شما که قرار است همین آخر هفته به عروسی بروید، یا شما که اصرار دارید در مراسم سوگواری شرکت کنید و فکر می‌کنید، اگر نروید حتما به صاحب عزا بی احترامی کرده اید، یا شما که با تکبر و تبختر فراوان برای کرونا شاخ و شانه می‌کشید و فکر می‌کنید آنچه از شیوع خطرناک این ویروس گفته می‌شود شایعه و مبالغه‌ای بیش نیست و... خودتان سرانگشتی حساب کنید که چقدر در به نیستی کشاندن سرمایه‌های زنده این سرزمین که برای درمان تان خود را در معرض تماس با ویروس قرار داده اند و در تحمیل بار سنگین اقتصادی ناشی از شیوع کرونا بر دوش هموطنان تان مقصر هستید.
به او پدر پیوند کلیه بیمارستان شریعتی می‌گفتند، او تاکنون ۲۵۰۰ جراحی پیوند انجام داده بود و قرار بود حالا حالا‌ها بیماران کلیوی دم مرگ را به زندگی بازگرداند، اما افسوس ...، آن یکی استاد پیشکسوت جراحی بود و دانشجویان بسیاری باید زیر دستش چاقو به دست می‌شدند، برای نجات جان انسان ها، اما صد افسوس ... این روز‌ها این افسوس‌ها بسیارند و درست است که داغ اتهام مرگ آن‌ها بر پیشانی کرونا خورده، ولی شما خودتان با یک حساب سرانگشتی بگویید چقدر در مرگ آن‌ها مقصرید؟
به گزارش ایسنا، از وقتی کرونا آمد، خیلی‌ها مردند، آنقدر زیاد که دنیا شگفت زده شد، سرمایه‌های بسیاری از دست رفت، چرخ‌های بسیاری از حرکت ایستاد، انسان در قفس رفتار‌های نابخردانه اش با طبیعت افتاد و هزینه‌های فراوانی به یکباره بر دوش دولت‌ها و ملت‌ها سنگینی کرد، سرمایه‌هایی از دست رفت که برخی شان را می‌توان با عدد و رقم شمرد و لیست شان را اعلام کرد و هزینه‌هایی که به سادگی نمی‌توان در قالب عدد و رقم شمرد.
یک حساب سرانگشتی می‌تواند اثبات کند که هزینه مادی و معنوی آموزش و تربیت و دستیابی به یک متخصص که انجام ۲۵۰۰ پیوند کلیه را در کارنامه اش دارد، در واقع خیلی بیشتر از آن چیزی است که در سرانگشت‌های ما بگنجد، حالا بگذریم از ضرر‌هایی که به جامعه علمی و پزشکی از امروز به بعدمان وارد شده است، به هر حال متخصص در کارخانه عمل نمی‌آید و به قولی عمر بسیار بباید پدر پیر فلک را تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید.
جمع سرمایه‌های مادی و معنوی ارزشمندی که یک سرزمین برای تربیت چنین ثروت‌های گرانبهایی صرف کرده نشان می‌دهد که بی توجهی خودخواهانه به پروتکل‌های بهداشتی چه ضرر‌های هنگفتی را به کشورمان تحمیل کرده و البته در ادامه، فقدان آن‌ها ضرر‌های بیشتری را به ما تحمیل خواهد کرد.
شاید شرکت کنندگان در یک مراسم عروسی که ساده انگارانه در خفا و دور از چشم مسئولان هشداردهنده، یا با افتخار و ابرام در تالار‌ها و تالار باغ‌ها و خانه‌ها دور هم جمع می‌شوند، علاوه بر به خطر انداختن جان خود و اقوام شان، با افزودن به تعداد بیماران مبتلا به کرونا و شلوغ کردن بیمارستان‌ها و افزایش میزان درگیری کادر پزشکی و پرستاری با این بیماری در از بین رفتن سرمایه‌های ارزشمند کشور هم مقصرند، تقصیری نابخشودنی که مجازات آن را باید در دادگاه وجدانشان دریافت کنند.
دکتر "غلامحسین نادری" استاد ارولوژی و متخصص پیوند کلیه، دکتر "حامد پارسا معین" و " دکتر فرهاد سرحدی" متخصصان جراحی عمومی از هرمزگان، دکتر "خضر خلیلی" و دکتر "غلامرضا فخری" از بوشهر، دکتر "سید محمد موسوی" متخصص اطفال بیمارستان حضرت زهرا (س) در اصفهان، دکتر "حبیب الله پیروی" استاد پیشکسوت جراحی و رییس اسبق دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، دکتر "مهدی وریجی" مسئول درمانگاه منطقه ۲۱ شهرداری تهران و ... تنها چند نفر از اهالی متخصص درمان این سرزمین هستند که تنها ظرف چند ماه، در جریان خدمت رسانی به بیماران کرونایی از دست رفتند، از دست رفتن هر یک از این افراد حتی اگر به صورت معمول در طول چندین سال و با فاصله بسیار از هم اتفاق بیفتد باز هم ضایعه‌ای بزرگ است چه رسد به اینکه همه را در عرض چهار ماه از دست بدهیم.
