وحید حاج سعیدی؛ این روزها دیگر از مرگ هیچ کس تعجب نمیکنیم و نمیپرسیم چرا مرد؟! تصادف کرد؟ مریض بود؟ پیر و جوان هم ندارد... نه ... یک سرما خوردگی ساده که اصلاً هم خطرناک نیست (!) ولی نمیدانیم چرا تا کنون جان بسیاری از همشهریان ما را گرفته است؟!
از رئیس اداره، روحانی، فرهنگی گرفته تا کشاورز، بازاری، خانهدار و ... مرگهای غم انگیزی که نه تشییع جنازهای در کار است و نه مراسم عزاداری! خانوادهها نمیتوانند جنازه عزیزان شان را در آغوش بگیرند و برای آخرین بار وداع کنند! حتی حق ندارند کاور روی جنازه را باز کنند و برای آخرین بار صورت عزیز از دست رفته شان ببینند! بدون شک این نوع تشییع جنازه و تدفین سنگینی داغ عزیزان را صد چندان میکند و حسرتی ابدی بر دل خانوادههای سوگوار خواهد گذاشت... تسلیتها مجازی شدهاند، ولی درد هجران و دوری، واقعی است و جگر سوز...
با این وجود هنوز کرونا را جدی نگرفتهایم. بانکها و ادارات فعال هستند و مغازههای شهر شلوغتر از همیشه در حال داد و ستد...
ویروس کرونا در بیش از ۲۰۰ کشور دنیا رخنه پیدا کرده است و دنیا را به هم ریخته است، ولی عجب از کسانی که هنوز به آن با دیده شک و تردید مینگرند و حاضر نیستند الفبای مقابله با این ویروس و رعایت فاصله با دیگران و استفاده از ماسک و دستکش و شستشوی دست را هم انجام نمیدهند!
در حقیقت خطرناک از ویروس کرونا، ویروس کمسوادی و بیفرهنگی است که نمیتوانیم درک عمیقی از موضوعات اجتماعی داشته باشیم و چون هنوز خودمان یا اطرافیان مان به این ویروس دچار نشده اند، درد همسایه و سایر شهروندان را نمیبینیم و درک نمیکنیم قطع این زنجیره بستگی به نگاه، رفتار و نگرش ما دارد!
ای کاش تمام بنرهای شهر را به جای تبلیغات پوشاک و رستوران و دانشگاه و ... به تصاویر شهروندانی اختصاص میدادیم که این چند روز جان خود را از دست دادند! کادر درمان و پزشکی خسته از مراجعات بیشمار با لباسها و ماسکهایی که حقیقتاً راه رفتن نفس کشیدن با آنها دشوار است، شبانه روز در حال پذیرش بیماران هستند.
تختهای بیمارستانی پر شده است و نفس شهر به شماره افتاده است! اما هنوز عدهای بی تفاوت به عواقب پیش رو در حالی که دغدغه معیشت ندارند، در خیابانها ولو هستند و علاوه بر انتقال ویروس دردسرهای مضاعفی برای کادر درمان و پزشکی ایجاد میکنند.
دعوا، مصرف مشروبات الکلی و تصادفات این روزها در حال افزایش است و این بدان معناست که یک عده نه تنها جان خود، بلکه جان و سلامت دیگران برایشان مطرح نیست. بپذیریم کرونا در کمین ماست و با هر مراجعه غیر ضروری به بازار احتمال گسترش ویروس را افزایش میدهیم. یادمان باشد اگر به خودمان نیائیم، تا چند ماه دیگر باید این شرایط سخت را تحمل کنیم و شاید حسرت روزهایی را بخوریم که باید در خانه میماندیم و نماندیم!