فرارو - تیم فوتبال آرژانتین موفق شد با شکست دادن بلژیک به مرحله نیمه نهایی جام جهانی برسد.
به گزارش سرویس ورزشی فرارو، تیم های آرژانیتن و بلژیک در شرایطی در مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی رودرروی هم قرار گرفتند که همه نگاه ها متوجه جام جهانی 1986 مکزیک بود؛ جایی که دو تیم در نیمه نهایی به هم خوردند و در نهایت این مارادونا بود که توانست بر تیم انزو شیفوی جوان غلبه کند و راهی فینال شود. فینالی که در نهایت با برتری آلبی سلسته و عنوان قهرمانی آنها همراه شد. البته آن بازی دومین باری بود که این دو تیم در جام جهانی به مصاف هم می رفتند. پیش تر در سال 1982 این دو تیم در مرحله گروهی به مصاف هم رفته بودند که تیم بلژیک موفق شده بود آرژانتین را از پیش رو بردارد.
آرژانتین و بلژیک کلا زیاد با هم بازی نکرده بودند و پیش از بازی در یک چهارم جام جهانی برزیل 4 بار در تاریخ مقابل هم به میدان رفته بودند که سه بار تیم آرژانتین برنده از میدان خارج شده بود. شاید همین آمار بود که پیش از بازی رای به برتری هم تیمی های مسی حداقل روی کاغذ می داد.
اتفاقی که خیلی زود و در نیمه اول عملی شد و گونسالو ایگواین در دقیقه 8 با گلی که به ثمر رساند کار را به نفع آرژانتینی ها کرد. تیمی که عادت کرده بود در دقایق پایانی گل بزند این بار در دقیقه 8 بازی گلزنی کرد تا 92 دقیقه باقی مانده را از اندوخته اش دفاع کند. بلژیکی ها هم که بعد از سال 1986 به این طرف رنگ حضور در مرحله یک چهارم نهایی را ندیده بودند امید داشتند که ادن ازر، ستاره شماره ده تیم بتواند کاری کند ولی این بازیکن هم در این دیدار مثل همتای آرژانتینی اش روز درخشانی نداشت.
اما در سوی مقابل هم این بار ایگواین با گلی که به ثمر رساند نه تنها موفق شد اولین گلش در این جام جهانی را به ثمر برساند بلکه سابیا، مربی ارژانتین را هم به داشتن گلزن اماده دیگری امیدوار کرد. ایگواین به رغم 4 گلی که در جام جهانی 2010 به ثمر رسانده بود در این جام کم فروغ نشان داده بود و زیر تیغ انتقاد رسانه های آرژانتینی هم قرار گرفته بود.
با گلی که ایگواین در نیمه اول به ثمر رساند آرژانیتن نیمه اول را دست پر به رختکن رفت و کار در نیمه دوم هم چندان پرافت و خیز دنبال نشد. اگرچه بلژیکی ها خودشان را به آب و آتش نزدند ولی چند موقعیت هم داشتند که نتوانستند از آنها بهره ای ببرند. البته شاید بلژیک هم اسیر آمار خوبی شد که آرژانتین در جام جهانی از خودش به جا گذاشته بود. در واقع تیم آلبی سلسته هرگاه در 15 دقیقه اول بازی موفق شده بود گل اول بازی را به ثمر برساند دیگر بازی را نباخته بود؛ حداقل از جام جهانی 1958 به این طرف!
البته بلژیکی ها هم اماری داشتند که دل خوش به آن بودند؛ آنها هر 6 گل خود در این جام را از دقیقه 70 به بعد زده بودند ولی انگار در این بازی همه چیز برای آنها تمام شده بود. بلژیک هرچه زد به در بسته خورد تا بازی با همان تک گل ایگواین و به سود آرژانتین به پایان برسد. انگار بلژیک هر سال که قرار است نسلی طلایی داشته باشد باید به آرژانتینی بخورد که برای قهرمانی در جام تیمش را بسته است.