این‌ها تنها سرمایه‌هایی هستند که در بخش بهداشت و درمان کشور از دست رفته اند و سرمایه‌هایی که در رشته‌های دیگر همچون هنر و علم و صنعت طعمه مرگ شدند را جداگانه باید شمرد. در واقع وقتی بی توجه به هشدار‌های بهداشتی بدون ماسک در بازار مشغول خرید هستید، یا قلیان به دست در جمع دوستان نشسته اید یا مثلا وقتی پشت رول اتومبیل تان نشسته و خانواده را به سفری چند روزه می‌برید، فرصت زیادی دارید تا فکر کنید که سهم شما در بیمار شدن یا از دست رفتن امثال دکتر معین یا دکتر موسوی یا چرا راه دور برویم همسایه بالایی که تازه ازدواج کرده یا کارمند بانکی که امروز صبح به شما در حالی که سرفه می‌کردید خدمات داد یا عمو پرویز و خانواده اش که تا چند ساعت دیگر شاید با تعجب و اکراه و ترس از انتقال بیماری میزبان شما هستند چقدر است.
محاسبه سرمایه‌های مادی و معنوی که صرف تربیت و آموزش این متخصصان شده ضرب در سال‌هایی که این سرمایه‌ها رشد کردند و به بار نشستند کافی است تا نشان دهد یک ماسک نزدن ساده، اصرار بر سفر‌های غیرضرور و خوشگذرانی‌هایی که گویی هیچگاه قرار نیست قضا شوند، شمال رفتن‌های گاه و بیگاه، جنوب رفتن‌های بی موقع، پارک رفتن‌های شبانه و دورهمی‌ها و قلیان کشیدن‌های عجیب و ... همه و همه از آن کار‌هایی است که گرچه به نظر می‌رسد تاوانش را افراد خانواده و البته کادر بهداشت و درمان باید بدهند، اما در واقع این تاوان را یک ملت پس می‌دهد، ملتی که سرمایه‌های ارزشمندی که در دامان خود پرورده را حالا با بی توجهی خودخواهانه اش از خود می‌گیرد و نابود می‌کند و این عجیب‌ترین نوع تاوان دادن است که یک ملت بر خود هموار می‌کند.
متاسفانه براساس آنچه "حسین کرمانپور" مدیرکل روابط عمومی سازمان نظام پزشکی عنوان کرده، از فروردین ماه تا پنجم تیرماه حدود ۱۱۰ نفر از کادر درمانی کشور جان خود را از دست داده‌اند که ۶۰ درصد آن‌ها پزشکان عمومی و در مرتبه بعد، پزشکان متخصص هستند. تعداد قابل توجهی هم پرستار بودند، این آمار تقریبا قطعی بوده و نهایتا این تعداد به ۱۲۰ تا ۱۲۵ نفر برسد. "
او همچنین گفته است: "بیش از دو هزار نفر از پرسنل درمانی کشور نیز به این ویروس مبتلا شده‌اند که برخی کامل بهبود یافته، برخی همچنان عوارض بیماری را تحمل می‌کنند و برخی نیز بستری هستند. ما پیش‌بینی می‌کنیم که با مشخص شدن دقیق تعداد مبتلایان، این عدد به پنج هزار نفر برسد که البته با توجه به شرایط فعلی در روز‌های آینده به این آمار اضافه خواهد شد. "
امروز ۲۲ تیرماه است و ۱۷ روز از آن روز که کرمانپور این آمار را اعلام کرد گذشته، بعید نیست که نه تنها پیش بینی‌های او تحقق یافته باشد که وضعیت آمار‌ها با توجه به شرایط موجود، وخیم‌تر هم شده باشد.
کرمانپور همچنین خاطرنشان کرده است که در میان کادر خدمات، فیزیوتراپ‌ها، ماماها، پرسنل علوم آزمایشگاهی، نیرو‌های خدماتی و نظافتی، نیرو‌های تاسیساتی و تجهیزاتی و کادر بیماریار‌ها و بیماربر‌ها و... نیز تعدادی مبتلا شده و تعدادی نیز جان باختند، اما به دلیل اینکه کمتر با بیماران مبتلا به کرونا ارتباط مستقیم دارند، تعداد مبتلایان در آن‌ها نسبت به پزشکان و پرستاران نیز کمتر است.
