گزارش اولین روز جشنواره کن

روز آفتابی قشنگی است . و من روی ابرها پرواز مي کنم؛ نه از خوشحالی... که واقعا! الان که دارم براي‌تان مي‌نويسم سوار هواپيما هستم به مقصد نيس. "نيس" شهر بزرگ کرانه جنوبی فرانسه "کوت د آزور" است. مقصدم " کن" است، اما کن فرودگاه ندارد و تمام پروازهای اين منطقه از طريق فرودگاه شهر "نيس" انجام مي‌شود. پروازم حدود يک سا عت و چهل دقيقه طول ميکشد. اين اولين بار است که از فراز آسمان ها برای سایت «سينمای ما» مينويسم. 

با اين‌ که اولين باری نيست که به جشنواره فيلم کن مي‌روم دل تو دلم نيست. جشنواره فيلم کن هميشه غير قابل پيش‌بينی بوده است تا ببينيم امسال براي‌مان چه در چنته دارد.

هرچند که فيلم‌های ايرانی در شصت و يکمين جشنواره حضور چندان پررنگی ندارند، اما "کسی از گربه های ايرانی خبر نداره" جای خالی سينمای ايران را پر کرده است. اميدوارم که بهمن قبادی به کن بيايد تا برای اکران فيلمش حضور داشته باشد. دقيقا نمی دانم که کی فيلم اکران مي‌شود. 

چون هنوز برنامه کامل فيلم ها را ندارم. از طرفی خبر واثق دارم که آقای قبادی تا اين ساعت که من برای شما از فراز ابرهای سپيد مينويسم در ايران است. 

اما حضور ايراني‌ها در جشنواره شصت و يکم به" کسی از گربه های ايرانی خبر نداره" ختم نمي‌شود. فيلم «درباره الی» اصغر فرهادی در بخش بازار برای خريداران و پخش کنندگان به نمايش در می آيد. 

از ديگر ايرانی تباران حاضر در جشنواره مي‌توان به آقای داريوش شکف اشاره کرد که با فيلم " هفت خدمتکار" در قسمت بازار حضور دارند. هفت پيشخدمت که هفت سال پيش فيلم برداری شده است آخرين فيلم آنتونی کوئين قبل از مرگش است. اين فيلم، جشنواره کوچک و کم سر و صداتر موناکو را که هم زمان با جشنواره کن برگزار می‌شود؛ آغاز مي‌کند. 

خيلی دلم مي‌خواهد اين فيلم را ببينم. بازی آنتونی کويين در فیلمی به کارگردانی یک فیلمساز ايرانی برايم جالب است.

اما خوب که فکر مي‌کنم، چيزی که جشنواره امسال را برايم هيجان انگيز تر از هر سال دیگر کرده است، حضور کوئنتين تارانتينو است. من هم مثل باقی بر و بچه های این نسل، با تارانتينو خاطره زياد دارم. خيلی هيجان ديدن "لعنتی های بی آبرو" را دارم. 

يادم می آيد که چه قدر دوست داشتم "قصه های عامه پسند" را روی پرده سينما ببينم. اين اتفاق افتاد و سال‌ها پيش در سينمايی فکسنی در قسمت قديمی شهر کلن، که فيلم‌های از هر باغی گلی نشان مي‌داد، این فيلم را هم بر پرده ديدم. رقص معروف جان تراولتا روی پرده ديدنی بود. اميدوارم که براد پيت يک "لعنتی بی آبرو"ی درست و حسابی باشد و فيلم، فيلم خوبی از آب دربیاید. هر چند شک دارم که خاطره خوش "قصه های عامه پسند" تکرار شود.

اما بشنويد از رايزنی های من با کمپانی يونيورسال برای مصاحبه اختصاصی با تارانتينوی کبیر که هنوز در دست بررسی آقايان روابط عمومی يونيور سال است.

خب،کم کم هواپيما ارتفاعش را کم مي‌کند و کو های آلپ نمايان شده اند. اما هنوز چشم‌مان به جمال دريای لاجوردی مديترانه روشن نشده است.

شهر کن، شهر کوچکی است که محبوبيت‌‌اش بيشتر برای فستيوال فيلم است و حضور سالانه ستاره های سينما در همین جشنواره. اما چيزی که در کن توجه مرا هميشه به خود جلب مي‌کند، عرب های بسيار ثروتمندی است که با ماشين های لامبورگينی و فراری نمره رياض يا دوبی در کن جولان ميدهند.

دوسال پيش در کن، برای اولين بار در عمرم پنه‌لوپه کروز را ديدم. او ريزه ميزه و گرم و صميمی بود، لباس سرخ رنگی بر تن داشت و برای اکران فيلم بازگشت " وولور" به کن آمده بود. کروز بسيار جذاب بود و توجه همه را جلب کرده بود. اما جذاب تر از او و کارگردان خوش آوازه اسپانيايی فيلم، پدرو آلمودوبار، خود فيلم بود. اين فيلم را بارها ديده‌ام و به جرات مي‌توانم بگويم که جزو بهترين فيلمهایی است که تا به امروز تماشا کرده‌ام.

پنه‌لوپه کروز و المودوبار در جشنواره امسال نيز با هم همکاری دارند و با فيلم " آغوشهای شکسته" قرار است که حال و هوای کن را اسپانيايی بکنند.

ارتفاع کمتر و کمتر ميشود. بايد بند و بساط را جمع کنم و صندلی و ميز را به حالت عادی برگردانم و برای فرود آماده شويم. با اين حال هنوز خبری از دريا نيست. از اين بالا از رشته کوههای آلپ برايتان چند عکس می آندازم . امسال قصد دارم که شما را در لحظه لحظه سفرم با خود همراه کنم. 

اين روزنوشت‌ها قرار نيست فقط سينمايی باشد، شايد هم کمی سياحتی شد. اگر هم قرار بود کمی سياسی شود مي‌نوشتم که روزنامه آلمانی در هواپیما کنار دستم باز است که در آن مصاحبه اي طولانی با محسن رضايی نامزد رياست جمهوری انجام شده است که حال خواندنش را ندارم.

اين آقای بغل دستی من با کنجکاوی به تايپ کردن فارسی من نگاه مي‌کند و لبخند مي‌زند و سر حرف را باز مي‌کند. او هم مقصدش کن است. شغلش خريد فيلم های سينمايی برای شبکه تلويزيونی آلمانی RTL است. تبليغ "درباره الی" را مي‌کنم که مي‌گويد بيننده هاي‌شان حال فيلم های جدی را ندارند!