(تصاویر) ترس ما از قرنطینه است نه از کرونا!

فرارو- افزایش شدید آمار مبتلایان و قربانیان کروناویروس در اسپانیا، این کشور را به چهارمین نقطه بحرانی جهان در این اپیدمی بدل کرده است. این امر سبب شد تا مقامات رسمی کشور اقدامات سختگیرانه تری را در جهت کنترل تردد شهروندان به کار بگیرند و سراسر این کشور را در حالت قرنطینه قرار دهند. اما در این میان برخی از افراد همچون بی خانمان ها نیز هستند که امکان اجرای چنین محدودیت هایی را ندارند. اما نگرانی این افراد نه از شیوع ویروس جدید که از خلوت شدن خیابان ها و در نتیجه کاهش تهدید آمیز منابع غذایی آن هاست. خبرگزاری آسوشیتدپرس در گزارشی تصویری به این موضوع پرداخته است.

در حالی که مقامات اسپانیایی به عموم مردم تأکید می کنند که ماندن در خانه بهترین راه برای مبارزه با همه گیری کروناویروس است، برخی از این مردم کماکان در خارج از خانه هستند چرا که مفهوم «خانه» برای آن ها به معنای خیابان های مادرید و بارسلونا است.

اسپانیا که در بین کشورهای کانونی شیوع کروناویروس، با حدود 48 هزار مبتلا و بیش از 3400 قربانی (تا 25 مارس)، در رتبه چهارم جهان قرار دارد، قوانین سختی را به اجرا در آورده است. این کشور به دستور مقامات رسمی به طور کامل به حالت قرنطینه در آمده و بسیاری از فروشگاه ها، ساختمان های اداری و حتی شهرها را به صورت شبانه روز به حالت تعطیل در آورده است.

اما در این خیابان ها و شهرهای متروکه که تقریباً هیچ کسی را نمی توان دید، چشم ها متوجه کسانی می شود که کماکان در خیابان ها و کوچه ها هستند. در بارسلونا که معمولاً شلوغ است، چهره هایی را با جعبه و پتو، تشک یا چادر، می توان دید که در پیاده روهای خلوت و در کنار درهای مغازه های تعطیل شده، خوابیده اند.

یکی از این بی خانمان ها به نام «گانا» که 36 سال سن دارد و بیش از 7 سال است که بی خانمان شده، در خصوص وضعیت این روزهای خیابان های اسپانیا می گوید: «گویی یک انفجار هسته ای رخ داده است و مردم در پناهگاه به سر می برند. فقط ما بی خانمان ها، در بیرون جا مانده ایم». وی از توقف بی سابقه فعالیت در ساخت درب آهنی یک فروشگاه مبلمان که مدتها بسته است، استفاده کرده و مکانی را با استفاده از یک جعبه مقوایی که با یک پتو پوشیده می شود، برای سر کردن شب مهیا کرده است.

بسیاری از مراکزی که پیش از این برای بی خانمان ها غذا تهیه می کردند نیز تعطیل یا ساعات کاری خود را کاهش داده اند. «ریکاردو» دیگر بی خانمان اسپانیایی که 32 سال سن دارد، در این خصوص می گوید: «فکر می کردم همه چیز را در این 12 سال خوابیدن در خیابان دیده ام اما نه! این سکوت تمام روز مرا ترساند ... بیش از این ویروس». او کف یکی از طاق های فروشگاه بزرگ مشرف به «لاس رامبلاس» را با چهار بی خانمان دیگر با ملیت های مختلف شریک شده است. پیاده رویی که یکی جاذبه های بندر بارسلونا است اما امروزه تنها سر و صدای موتورسیکلت های پلیس و شهرداری در آن شنیده می شود.

مقامات در تلاشند تا بسیاری از افراد بی خانمان را از خیابان ها خارج کنند بدون اینکه آنها را به یک پناهگاه گروهی ببرند، جایی که خطر ابتلا به ویروس حتی بیشتر از خیابان است. مرکز نمایشIFEMA در مادرید با 150 تختخواب به یک پناهگاه پیش ساخته تبدیل شده است. در بارسلونا نیز یک مدرسه قدیمی برای 56 نفر به یک پناهگاه موقت تبدیل شده و مقامات قول داده اند به زودی تختخواب بیشتری را در دسترس قرار دهند. اما دیگر بی خانمان ها که هنوز در خیابان مانده اند، نه از ویروس بلکه از این خیابان های خلوت در هراس اند. آن ها در یک مسئله اتفاق نظر دارند؛ خیابان های خلوت یعنی اینکه خبری از پول نیست و بدون پول هم خبری از غذا نیست!