اوایل که بیماری تازه از راه رسیده و حسابی گلوله باران مان کرده بود، کادر درمان خسته و بیحال شدند، آنزمان همگی پیام‌های تشکر برایشان فرستادیم، در مدحشان شعر گفتیم و ترانه خواندیم و برایشان هدیه بردیم، رعایت‌ها را به کمال رساندیم و کادر درمان را امیدوار کردیم که بزودی بر بیماری فائق می‌شوند و راهی خانه، اما نشد و نتوانستیم و شاید آنگونه که باید نخواستیم و دوباره کرونا جان گرفت و اینبار سنگین‌تر حمله کرد و حالا کادر درمان خسته‌تر از دوران پیک اول بیماری است.
این خستگی تنها جسمی نیست، روحی هم هست، فشار ساعت‌ها کار سنگین آنهم پیچیده در لایه‌های خفقان آور گان و ماسک، ساعت‌ها شنیدن صدای تنفس زجرآور صد‌ها بیمار بدحال، به چشم دیدن مرگ‌های بیشمار و دوری از خانواده، نگرانی هر لحظه ابتلا به بیماری و انتقال آن به خانواده‌ای که ماه هاست دوری شان را تحمل می‌کند، کمبود تجهیزات و هزار و یک درد دیگر، سوهان روح خسته آنان شده است و سخت‌تر از همه، مشاهده بی توجهی و بی تفاوتی مردم به اینهمه مشقتی است که گویی پایانی ندارد.
پرستار بیمارستان امیرالمومنین (ع) اراک می‌گوید: اکثر موارد کرونایی بستری در این بیمارستان فامیل هستند و بدنبال شرکت در جشن تولد، عروسی و مجالس ختم بیمار شده اند و حالا جمع فامیل یکدیگر را روی تخت بیمارستان ملاقات می‌کنند.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی استان مرکزی هم آرزو می‌کند که‌ای کاش شاهد این حجم وسیع عدم رعایت پروتکل‌های بهداشتی در استان نبودیم، تا بلکه تعداد مبتلایان به کووید۱۹ و موارد بستری کاهش پیدا می‌کرد و کادر بهداشت و درمان در استان مجال فراغت پیدا می‌کردند، ولی افسوس که خستگی ناشی از کار در چشمان این عزیزان موج می‌زند.
بر اساس آمار اعلام شده، تا روز گذشته مجموع بیماران کووید ۱۹ در کشور به ۲۵۵ هزار و ۱۱۷ نفر رسیده و متاسفانه مجموع جان باختگان این بیماری به ۱۲ هزار و ۶۳۵ نفر رسیده است.
گرچه خوشبختانه تاکنون ۲۱۷ هزار و ۶۶۶ نفر از بیماران، بهبود یافته یا از بیمارستان‌ها ترخیص شده اند، اما در حال حاضر ۳۳۳۸ نفر از بیماران مبتلا به کووید۱۹ در وضعیت شدید این بیماری تحت مراقبت قرار دارند، استان‌های خوزستان، آذربایجان شرقی، خراسان رضوی، هرمزگان و خراسان شمالی در وضعیت قرمز هستند، استان‌های تهران، البرز، لرستان، خراسان جنوبی، کهگیلویه و بویر احمد، زنجان، اصفهان، مازندران، گلستان و ایلام هم در وضعیت هشدار قرار دارند و وضعیت استان مرکزی چنانکه استاندار گفته نارنجی شده و چه بسا که به زودی قرمز شود.
حالا؛ شما که قرار است همین آخر هفته به عروسی بروید، یا شما که اصرار دارید در مراسم سوگواری شرکت کنید و فکر می‌کنید، اگر نروید حتما به صاحب عزا بی احترامی کرده اید، یا شما که با تکبر و تبختر فراوان برای کرونا شاخ و شانه می‌کشید و فکر می‌کنید آنچه از شیوع خطرناک این ویروس گفته می‌شود شایعه و مبالغه‌ای بیش نیست، یا شما که فکر می‌کنید باید همه این بیماری را بگیرند پس ماسک زدن فایده‌ای ندارد، یا شما که حوصله ماسک زدن ندارید و شما که فکر می‌کنید یک خرید کوچک چند دقیقه‌ای نیاز به ماسک زدن ندارد و... خودتان سرانگشتی حساب کنید که چقدر در به نیستی کشاندن سرمایه‌های زنده این سرزمین که برای درمان تان خود را در معرض تماس با ویروس قرار داده اند و در تحمیل بار سنگین اقتصادی ناشی از شیوع کرونا بر دوش هموطنان تان مقصر هستید.
