لشگر صدمیلیونی گرسنگان کرونا

رامین امینی زارع*؛ همین چند روز پیش، روز جهانی غذا درواپسین سال سده پانزدهم خورشیدی که برابر با ورود به هفتادوششمین سالگرد تأسیس سازمان خواروبار وکشاورزی ملل متحد یاهمان (FAO)، به عنوان یکی از ارکان مهم سازمان ملل متحد بود، در شرایطی استثنایی فرا‌رسید که کشور‌های سراسر جهان با تأثیرات گسترده همه‌گیری جهانی بیماری ویروس کرونا دست و پنجه نرم می‌کنند. اکنون زمان اندیشیدن درباره آینده‌ای است که قرار است شانه به شانه یکدیگر، آن را بسازیم.

در این خصوص، فائو از تمامی دست‌اندرکاران در سراسر جهان می‌خواهد تا بابهرگیری از فن آوری ودانش مدیریت ریسک، دست در دست هم دهند تا به صورت فوری به شکاف‌ها و نقصان‌های تغذیه‌ای و معیشتی که در میانه همه‌گیری بیماری ویروس کرونا، آسیب‌پذیرترین اقشار جامعه را گرفتار کرده است، رسیدگی کنند.

برآورد‌های اخیر منتشر شده از سوی فائو نشان می‌دهند که همه‌گیری بیماری ویروس کرونا و پیامد‌های اقتصادی آن می‌تواند ۸۳ تا ۱۳۲ میلیون نفر دیگر را در سال جاری میلادی به جمعیت دچار کمبود تغذیه‌ای در جهان اضافه کند.

پاسخ کشور‌ها به کوید ۱۹ فرصتی است تا از طریق تاب‌آورتر کردن نظام‌های غذایی دربرابر شوک‌ها و همچنین افزایش پایداری آن‌ها شرایط را به‌گونه‌ای بهتر از گذشته بازسازی و احیا کنند.

مطمئنا، یکی از موثرترین و کارآمدترین شیوه‌هایی که می‌تواند تاب آوری اقتصاد جهانی وکشور را افزایش دهد پرداختن جدی به ابزار بیمه کشاورزی است که این روز‌ها بیش از هرزمان ضرورت آن با رخداد پدیده سرنوشت ساز تغییر اقلیم، رخ می‌نماید.

اجرای موفق طرح‌های فراگیری مانند بیمه طیور وکاربست فن آوری سنجش از دور (Remote Sensing) و اجرای تمام قد دیجیتال بیمه کشاورزی در ایران که تنها در انحصار شماری از کشورهاست، راهبرد مناسبی برای گذر از وضعیتی که همه می‌دانیم، به سوی انتظام امنیت غذایی و نگاه به فردایی روشن است و اقتصاد کشور را تاب آور‌تر می‌نماید.

*مدرس مدیریت ریسک وبیمه