالی که شاهین و عقاب طلایی هنگام شکار طعمه سرعت قابل توجهی از خود نشان می‌دهند، سایر پرندگان در پرواز در سطح بالاتری از سرعت قرار دارند. اگرچه از نظر علمی ثابت نشده است، اما بسیاری از محققان معتقدند دم سوزنی گلو سفید سریعترین پرنده‌ای است که در یک خط مستقیم پرواز می‌کند. این پرنده طوق سفید زیبا، طبق گزارش‌ها می‌تواند به سرعت ۱۰۵ مایل در ساعت (۱۶۹ کیلومتر در ساعت) برسد.
این پرندگان در حین پرواز تغذیه می‌کنند و حشرات را با منقار خود می‌گیرند. آن‌ها عاشق گرما و حرارت هستند، وغشا‌های ویژه‌ای دارند که هنگام تغذیه چشمان آن‌ها را می‌پوشاند و از آن‌ها محافظت می‌کند.
لیل اوراسیا که به دلیل مهارت‌های آکروباتیک خود دردنیای پرندگان مشهور هستند، آنقدر حرفه‌ای هستند که می‌توانند در حین پرواز، در حالی که در آسمان پرواز می‌کنند، غذا را به یکدیگر منتقل کنند. اعتقاد بر این است که این شاهین‌ها می‌توانند با ربودن پرندگان کوچک و سنجاقک‌ها از هوا به سرعت ۹۹ مایل در ساعت (۱۵۹ کیلومتر در ساعت) برسند.
آن‌ها جنگل‌های باز و زمین‌های کشاورزی را ترجیح می‌دهند و در آفریقا، آسیا و اروپا یافت می‌شوند. لیل‌ها گاهی اوقات در کشتی‌های دور از دریا و حتی در آمریکای شمالی به عنوان پرندگان نادر دیده می‌شوند.
سینه بادکنکی باشکوه می‌تواند هفته‌ها پرواز کند. آن‌ها بیشتر عمر خود را در آسمان‌ها می‌گذرانند و اغلب در اواسط پرواز می‌خوابند. سینه بادکنکی‌ها به ندرت بال‌های خود را هنگام پرواز تکان می‌دهند، اما وقتی این کار را انجام می‌دهند، حرکت بال آهسته و عمیق است.
این پرندگان دریایی طعمه خود را از سطح آب یا از هوا می‌گیرند. شیرجه نمی‌زنند رادیوی عمومی ملی (NPR) می‌گوید: گاهی اوقات آن‌ها پرندگان دیگر را آزار می‌دهند و آنقدر این اذیت را ادامه می‌دهند پرنده بیچاره هر ماهی را که خورده بالا می‌آورد و سینه بادکنکی باشکوه از آن تغذیه می‌کند. سینه بادکنکی باشکوه همه این کار‌ها را با سرعت قابل توجهی انجام می‌دهد و در طول پرواز به سرعت ۹۵ مایل در ساعت (۱۵۳ کیلومتر در ساعت) می‌رسند. نر‌ها یک کیسه قرمز متمایز در زیر منقار خود دارند که در طول تولید مثل آن را باد می‌کنند.
سنقر بزرگترین شاهین جهان است. قوی و تنومند، آن‌ها معمولاً پرندگان دیگر را شکار و در ارتفاعات پرواز می‌کنند و به سرعت از بالا بر روی طعمه خود شیرجه می‌زنند. همچنین طعمه‌های خود را از پشت تعقیب می‌کنند. برخی تخمین‌ها نشان می‌دهد که سنقر حداقل ۹۰ مایل در ساعت (۱۴۵ کیلومتر در ساعت) در پرواز همسطح و ۱۵۰ مایل در ساعت (۲۴۱ کیلومتر در ساعت) هنگام شیرجه زدن سرعت دارد. ماده‌های سنقر به طور قابل توجهی بزرگتر از نر‌ها هستند. آن‌ها در تاندرای قطب شمال تولید مثل می‌کنند و اغلب روی زمین می‌نشینند نه بالای درختان.
این پرنده آبزی گردن دراز، عمدتا سیاه رنگ و صورتی سفید و بال‌هایی ترکیبی از سیاه و سفید دارد. غاز بال داربزرگترین پرنده آبی آفریقا و بزرگترین غاز در جهان است. هنگامی که به آسمان می‌رسد، اوج می‌گیردو تخمین زده می‌شود که سرعت پروازغاز بال دار به سرعت ۸۸ مایل در ساعت (۱۴۲ کیلومتر در ساعت) می‌رسد.
