جامعه شناس

تقی آزاد ارمکی، جامعه شناس گفت: «چرا مردم دادشان از تعطیلی‌های مکرر مدارس در نمی‌آید؟ این نشان می‌دهد آموزش و پرورش، ان اهمیتی که در طراحی کلی آن وجود داشته را ندارد. درواقع اینطور نیست که دانش آموز بخشی از اخلاق، فرهنگ پذیری و آموزش و تربیت را در خانه و بخشی را در مدرسه می‌آموخته است. چون مدرسه این تکلیف را انجام نداده، حالا هم خانواده نمی‌گوید چه شد (چرا مدرسه تعطیل شد). این نشان می‌دهد از قبل تعطیلات فعلی و حتی قبل از کرونا خانواده‌ها این وظیفه را انجام می‌داده‌اند. خانواده‌ها بالاجبار در این تصمیم قرار گرفته‌اند که همه چیز به عهده خودشان باشد. از انتخاب مدریه و رفت و آمد دانش اموز تا انجام تکالیف بر عهده خانواده است. برخی، حتی تکالیف بچه‌ها را هم خودشان می‌نویسند. برخی که باهوش‌تر هستند معلم خصوصی می‌گیرند؛ بنابراین تنها فشار تعطیلات مدارس بر دوش مادران شاغل و امثالهم است؛ بنابراین اتفاق عجیبی رخ نداده است.»

دکتر کلاهی گفت: «اگرچه افزایش قیمت دلار نگرانی‌هایی را در جامعه ایجاد کرده، اما تبدیل مشکلات اقتصادی به مسائل اجتماعی نیازمند یک فرآیند است. صرف وجود یک مشکل اقتصادی، لزوماً به واکنش اجتماعی و اعتراضات خیابانی منجر نمی‌شود. بلکه باید مجموعه‌ای از شرایط و عوامل کنار هم قرار گیرند تا یک بحران اقتصادی به اعتراضات اجتماعی تبدیل شود.»

یک جامعه شناس در مناظره تلویزیونی از وضعیت زنان انتقاد کرد.

آنتونیو نگری فیلسوف و جامعه شناس ایتالیایی در نود سالگی در پاریس در گذشت.

روز گذشته (سه‌شنبه، ۲۱ آذرماه) مهدی ثریا به علت کهولت سن از دنیا رفت.

اعتماد آنلاین نوشت:‌امروز ۴ آبان‌ماه ابراهیم فیاض میهمان برنامه سند چشم‌انداز در شبکه چهار سیما بود که پس از دقایقی از برنامه اخراج شد.

هاله لاجوردی، استاد سابق جامعه‌شناسی دانشگاه تهران و نویسنده درگذشت.

محسن رنانی گفت: ما با قطع ارتباطات مواجه شده‌ایم. بهترین آ‌دم‌ها را هم سر جای خودشان بگذاریم، چیزی عوض نمی‌شود، زیرا ارتباطات و تعامل متوقف است. در جامعه‌شناسی به چنین وضعیتی انسداد تعاملی می‌گویند. یعنی شما روبه‌روی هم قرار می‌گیرید، نه می‌توانید طرف مقابل را عقب بزنید و نه طرف مقابل می‌تواند شما را عقب بزند. نمی‌توانید با هم گفتگو کنید و به جمع‌بندی برسید.

جامعه‌شناسان به افشای سطوح و لایه‌هایی از هنر می‌پردازند که سبب می‌شود هنرمند در زمینه اجتماعی‌اش قرار گیرد و ساز و کار‌های تولید هنر آشکار شود. از این‌رو است که گفته می‌شود «جامعه‌شناسی» و «هنر» دوستان خوبی نیستند.

ایرانی‌ها نراقی را فراموش نخواهند کرد حتی آن‌ها که با نوشته‌هایش موافق نیستند. نراقی کار خود را نقد فرهنگی و نقد اجتماعی می‌دانست. او می‌خواست ما را به تأمل وا دارد. او ادامه روشنگران دوره مشروطه کسانی مانند میرزاحبیب اصفهانی و محمدعلی جمالزاده بود.

