قربان اوغلی؛ خط سازش یا نرمش قهرمانانه؟

جاوید قربان‌اوغلی در روزنامه بهار نوشت:

گزارش ظریف به کمیسیون امنیت ملی درباره سفر نیویورک و گزارش سیدحسین نقوی سخنگوی این کمیسیون که با سوءاستفاده جناحی یکی از روزنامه‌ها جنجالی را دامن زده است و ظاهرا همچنان ادامه دارد، امری ناخوشایند در حوزه منافع ملی بود که بی‌تردید سایه آن بر مذاکرات هفته آینده ژنو سنگینی خواهد کرد.

شرایط کشور و حساسیت مذاکرات هفته آینده هسته‌ای از هر زاویه‌ای که به آن نگریسته شود، هر عقل حکیمی را بر آن وامی‌دارد که از تضعیف روحیه جبهه خودی که عازم این کارزار دیپلماتیک است پرهیز کند. اگر این اصل عقلانی را بپذیریم لاجرم سوالات ذیل مطرح می‌شود:

1) نماینده‌ای که سخنگویی کمیسیون امنیت ملی را نیز بر عهده دارد با کدام مجوز مطالبی را که تردیدی در طبقه‌بندی بودن آن نیست، در اختیار رسانه‌ها قرار داده است. تصور می‌کنم حتی تکذیبیه‌ای هم که از طرف ایشان صادر شد، نمی‌تواند از تاثیرات خطای سهوی یا عمدی ایشان بکاهد.

قصد آن ندارم درباره نیت این نماینده محترم تردیدی به خود راه دهم، با این وجود آگاهی از این‌که این نماینده محترم ریاست ستاد انتخاباتی یکی از نامزدهای اصولگرا را در انتخابات 92 برعهده داشت (خبرگزاری مهر 4 خرداد 1392، کد خبر:2062168) هر تحلیلگری را وادار می‌کند تا بین انتشار آن خبر (احتمالا سهوی) و پیشینه سیاسی آقای نماینده به تحقیق بپردازد.

2) حتی در صورت پذیرش خطای سهوی سخنگوی محترم نمی‌توان تیتر روزنامه کیهان را تنها ناشی از کار رسانه‌ای دانست. تیتر جنجالی این روزنامه غوغاسالار که ظاهرا از حاشیه امنیتی بی‌حد و مرز برخوردار است، هم از جانب منبع خبر (سخنگوی کمیسیون امنیت ملی) و هم سرکار خانم مرضیه افخم سخنگوی وزارت خارجه تکذیب شد، با این وجود این روزنامه با اصرار بر اقدام غیراخلاقی خود که یقینا منافع کلان کشور را هدف قرار داده است،

تیتر اول روزنامه را به همین موضوع اختصاص داده و در اقدامی که برخلاف کلام صریح مقام معظم رهبری در تایید دیپلماسی دولت در نیویورک است، نوشت: «برخورد صادقانه ظریف خط سازش را به هم ریخت».

کیهان در شرایطی بر انتخاب این تیتر اصرار ورزیده که فرد صادقی که کیهان مدعی آن است، با صریح‌ترین شکل ممکن در صفحه فیس‌بوک خود نوشت: «باعث تاسف است که یک و نیم ساعت بحث جدی، صمیمانه و خصوصی با نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی، که صراحتا توافق شده بود محرمانه و غیرقابل نقل خواهد ماند، در چندجمله خلاصه شد که هیچ ارتباطی با بحث مفصل من نداشت و به مطبوعات درز داده شد.

بدتر از آن افرادی که خود را قاضی صداقت بنده دانسته و با تیتر کوچک صداقت مرا می‌ستایند، با بزرگ‌ترین تیتر ممکن جمله‌ای را از من به عنوان نقل‌قول مستقیم از بنده منتشر کردند که با آنچه گفته بودم مطابقت نداشت. جالب آنجاست که کسانی که ادعای ولایتمداری دارند جلوتر از رهبری حرکت می‌کنند و هیچ از خود نمی‌پرسند که اگر ایشان مصلحت می‌دیدند خودشان مصادیق را روشن می‌فرمودند.»

اگر قول کیهان، صداقت ظریف را که مبنای خبر است ملاک قرار دهیم وی به صراحت بر چند نکته تاکید کرده است.

اول: محرمانه و غیرقابل نقل بودن مطالب مطرح در کمیسیون

دوم: درز آن به مطبوعات

سوم: مطابقت نداشتن تیتری که به‌عنوان نقل‌قول مستقیم از ایشان منتشر شده است. ظریف به روشنی هم اقدام آن نماینده محترم را کاری خلاف دانسته و هم اتهام کیهان را، که مدعی شده «صداقت ظریف» خط سازش را برهم زده است.

