ایالات متحده آمریکا در حال بررسی راه های پشتیبانی لجستیکی برای جنگ افغانستان است. به گفته مقامات نظامی و پنتاگون راه های ایران نیز توسط متخصصان لجستیکی در حال بررسی است تا شاید توسط نیروهای متحد ناتو مورد استفاده قرار گیرد.
این برای اولین بار نیست که شایعه همکاری ایران و آمریکا در سال های اخیر و در پی جنگ های افغانستان و عراق بر سر زبان ها می افتد.اولین زمزمه های این چنینی پس از حمله آمریکا به افغانستان شنیده شد که واقعیت داشتن آنها چندان نیز دور از ذهن نبود چرا که ایران و آمریکا در معاندت با طالبان در افغانستان اراده مشترکی داشتند.بر طبق گفته ها ایران با جلوگیری از عقب نشینی نیروهای طالبان به مناطق مرزی دو کشور شرایط محاصره و شکست نیروهای طالبان را به وجود آورد.
در جنگ عراق نیز اخبار مشابهی شنیده می شد. ولی شاید این برای اولین بار باشد که مقامات آمریکایی رسماً از بررسی و استفاده احتمالی نیروهای نظامی یا لجستیکی آمریکا از خاک ایران صحبت می کنند.
نیویورک تایمز در این باره نوشته است: «این تحرکات براساس تلاش آمریکا برای توسعه جایگزین های قابل اطمینانی برای گذرگاه «خیبر» در خاک پاکستان که روز به روز بیشتر زیر آتش نیروهای طالبان قرار می گیرد، صورت می پذیرد و آمادگی برای از دست دادن احتمالی قرارگاه مهم هوایی قرقیزستان و همچنین در عکس العمل به نگرانی فزاینده از نفوذ روسیه در ایجاد ممانعت برای عبور نیروهای آمریکایی و ناتو از ازبکستان و تاجیکستان به سوی افغانستان صورت می گیرد.»
نیویورک تایمز در ادامه عنوان کرده است: «پنتاگون و مقامات نظامی عنوان کرده اند آمریکا با توجه به عدم وجود روابط بین دو کشور، توصیه نمی کنند آمریکا از راه های ایران استفاده کند. مقامات آمریکایی عنوان کرده اند مواضع اخیر دولت آقای اوباما در برابر ایران شامل استفاده از راه های این کشور نمی شود اما سیاستگذاران پنتاگون و ناتو بر اساس طرح مطالعه تمامی راه های ممکن، راه های ایران را از بندر چابهار، به سوی دریای عمان که در ادامه به راهی در غرب افغانستان که اخیراً توسط هند ساخته شده، متصل می شود، مورد مطالعه قرار داده اند. این مسیر کوتاه تر و امن تر از مسیر فعلی پاکستان است.
جف مورل مسوول بخش مطبوعاتی پنتاگون نیز در این باره عنوان کرده است: «در زمینه طراحی، طراحان نظامی ما به تمامی جاده هایی که امکان رساندن منابع به نیروهایمان در افغانستان وجود دارد نظر کرده اند. به هر شکل، همانگونه که شما هم انتظار دارید آنها کار خود را با نگاه امکان سنجی لجستیکی ارائه می کنند نه با واقعیات سیاسی.»
