پسر جواني که مردي را به خاطر آزار و اذیت مادرش پس از 13 سال انتظار به قتل رسانده بود، با تایید حکم مجازاتش از سوی دیوان عالی کشور، با رهايي از مجازات اعدام به پرداخت ديه محکوم شد.
تير ماه سال 88 ماموران پليس آگاهي شهرستان استهبان در جريان کشف جسد مردي در کوه‌هاي اطراف‌اين شهر قرار گرفتند. کارآگاهان پس از حضور در محل دريافتند مرد ناشناس با شليک گلوله از پا در آمده است.
پس از تحقيقات پليس، مشخص شد که عامل جنايت پس از کشاندن قرباني خود به آن محل، او را از پا درآورده بود. پس از بررسي‌هاي مقدماتي، جسد به پزشکي قانوني منتقل شد و تيم جنايي براي شناسايي هويت مقتول به بررسي پرونده افراد گمشده پرداختند.
در ادامه، خانواده مردي به نام امير با مراجعه به پليس از ناپديد شدن او خبر دادند که آنها با مراجعه به پزشکي قانوني جسد را شناسايي کردند. با شناسايي هويت مقتول، روند رسيدگي به پرونده وارد مرحله تازه‌اي شد و کارآگاهان در جريان تحقيقات از خانواده مقتول دريافتند او آخرين بار همراه پسر جواني به نام رضا براي تفريح به حاشيه شهر رفته بود.
در ادامه دستگيري رضا21 ساله در دستور کار ماموران قرار گرفت اما همزمان با اين جنايت او ناپديد شده بود که اين موضوع احتمال قتل از سوي او را قوي‌تر کرد. سرانجام با تجسس‌هاي گسترده، متهم شناسايي و دستگير شد.
او در بازجويي‌هاي مقدماتي، منکر قتل شد اما در ادامه لب به اعتراف گشود و گفت: «به خاطر کينه‌اي قديمي مرتکب قتل امير شدم.» با تکميل تحقيقات، پرونده اين جنايت با صدور کیفرخواست براي رسيدگي در اختيار قضات دادگاه شعبه چهارم دادگاه کيفري استان فارس قرار گرفت.
متهم در جلسه دادگاه ادعا کرد مقتول مهدور الدم بوده و به‌اين خاطر مرتکب قتل او شده است. قضات دادگاه سپس‌اين ادعا را رد کرده و متهم را با توجه به درخواست اولياي دم به قصاص محکوم کردند.
در ادامه پرونده با اعتراض متهم، به ديوان‌عالي کشور فرستاده شد که قضات ديوان‌عالي کشور پس از بررسي حکم، آن را با توجه به ادعاي متهم در رابطه با مهدور بودن مقتول نقض کرده و براي رسيدگي دوباره به شعبه هم عرض ارسال کردند.
دور دوم محاکمه
رضا اين بار در شعبه دوم دادگاه کيفري و به رياست قاضي عرفاني‌زاده محاکمه شد. پسر جوان اين بار هم با تکرار ادعاهاي قبلي خود گفت: «13 سال قبل متوجه ارتباط مقتول با مادرم شدم و از آن زمان از او کينه به دل داشتم تا اينکه سال 88 با تهيه اسلحه‌اي او را در کوه‌هاي استهبان کشتم. مقتول زمانی که من بچه بودم یک روز مادرم را مقابل چشمان من مورد آزار و اذیت قرار داد.
پس از آن همیشه مزاحم مادرم بود. وقتی یاد مزاحمت های امیر می افتادم تمام وجودم پر از خشم می شد. همیشه به دنبال فرصتی برای انتقام بودم اما به خاطر اینکه بچه بودم نمی توانستم کاری انجام دهم تا اینکه توانستم اسلحه ای تهیه کنم. روز حادثه مقتول را به بهانه گردش به خارج شهر بردم. در آنجا ابتدا او را خفه کرده و بعد برای اینکه کینه ام را نشان دهم به جسدش شلیک کردم. وقتی متوجه شدم که ماموران جسدش را پیدا کرده اند فراری شدم تا اینکه ماموران دستگیرم کردند. امیر مادرم را به زور مورد آزار و اذیت قرار داده بود و مجازاتش مرگ بود.»
رئیس دادگاه: چرا شکایت نکردی؟ 13 سال از این ماجرا گذشته بود و کسی حرف من را باور نمی کرد با شکایت فقط آبروی مادرم می رفت. متهم به قتل در آخرین دفاعیاتش با تکرار ادعاهای قبلی خود گفت: مقتول مادرم را مورد آزار و اذیت قرار داده بود و از او کینه داشتم.
نجات از مجازات قتل
قاضي عرفاني‌زاده و چهار قاضي مستشار، پس از محاکمه متهم او را با توجه به‌اينکه با تصور مهدورالدمي مرتکب قتل شده بود به پرداخت ديه محکوم کردند. این بار با اعتراض اولیای دم پرونده برای رسیدگی به دیوان عالی کشور فرستاده شد که قضات دیوان عالی کشور حکم دادگاه را تایید کردند و پسر جوان از مجازات اعدام نجات یافت.
منبع: روزنامه قانون