آن‌ها بیشتر در تالاب‌ها و مراتع از گیاهان تغذیه می‌کند. گاهی اوقات سوسک‌های آبی سمی را هم می‌خورد و سم (کانتاریدین) را جذب بدن خود می‌کند و به همین دلیل گوشت آن برای انسان سمی می‌شود. با این حال، کشاورزان به دلیل تهدیدی که این پرنده برای محصولات زراعی ایجاد می‌کند به سمت آن‌ها تیراندازی می‌کنند تا غاز‌های بال دار را فراری دهند.
این اردک ماهیخوار سری پر از پر‌های سیخ دار دارد. مرگوس کاکلی با سرعت ۸۱ مایل در ساعت (۱۳۰ کیلومتر در ساعت) پرواز می‌کند، اما برای پرواز در آسمان به کمک نیاز دارد. آزمایشگاه پرنده‌شناسی کورنل گزارش می‌دهد که برای پرواز در ابتدا، آن‌ها باید شروع به دویدن کنند. پا‌های آن‌ها کمی عقبتر از تنه قرار دارد و راه رفتن را برایشان سخت‌تر می‌کند، اما این آناتومی به شنا و شکار ماهی به آن‌ها کمک می‌کند.
محققان فرانسوی و بریتانیایی که در قطب جنوب کار می‌کنند، سرعت یک آلباتروس سر خاکستری را ثبت کردند که در طول یک سفر برای جستجوی غذا با سرعت ۷۸.۹ مایل در ساعت (۱۲۷ کیلومتر در ساعت) پرواز می‌کرد. آن‌ها در گزارش خود که در ژورنال The Auk منتشر شد، گفتند که آلباتروس در طول طوفان قطب جنوب، تقریباً نُه ساعت «بدون استراحت» آن سرعت را حفظ کرد این پرندگان مسافت‌های طولانی را برای یافتن غذا طی می‌کنند و حتی در فصل تولید مثل تا ۸۰۰۰ مایل (۱۳۰۰۰ کیلومتر) هم سفر می‌کنند. آن‌ها معمولاً غذا را از سطح اقیانوس پیدا می‌کنند و معروف است که تا ارتفاع ۲۳ فوتی شیرجه می‌زنند.
اگرچه بیشتر این سرعت‌ها بر اساس تخمین‌ها هستند، اما دانشمندان توانستند به طور دقیق یک پرواز سریع را در دنیای پرندگان محاسبه کنند. در سال ۲۰۰۹، محققان دانشگاه لوند در جنوب سوئد از رادار ردیابی برای تعقیب بادخورک‌ها در طول مهاجرت بهاره، پرواز‌های تابستانی و مهاجرت پاییزی استفاده کردند. حداکثر سرعت ۶۹.۳ مایل در ساعت (۱۱۱.۶ کیلومتر در ساعت) بود.
هنگامی که بادخورک‌های معمولی برای جفت‌گیری گرد هم می‌آیند - در جایی که دانشمندان آن را "میهمانی‌های جیغ" می‌نامند – سرعت پرواز خود را افزایش می‌دهند. پر هنینگسون، نویسنده از دانشگاه لوند، به بی‌بی‌سی گفت: "آن‌ها عموماً به خاطر پرواز بسیار سریع در طول این رفتار معروف شدند. با این حال، هیچ اندازه گیری واقعاً مشخصی از سرعت این پرواز‌ها وجود ندارد. "
چرا کلاچ خودرو سفت می‌شود؟ چگونه آن را نرم کنیم؟ 
چطور مینیمالیسم را به بخشی از سبک زندگی خود تبدیل کنیم؟ 
زیباترین بنادر جنوبی ایران برای گردش و خرید ارزان در فصل سرما 
۶ فیلم فانتزی جدید برای علاقمندان به هری پاتر 
قطع رابطه با بینظمی به روش مینیمالیستها؛ ۸ حقه ضروری برای منظم کردن خانه 
سفر به دژهای باستانی ایران؛ حیرتانگیزترین قلعههای تاریخی ایران که باید ببینید 