3) بر این باورم که خطای بزرگ‌تر کیهان نه در نقل مطالب عاری از صحت به وزیر خارجه، بلکه قلب دیدگاه رهبری است. رهبری نظام با طرح «نرمش قهرمانانه» رویکرد جدیدی را در حوزه سیاست‌های کلان نظام و دریچه‌ای نو برای برون رفت از شرایطی که حاصل سیاست‌های دولت‌های نهم و دهم در حوزه‌های استراتژیک و خصوصا مذاکرات هسته‌ای است، گشودند.

کاری که روحانی و به تبع او تیم دیپلماسی دولت در نیویورک انجام داد، کاملا در راستای استراتژی مقام معظم رهبری در پیشبرد این استراتژی بود که اجماع نخبگان نظام در ارکان مختلف اداره کشور بر صحت آن تاکید دارد. از همه این‌ها مهم‌تر، تایید و حمایت از دیپلماسی دولت پس از سفر نیویورک نیز کافی بود تا به‌قول ظریف «کسانی که ادعای ولایتمداری دارند جلوتر از رهبری حرکت می‌کنند و هیچ از خود نمی‌پرسند که اگر ایشان مصلحت می‌دیدند خودشان مصادیق را روشن می‌فرمودند.»

آقای شریعتمداری که خود را ذوب در ولایت می‌داند و «صداقت ظریف» را عامل برهم زدن خط سازش می‌داند، چگونه می‌تواند به این پارادوکس پاسخ دهد که مجموعه نظام بر رویکرد دولت در سیاست خارجی مهر تایید می‌زند، روزنامه تحت امر او این سیاست‌ها را «خط سازش» می‌نامد و طرفه آن‌که همان فرد صادق مورد ادعای شریعتمداری با خواندن تیتر کیهان راهی بیمارستان می‌شود؟ آقای ظریف باید با چه زبانی بگوید که مطالب منتشره از سوی کیهان را تایید نمی‌کند. فرار به جلوی آقای شریعتمداری پس از انتشار جواب علنی ظریف به ادعاهای کیهان چگونه قابل تفسیر است؟

4) بگذارید برای یک‌بار هم که شده بی‌هیچ رودربایستی سخن بگوییم. چه کسی مسئول پرده‌دری‌ها، آبرو بردن‌ها و اتهام‌زنی‌های جریده‌ای است که با پول بیت‌المال اداره می‌شود و هیچ حد و مرزی برای اعمال هنجارشکنانه خود قائل نیست و از بالاترین مصونیت برخوردار است.

روز گذشته در یادداشتی بر این نکته تاکید کردم که در مذاکرات حساس هفته آینده در ژنو، ظریف نباید در شرایطی که رودرروی حریف (بلکه حریفان) نشسته، نگران غضنفرهای جبهه خودی باشد و در شرایطی که کشور به خاطر سوءمدیریت این پرونده در هشت ‌سال گذشته با مشکلات عدیده‌ای مواجه شده و ملت بزرگ و سرفراز ایران در مضیقه قرار گرفته؛ ظریف و تیم همراه او باید با پشتوانه حمایت رهبری و ملت و بدون نگرانی از تخریب جناح‌های خودی وارد این کارزار شوند. نباید اجازه داد کسانی که هشت‌سال بر طبل حمایت از دولت و مذاکره‌کنندگان قبلی که کارنامه‌شان امروز پیش‌روی ملت است؛ کوبیدند، امروز با سیاه‌نمایی کارنامه درخشان نه هشت‌ساله که چندهفته‌ای دولت جدید را زیر سوال برند.

دولت جدید اگر تنها بتواند قطاری را که دولت مورد حمایت آقای شریعتمداری ترمز آن را کنده و بیرون انداخته بود با عقلانیت و تدبیر از خطر سقوط نجات دهد کاری کرده کارستان. به آقای شریعتمداری پیشنهاد می‌کنم با مروری به سرمقاله‌های خود در سال‌های دولت نهم و دوسال اول دولت دهم در حمایت صددرصدی از دولتی که کارنامه‌اش پیش روی ملت است و با رای خود خط بطلان بر آن زدند، این‌قدر شجاعت و شهامت داشته باشد که در همان ستون خود از ملت عذر خواسته و از آنان بخواهد که او را مورد عفو قرار دهند.

5) به نهاد‌های نظارتی و خصوصا ریاست محترم مجلس شورای اسلامی نیز پیشنهاد می‌شود که با تعیین کمیته‌ای به موضوع جنجال اخیر و تبعات غیرقابل انکار آن بر کشور در مقطعی که همه بر حساسیت آن اذعان دارند، بپردازد. وزارت ارشاد که در دولت گذشته به‌خاطر یک کاریکاتور؛ انتشار یک خبر یا انتخاب یک تیتر روزنامه‌ای را به تعطیلی می‌کشاند، چگونه می‌تواند در مقابل اقدام قانون‌شکنانه روزنامه‌ای که با پول بیت‌المال و کمک‌های بی‌حد و حصر به حیات خود ادامه می‌دهد و سیاست‌های کلان کشور را که مورد تایید رهبری است زیر سوال می‌برد، سکوت اختیار کند.