علیرضا علوی‌تبار در یادداشتی نوشت: ظاهرا من سلامت از جنگ برگشتم، اما در واقعیت هیچ‌کس از جنگ سالم برنمی‌گردد. تکه‌ای از دل شکسته ما آنجا می‌ماند. هنوز هم از یک سو دائم نگران آینده‌ام. از سوی دیگر همراهان تلاشگر را که می‌بینم، آرامش پیدا می‌کنم. هنوز هم نشانه‌های زندگی و تلاش دیده می‌شود. آیا این همان آینده نیست که در حال می‌بینیم؟

عماد افروغ درباره اظهارات برخی افراد و جریان‌های عمدتاً بیگانه درباره تعطیل کردن مراسم عزاداری گفت: حرف‌هایی که درباره تعطیلی عزاداری محرم زده می‌شود هم نامعقول است و هم بوی دین‌زدایی می‌دهد. قرار نیست که ما در برابر تعصبات دینی معدود افراد و گروه‌های تندرو از آن طرف بام بیافتیم و بگوییم اصلاً هیچ مراسمی برگزار نشود.

مقصود فراست خواه ‌می‌گوید: در جعبه سیاه مشروط‌شدنِ قدرت، همه‌چیز از دید ما پنهان است. باید بپرسیم چه فرایند‌هایی در محتوای جامعه اتفاق افتاده و چه تحولاتی در آگاهی‌های میانی و ضمنی جامعه صورت گرفته که سرآخر به بالانس و مقید‌شدن قدرت انجامیده است. چه شرایط و فرایند‌هایی درون جامعه بوده که نتیجه آن مشروط‌شدن قدرت شده است؟ ما معمولا با محتوای درونی این جعبه سیاه کاری نداریم و به‌سادگی می‌خواهیم به نقطه آخر و لحظه فینال برسیم؛ اما وقتی چنین نمی‌شود، پس حتما ما عقب‌مانده‌ایم! درحالی‌که ما باید بازگردیم و آن جعبه سیاه را بگشاییم و توضیح دهیم که در آن جعبه سیاه چه اتفاقاتی رخ داده.

مدنی جامعه شناس و پژوهشگر می‌گوید: جنبش‌ها محصول بحران در شرایط زندگی مردم هستند. شرایط غیر قابل تحمل است که مردم ناراضی را وادار به کنش اعتراضی می‌کند. در واقع بی‌اعتمادی به نهاد‌های مدیریت‌کننده جامعه عامل مهم اعتراض و کنش اعتراضی است. مردم برای تفریح و سرگرمی یا تفنن در کنش‌های اعتراضی درگیر نمی‌شوند، آن‌ها ریسک اعتراض را می‌پذیرند تا برای ایجاد زندگی بهتر بجنگند.

عماد افروغ گفت: همان روز‌های اول شیوع کرونا، به این مسأله توجه داده شد که برخورد صفر و یک با پدیده لایه مندی، چون کرونا کار درستی نیست. نباید کرونا را صرفا پدیده‌ای طبیعی می‌دیدیم که متاسفانه این گونه شد.

صداو سیما حتی صدای منتخب ملت را منعکس نمی کند، در این صورت چگونه انتظار داشته باشیم صدای مردم بی صدا هم منعکس شود.

خودکشی یکی از سمبل‌های مشکلات اجتماعی بزرگتری است که به «انزوای اجتماعی» بر می‌گردد.

یک جامعه‌شناس، با اشاره به پرونده یک قاری قرآن، تاکید می‌کند که «نهادهای اجتماعی باید حامل نظام‌های کنترلی باشند و با مشارکت مردم، این نهادها کنترل شوند. نگوییم معلمی شغل مقدسی است؛ نه، باید نهاد خانه و مدرسه وجود داشته باشد که نهاد مدرسه را کنترل کند؛ یا نگوییم چون پزشکی شغل مقدسی است، بنابراین پزشک‌ها آزادند هر کاری می‌خواهند بکنند.»