شیر‌ها با کمین میان علف‌ها و درختان ابتدا شکار خود را انتخاب میکنند که معمولا از میان کوچکتر‌ها و آسیب دیده هاست. سپس برای حمله برنامه ریزی و تقسیم کار میکنند و اقدام به حمله میکنند.
شیر به خاطر بدن بزرگ و هیبت و چالاکیش در هنگام شکار لقب «سلطان جنگل» را به خود گرفته و به عنوان نمادی از پادشاهی و قدرت در طبیعت مطرح می‌شود. تصویر این جانور نیرومند دومین عضو بزرگ‌جثه‌ی سرده‌ی خود پس از ببر است. اگرچه بیشتر در مناطق ساوانایی آفریقا زندگی می‌کند و تنها تعداد کمی از آن در جنگل گیر در هندوستان یافت می‌شوند. با آنکه در گذشته شیر‌ها در آفریقا، خاورمیانه، و جنوب آسیا (از جمله ایران) به فراوانی یافت می‌شدند، امروزه تعداد محدودی از آن‌ها در آفریقا و آسیا باقی مانده‌اند که جمعیتشان به سوی کمتر شدن پیش می‌رود.
شیر‌ها ساختار اجتماعی مشخصی دارند که بر پایه‌ی تشکیل گروهی به سرپرستی یک تا سه نر و تعدادی ماده به همراه توله‌هایشان است. آن‌ها به صورت گروهی به شکار می‌روند و شکارکردن بیشتر بر دوش شیر‌های ماده است. با آنکه شیر‌های نر شکار نمی‌کنند، اما وظیفه‌ی محافظت از گروه و قلمرو را بر دوش دارند؛ ناحیه‌ای که می‌تواند تا ۲۶۰ کیلومتر مربع را پوشش دهد. اگر شیر آفریقایی به حیوانی حمله کند احتمال زنده ماندن آن بسیار ضعیف خواهد بود. این گربه‌ی بزرگ از بهترین و کامل‌ترین شکارچیان دنیا است.
